میرزا محمد قاسم خان والی مرد سیاس و زرنگی بود که برادرش حسینعلی خان معیرالممالک او را وارد دستگاه دولت قاجار کرد. او توانست با هوش و پشتکار خود پیش چشم محمد شاه و بعد از آن ناصرالدین شاه قاجار عزیز شود.
به گزارش فرادید، میرزا محمد قاسم خان در سال 1271 از سوی ناصرالدین شاه به کنسولگری تفلیس فرستاده شد و برای رساندن پیغام تبریک شاه به مناسبت جلوس تزار الکساندر دوم به روسیه اعزام شد. او بعد از بازگشت از روسیه به پاس خدماتش به دولت نشان اقدس دریافت کرد که نشان مهمی در آن روزگار بود و از جانب ناصرالدین شاه والی گیلان شد.
ظاهراً ایشان علاقه زیادی به آشپزی داشت و به ارزش غذایی مواد اولیه توجه ویژه می‌کرد. تفریح بزرگ میرزا قاسم خان ترکیب کردن مواد غذایی با هم و درست کردن غذاهای من درآوردی بود.
همین تفریحات سبب شد که روزی میرزا قاسم خان در آشپزخانه‌اش با مخلوط کردن بادمجان کبابی، سیر تازه، گوجه و تخم مرغ یکی از لذیذترین و مشهورترین غذاهای ایرانی را بپزد و نام خودش را روی آن بگذارد و به ایین شکل میرزا قاسمی که یکی از مشهورترین غذاهای گیلانی است، ابداع شد. بنابراین میرزاقاسمی برخلاف بسیاری از غذاهای محبوب و رایج ایرانی که قدمت چند صد ساله دارند، غذایی قدیمی و کهن نیست.
هرچند قدمت غذاهایی مانند حلیم بادمجان و کشک و بادمجان به دوران صفوی می‌رسد، ابداع میرزاقاسمی به زمان قاجار برمی‌گردد و دستور پخت آن در دوران پهلوی با افزایش سفر به گیلان به سراسر کشور گسترس پیدا کرد.