در ژوئن ۲۰۲۲، گروه کوچکی از افسران ارتش و سیاستمداران آمریکایی در پایگاه کیونست پوینت در رود آیلند دور هم جمع شدند تا ساخت جدیدترین و بزرگ‌ترین ناوگروه نیروی دریایی، زیردریایی‌های کلاس کلمبیا را اعلام کنند. ماریا بتانس-پیزارو از کمپانی General Dynamics Electric Boat که سازنده این زیردریایی است، مشعل جوشکاری خود را به سمت صفحه فولادی برد تا حروف اول اسم النور هولمز، نماینده زن سابق کنگره را روی آن هک کند.
به گزارش روزیاتو، وقتی این زیردریایی بالاخره در سال ۲۰۳۱ ورد سرویس شود، بزرگ‌ترین و قدرتمندترین زیردریایی است که ایالات متحده راهی دریا‌ها کرده است، زیردریایی با ۵۶۰ فوت (بیش از ۱۷۰ متر) طول که توانایی جابجایی ۲۰۸۱۰ تن وزن را دارد. این زیردریایی یکی از ۱۲ فروند زیردریایی است که قرار است از کلاس کلمبیا تولید شود. هر کدام از این زیردریایی‌ها ۱۶ موشک هسته‌ای را حمل می‌کند و در مجموع ۷۰ درصد از سلاح‌های هسته‌ای که هر لحظه در ایالات متحده آماده استفاده هستند را به خود اختصاص می‌دهند.
این زیردریایی‌های دارای قابلیت حمل موشک‌های بالستیک به خاطر ضربه سهمگین و جثه غول پیکر خود لقب boomer به معنای کانگوروی نر غول پیکر را دریافت کرده اند. اما این زیردریایی ها، آلفا‌های شکست ناپذیر و بدون رقیب دریا‌ها نیستند. زیردریایی‌های تهاجمی که برای تعقیب و شکار زیردریایی‌های غول پیکر بومر طراحی شده‌اند تا مانع از حملات هولناک آن‌ها شوند، هنوز هم می‌توانند با سرعت بیشتری حرکت کرده و به نقاطی عمیق‌تر از دریا بروند و البته با انواعی از سلاح‌ها تجهیز شده‌اند که برای نبرد در اعماق دریا طراحی شده اند.
یک نوع سوم به نام زیردریایی با قابلیت حمل موشک کروز که زیردریایی‌های دارای موشک‌های هدایت شونده نیز نامیده می‌شوند، به شناور‌های سطحی و اهداف زمینی در صدها‌ها کیلومتر دورتر حمله می‌کنند.
دستکم ۴۳ کشور در حال حاضر دستکم یک زیردریایی در اختیار دارند و در این دوران مدرن، در شرایطی که شناور‌های سطحی بزرگ در مقابل موشک‌های ضد کشتی دوربرد آسیب‌پذیر هستند، قدرت‌های جهانی بر تلاش خود برای تقویت ناوگان زیردریایی‌های خود افزوده اند.
روسیه به سرمایه‌گذاری گسترده در زمینه زیردریایی‌های خود ادامه می‌دهد، حتی در شرایطی که دیگر بخش‌های ارتش این کشور در شرایط نامناسبی به سر برده و تناسبی بین قدرت و استعداد این شاخه‌ها وجود ندارد. ناوگان دریایی رو به افزایش چین به تازگی توانسته جایگاه ایالات متحده به عنوان دارنده بزرگ‌ترین ناوگان دریایی رزمی جهان را بگیرد. وزارت دفاع ایالات متحده نیز پیش بینی کرده است که چین تا اواسط قرن حاضر ساخت تازه‌ترین زیردریایی تهاجمی هسته‌ای با قابلیت حمل موشک‌های هدایت شونده از کلاس Type ۰۹۳ B را آغاز خواهد کرد.
تازه‌ترین نسل زیردریایی‌های شکارچی-قاتل و دارای موشک‌های کروز نیز به سلاح‌های پیشرفته‌ای مجهز شده‌اند که می‌توانند از صد‌ها یا هزاران کیلومتر دورتر حمله کنند.
برخی از زیردریایی‌های ایالات متحده می‌توانند نسخه روزآمد شده از موشک کروز Tomahawk را حمل کندن که می‌تواند در میانه پرواز تغییر هدف داده و ساعت‌ها روی منطقه هدف پرسه بزند. برخی زیردریایی ها، مانند زیردریایی جدید روسی از کلاس Yasen-M، حتی قابلیت حمل موشک‌های ضد کشتی هایپرسونیک با قدرت مانور بالا مانند ۳ M ۲۲ Zircon را دارند.
