این روز‌ها که دلار هر روز رکورد جدیدی می‌زند، چشم‌های زیادی به این خیابان دوخته شده؛ خیابانی در قلب شهر که صرافی‌های مهم تهران را در دل خود جای داده و وجب به وجب پیاده‌راه‌هایش بوی دلار، یورو و سکه و... می‌دهد. این خیابان اگرچه به نام مشهورترین شاعر ایران است، اما قطب اقتصادی شهر به شمار می‌آید.
به گزارش همشهری آنلاین، خیابان فردوسی که در دوران قاجار خیابان علاءالدوله نامیده می‌شد، یکی از خیابان‌های قدیمی شمالی- جنوبی تهران است. این خیابان از میدان توپخانه آغاز شده و پس از گذر از چهارراه اسلامبول به میدان فردوسی در شمال منتهی می‌شود.
در دوره قاجاریه این خیابان به دلیل وجود باغی متعلق به الله‌قلی‌خان ایلخانی (معروف به حاجی ایلخانی) در آن، خیابان باغ ایلخانی نیز خوانده می‌شد. سفارتخانه‌های آلمان، انگلستان و ترکیه، ساختمان‌های مرکزی بانک ملی ایران و بانک سپه و چند موزه (موزه جواهرات ملی، موزه سکه بانک سپه) در این خیابان قرار دارند. نخستین «دپارتمنت استور» ایران، فروشگاه فردوسی نیز در این خیابان آغاز به کار کرد.
از دیرباز با توجه به صرافی‌های متعدد و دلارفروشان غیر رسمی موجود در آن، این خیابان به یکی از خیابان‌های مهم شهر تهران از منظر اقتصادی تبدیل شده است. این خیابان در زمان پهلوی به شاعر بلند آوازه ایرانی ابوالقاسم فردوسی تغییر نام می‌دهد.
البته بخش‌هایی از خیابان فردوسی به اصناف و فروشندگان کفش، چرم و نقره اختصاص دارد. ساختمان مرکزی چندین بانک مانند بانک ملی و سپه، چند موزه از جمله موزه جواهرات ملی، موزه سکه بانک سپه و شرکت‌ها و موسسات اقتصادی بسیاری در طول این خیابان قرار دارند.
هتل دو فرانس، خیابان علاءالدوله، ۱۲۹۴ شمسی (۱۹۱۵ میلادی)
بانک ملی، خیابان فردوسی، دهه ۱۳۱۰ خورشیدی (دهه ۱۹۳۰میلادی)
بانک ملی، خیابان فردوسی، دهه ۱۳۱۰ خورشیدی (دهه ۱۹۳۰میلادی)
خیابان فردوسی، ۱۳۴۵ خورشیدی (۱۹۶۶ میلادی) - عکس از محمود پاکزاد