«زنی که نامه می‌خواند» یکی از شاهکار‌های «یوهانس ورمیر» نقاش هلندی است که در فاصله سال‌های ۱۶۶۳ تا ۱۶۶۴ میلادی توسط این هنرمند خلق شد. در نقاشی‌های این دوره از تاریخ به ندرت از رنگ آبی در نقاشی‌ها استفاده می‌شد؛ چرا که رنگ آبی که با استفاده از لاجورد ساخته می‌شد، بسیار گران بود.
به گزارش ایسنا؛ با اینکه نمی‌دانیم محتوای نامه چیست، با استفاده از موقعیتی که در نقاشی می‌بینیم، تا حدودی می‌توان اطلاعاتی درباره این نامه را دریافت کرد. با توجه به نقشه کشور هلند که بر روی دیوار پشت زن وجود دارد، می‌توان این احتمال را داد که این نامه توسط همسر او که به سفر رفته نوشته شده است.
این تابلو نیز همچون بسیاری از آثار هنری «ورمیر» که زنان سوژه اصلی هستند، چهره آرام یک زن را به تصویر کشیده است. در این نقاشی از هیچ احساساتی خبری نیست. فضای داخلی خانه به سادگی طراحی شده است و برای آن از میز ساده و صندلی‌های چرم میخکوب‌شده استفاده شده است. «ورمیر» در نقاشی کردن طراحی داخلی بسیار چیره‌دست بود. او برای بهتر جلوه کردن ترکیب نقاشی، عرض اجزا را بیشتر می‌کرد. او همچنین با استفاده از نور و سایه در نقاشی اعتدال ایجاد می‌کرد. بررسی‌ها با استفاده از اشعه ایکس ری نشان می‌دهند که نقشه روی دیوار در ابتدا باریک‌تر بوده است. «ورمیر» همچنین در طراحی اولیه کت زن تغییر ایجاد کرده بود.
درباره «ورمیر» که نقاشی‌هایش به عنوان برخی از والاترین دستاورد‌های عصر طلایی هلند شناخته می‌شوند، اطلاعات کمی وجود دارد. ۳۵ نقاشی منسوب به او وجود دارد. «ورمیر» اغلب نقاشی‌هایی با موضوع فضای داخلی خانه خلق می‌کرد. او در زمان حیات در «دلفت» و «لاهه» شناخته شده بود، اما عمده شهرت او پس از مرگش به وجود آمد.