با سرعت حداکثری ادعایی ۸ ماخ، این موشک می‌تواند در عرض تنها ۶ دقیقه به هدفی در برد نهایی ۶۲۱ مایلی (حدود ۱.۰۰۰ کیلومتر) خود برسد؛ و در حالی که زیردریایی‌ها در ابتدای قرن بیستم می‌توانستند تنها تا عمق حدود ۲۳ متری به زیر آب بروند، زیردریایی‌های امروزی می‌توانند تا عمق ۴۸۸ متری یا حتی بیشتر پایین بروند، جایی که حتی نور آفتاب نیز به آن نمی‌رسد.
در آنجا در تاریکی مطلق، زیردریایی‌های امروزی پرسه می‌زنند و کمین کرده اند، زیردریایی‌های که برخی به سلاح‌های مجهز هستند که مخرب‌ترین سلاح‌هایی به نظر می‌رسند که تاکنون انسان به چشم خود دیده است. برای درک قدرت این زیردریایی‌های کافی است بدانید که تنها یک فروند زیردریایی کلاس Ohio با قابلیت حمل موشک‌های بالستیک در رتبه ششمین قدرت هسته‌ای بزرگ جهان قرار می‌گیرد.
زیردریایی‌های کلاس اوهایو که در دهه آینده با زیردریایی‌های کلاس کلمبیا جایگزین خواهند شد، با ۲۰ موشک بالستیک زیردریایی پرتاب حرکت می‌کنند که هر کدام قابلیت حمل هشت کلاهک هسته‌ای با قابلیت هدفگیری اهداف جداگانه را دارند، و بدین ترتیب قدرت هسته‌ای این زیردریایی از آن چه پاکستان، هند، اسراییل و کره شمالی در زرادخانه‌های خود دارند نیز بیشتر است.
اما حتی در میان قدرتمندترین بازیگران زیر دریا نیز برخی متمایز و برجسته‌تر هستند. این کشتی‌های جنگی دارای ترکیبی بی‌نقص و منحصربفرد از توانمندی ها، قدرت آتش و تکنولوژی پیشرفته هستند که باعث می‌شود خطرناک ترین‌ها در نوع خود باشند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۵ زیردریایی بسیار قدرتمند آشنا کنیم که خطرناک‌ترین زیردریایی‌های جهان لقب گرفته اند.
ناوگان کوچک ایالات متحده از سه فروند زیردریایی تهاجمی هسته‌ای کلاس Seawolf در زمره پنهانکارترین زیردریایی‌های جهان قرار دارند، اما توانمندی‌های زیردریایی USS Jimmy Carter چنان منحصربفرد است که گاهی اوقات این زیردریایی به عنوان یک کلاس مجزا در نظر گرفته می‌شود.
زیردریایی‌های کلاس Seawolf به جای پروانه‌های چرخشی از سیستم پیشرانه پمپ-جت استفاده می‌کنند تا به شکلی تقریباً بی‌صدا در عمق آب به جلو بروند. برخلاف پروانه‌های زیردریایی‌های قدیمی که کاملاً در معرض دید و پشت آن قرار دارند، جت‌های پمپی از مجرایی دور پمپ توربینی استفاده می‌کنند که آب نزدیک به جلوی زیردریایی را به سمت خود می‌کشد و از نازلی که در پشت قرار گرفته به بیرون منتقل می‌کند.
نیروی دریایی ایالات متحده مدعی است که حتی در هنگام حرکت با سرعت ۲۵ گره دریایی نیز سیستم‌های پمپ-جت زیردریایی‌های کلاس Seawolf از زیردریایی‌های کلاس لس آنجلس در هنگام بی‌حرکت بودن نیز کم صداتر هستند.
طراحی منحصربفرد زیردریایی کلاس USS Jimmy Carter حتی قابلیت‌های بیشتری در نبرد به آن می‌دهد. این زیردریایی به طول ۴۵۳ فوت (۱۳۸ متر) حدود ۳۰.۵ متر طولانی‌تر از کشتی‌های خواهر خود است، قابلیتی که به لطف چیزی که نیروی دریایی آن را «پلتفرم چند عملیاتی» می‌نامد محقق شده است. این بخش اضافه شده را می‌توان برای اعزام تفنگداران ویژه دریایی، حامل‌های خودرویی با قابلیت کنترل از راه دور یا دیگر سیستم‌های تهاجمی و جاسوسی سری به کار گرفت.
در نتیجه، زیردریایی USS Jimmy Carter نقشی کلیدی در یک سری از عملیات‌های بسیار ریسکی نیروی دریایی ایالات متحده داشته است. به خاطر قدرت پنهانکاری پیشرفته USS Jimmy Carter و محفظه منحصربفرد آن برای نیرو‌های تفنگدار ویژه، این زیردریایی خطرناک‌ترین زیردریایی که اکنون در دریاهاست در نظر گرفته می‌شود.
در جولای ۲۰۲۲، نیروی دریایی روسیه بلندترین زیردریایی جهان به نام K-۳۲۹ Belgorod را روانه دریا کرد. همانند زیردریایی جیمی کارتر، زیردریایی بلگورود روسیه نیز نسخه‌ای تغییر یافته از یک زیردریایی موجود است که در اینجا زیردریایی هسته‌ای کلاس Oscar II با قابلیت حمل موشک‌های کروز است. طراحی خاص بلگورود بیش از ۳۰ متر را به طول این زیردریایی اضافه کرده تا انواعی از سلاح‌های جدید و سیستم‌های جمع آوری اطلاعات را در خود جای دهد.
ظاهراً Belgorod طوری طراحی شده که بتواند سیستم‌های زیردریایی بزرگ را به کف دریا بفرستد، از جمله رشته‌های سونار و دیگر سنسور‌های زیرآبی که برای شبکه کشف زیردریایی Harmony روسیه به کار گرفته می‌شوند.
این زیردریایی می‌تواند انواعی از ریز زیردریایی‌ها و حامل‌های خودرویی مستقل زیرآبی را نیز برای پشتیبانی از عملیات مخفی آن به کار گیرد. روسیه این زیردریایی غول پیکر را برای بکارگیری اژدر‌های سری پوسایدون توسعه داده است، اژدر‌هایی که انتظار می‌رود در همین دهه حاضر وارد نبرد شوند.
این اژدر‌ها خود دارای رآکتور هسته‌ای هستند و می‌توانند با سرعت ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت حرکت کنند، سریع‌تر از هر اژدر دیگری در جهان، و در عمقی که هیچ زیردریایی آمریکایی توان رسیدن به آن را ندارد، ۱.۰۰۶ متر در عمق دریا. این بدان معناست که هیچ سیستم تسلیحاتی موجودی نمی‌تواند پوسایدون را بعد از شلیک رهگیری کرده و هدف قرار دهد. مجهز به کلاهکی دو مگا تنی، این اژدر می‌تواند برای نابودی تمام یک بندر یا ناوگروه تهاجمی ایالات متحده به کار گرفته شود.
تکنولوژی زیردریایی چین هنوز هم عقب‌تر از روسیه و ایالات متحده بوده، اما همچنان در حال تعقیب این دو کشور است. اما در آب‌های مورد منازعه اقیانوس آرام، جدیدترین زیردریایی‌های این کشور تهدیدی بالقوه برای نیروی دریایی ایالات متحده به شمار می‌آیند.
بزرگ‌ترین تهدید از جانب زیردریایی تهاجمی Type ۰۳۹ C از کلاس Yuan می‌آید، زیردریایی که در ناوگان دریای شرقی چین حضور دارد و در آب‌های اطراف تایوان اعمال قدرت می‌کند. به جای قدرت هسته ای، این زیردریایی از سیستم پیشرانه‌ای دیزلی-الکتریکی مستقل از آب موسوم به Stirling air-independent propulsion (AIP) استفاده می‌کند. زیردریایی‌های دیزلی قبلی می‌توانستند تنها برای چند روز در زیر آب بمانند و بعد از آن باید برای تامین انرژی موتورهایشان و شارژ مجدد باتری‌ها به سطح آب آمده و هوای تازه تنفس می‌کردند.
اما سیستم AIP چین از تانکر‌هایی از اکسیژن مایع برای این اهداف استفاده می‌کند که به زیردریایی مذکور اجازه می‌دهد تا هفته‌ها زیر آب باقی بماند. در حالی که این نیروگاه‌های متحرک زیردریایی نمی‌توانند برد و سرعتی مشابه زیردریایی‌های هسته‌ای را تولید کنند، اما مقدار مشابهی از پنهانکاری را به زیردریایی می‌دهند.
در واقع، یک زیردریایی سوئدی به نام HSwMS Gotland که از سیستم Stirling AIP مشابهی استفاده می‌کند، بار‌ها توانست توانمندی‌های ضد زیردریایی ناوگروه USS Ronald Reagan را در سال ۲۰۰۵ شکست داده و در چندین نبرد شبیه‌سازی شده توسط این ناو هواپیمابر بزرگ را غرق کند.
زیردریایی USS Louisiana که در سال ۱۹۹۷ وارد سرویس شد، جدیدترین و پیشرفته‌ترین زیردریایی کلاس اوهایو نیروی دریایی ایالات متحده در دسته بومرهاست. این کشتی‌ها می‌توانند تا ۲۰ موشک بالستیک هسته‌ای زیردریایی-پرتاب Trident II D ۵ را حمل کنند که بسیار بیشتر از موشک‌های هسته‌ای است که هر زیردریایی دیگری می‌تواند در خود داشته باشد. با طول ۴۴ فوت (حدود ۱۳.۵ متر) و وزن حدود ۶۰ تنی، موشک‌های بالستیک هسته‌ای Trident D ۵ دارای بردی ۴.۶۰۰ مایلی (۷.۳۶۰ کیلومتر) بوده و می‌توانند تا هشت کلاهک هسته‌ای ۴۷۵ کیلوتنی با اهداف مجزا را حمل کنند. هر کدام از این کلاهک‌ها می‌توانند ۳۰ برابر بیشتر از بمب اتمی که در سال ۱۹۴۵ روی شهر هیروشیما رها شد انرژی تخریب‌گر تولید کنند.
زیردریایی کلاس Ohio چنان قدرتمند است که ایالات متحده قدرت آتش آن را به بیش از نصف کاهش داده تا بتواند بر طبق توافق‌های کاهش سلاح‌های استراتژیک که با روسیه داشته پیش برود. USS Louisiana و مابقی زیردریایی‌های کلاس اوهایو دارای چهار لانچر اژدر مجهز به اژدر‌های Mark ۴۸ برای مبارزه با زیردریایی‌های دشمن و شناور‌های سطحی هستند. هر اژدر Mark ۴۸ می‌تواند تا ۳۰۰ کیلوگرم مواد منفجره را حمل کند و وزن طول آن به اندازه یک وانت پیکاپ تویوتا است. این سلاح‌های با هدایت خودکار از سونار فعال و غیرفعال برای حمله به اهداف خود در فاصله بیش از ۸ کیلومتری استفاده می‌کنند.
زیردریایی‌های کلاس اوهایو به زودی با زیردریایی‌های جدید کلاس کلمبیا جایگزین می‌شوند، اما این بومر‌ها فضای کافی برای حمل تنها ۱۶ فروند موشک Trident II را دارند و بدین ترتیب شاید هرگز هیچ زیردریایی ساخته نشود که بتواند قدرت آتش مخربی به اندازه زیردریایی کلاس اوهایو داشته باشد.
زیردریایی روسی Kazan یک زیردریایی هسته‌ای با قابلیت حمل موشک‌های کروز در کلاس Yasen-M است که موشک‌های بالستیک را فدای موشک‌های کروز هسته‌ای دوربرد یا متعارف کرده است. کارشناسان می‌گویند که این زیردریایی احتمالاً به اندازه جدیدترین زیردریایی‌های غربی پنهانکار است. زیردریایی Kazan دومین زیردریایی در کلاس Yasen است که با نام Yasen-M شناخته می‌شود.
این زیردریایی حدود ۹ متر کوتاه‌تر از زیردریایی اول است که به لطف افزایش اتوماتیک بدون آن حاصل شده که خود تعداد خدمه مورد نیاز را کاهش داده است. این کشتی ترسناک دارای ۱۰ لانچر اژدر است که هر کدام می‌تواند اژدر‌های با هدایت خودکار یا هدایت سیمی UGST-M یا موشک‌های کروز ضد کشتی شلیک کند.
برخلاف موشک‌های بالستیک، که یک مسیر پرواز کمانی را دنبال می‌کنند، به نحوی قابل پیش بینی هستند، اما موشک‌های کروز از موتور جت استفاده کرده و بیشتر شبیه پهپاد‌های کامیکازه در ارتفاع پایین پرواز کرده، در هنگام پرواز تغییر مسیر داده و چالشی بزرگ‌تر برای سیستم‌های دفاعی ایجاد می‌کنند.
موشک‌های کروز ضد کشتی سوپرسونیک P-۸۰۰ Oniks روی این زیردریایی از راکت سوخت جامد و سپس رمجت هواتنفسی برای رسیدن به اهدافی در فاصله تا ۳۷۳ مایلی (۵۹۷ کیلومتر) استفاده می‌کنند.
طرح‌هایی برای مجهز کردن این زیردریایی به چندین سلاح جدید آغاز شده است، از جمله موشک‌های کروز Kalibr-M مخصوص حمله به اهداف زمینی که برد آن‌ها نزدیک به ۲.۸۰۰ مایل (۴.۴۸۰ کیلومتر) اعلام شده است، و همچنین یک نسخه زیردریایی پرتاب جدید از یک موشک کروز با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای به نام KH-۱۰۱. اما خطرناک‌ترین سلاح جدیدی که قرار است روی این زیردریایی نصب شود موشک کروز ضد کشتی هایپرسونیک ۳ M ۲۲ Zircon است که می‌تواند به سرعتی بین ۶ ماخ و ۸ ماخ برسد.
در صورتی که این ادعا درست باشد، توانایی آن برای مانور دادن در چنین سرعت‌هایی باعث می‌شود که رهگیری آن برای پیشرفته‌ترین سیستم‌های دفاع هوایی جهان نیز تقریباً غیرممکن باشد.