آدام راینر از تولد تا اوایل بزرگسالی همیشه کوتاه‌تر از همسالان اش بود و در سن بیست سالگی رسماً در ردیف کوتوله‌ها قرار گرفت. اما در طول یک دهه بعد، اتفاقی غیرمنتظره و هشداردهنده برای بدن او رخ داد که این مرد کوچک را به یک غول تبدیل کرد. با این حال، این تحول بدون عواقب هم نبود
به گزارش فرارو به نقل از فرادید، این داستان باورنکردنی، اما غم انگیز از تنهاترین مرد تاریخ است که در طول زندگی‌اش به عنوان یک کوتوله و غول زندگی کرد.
اطلاعات کمی در مورد زندگی شخصی آدام راینر، به ویژه سال‌های اولیه زندگی او وجود دارد. آنچه مشخص شده این است که او در سال ۱۸۹۹، در گراتس اتریش از پدر و مادری به دنیا آمد که از همه نظر قد متوسطی داشتند.
پس از شروع جنگ جهانی اول، راینر مشمول خدمت اجباری شد. با این حال، از آنجایی که او در آن زمان تنها ۴ فوت و ۶ اینچ (حدود ۱۴۰ سانتی متر) قد داشت، برای ارزیابی به پزشکان معرفی شد. پس از یک سری آزمایشات، پزشکان او را کوتوله اعلام کردند و به این نتیجه رسیدند که او برای پیوستن به ارتش بسیار کوچک و ضعیف است.
هر چند با توجه به کوتاه قامتی ظاهری، راینر در آن زمان از سلامتی خوبی برخوردار بود. جالب اینجاست که پزشکان همچنین خاطرنشان کردند که دست‌ها و پا‌های او نسبت به سایزش فوق العاده بزرگ بودند.
راینر چند سال بعد از معاینه پزشکی، کمی بلندتر شد و زمانی که تولد ۲۰ سالگی او فرا رسید، قدش دو اینچ (۶.۱ سانتی متر) افزایش یافت، اگرچه هنوز خیلی کمتر از پنج فوت بود و اندازه اش به حدود چهار فوت و هشت اینچ می‌رسید.
بسیاری از نزدیک‌ترین افراد به او معتقد بودند که راینر به قد نهایی خود رسیده است. با این حال، در حالی که اکثر مردم پس از رسیدن به بیست سالگی رشدشان متوقف می‌شود، اما راینر ظاهراً تازه شروع به افزایش قد کرده بود.
در طول یک دهه از ۲۰ تا ۳۰ سالگی، راینر با سرعتی بی سابقه نسبت به سن خود رشد کرد. او نه تنها نهایتاً از مرز پنج فوت عبور کرد، بلکه دو فوت دیگر به قدش اضافه شد و در نهایت تا سال ۱۹۳۰ به بیش از هفت فوت و یک اینچ (۲ متر و ۱۶ سانتی متر) رسید؛ و هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه جهش رشد غیر منتظره رخ داده، وجود نداشت.
جای تعجب نیست که جامعه علمی و پزشکی خیلی زود به پرونده راینر علاقه‌مند شدند و در سال ۱۹۳۰، دو پزشک به نام‌های دکتر ماندل و دکتر ویندهولز شروع به بررسی و انجام آزمایش‌هایی روی راینر کردند. به زودی، دو پزشک تشخیص دادند که یک نوع خاص از تومور باعث شده راینر از یک نوع شدید از بیماری آکرومگالی رنج ببرد.
آکرومگالی وضعیتی است که بدن شروع به تولید بیش از حد هورمون‌های رشد می‌کند. این همان شرایطی است که آندره غول و سلطان کوسن سال‌ها بعد از آن رنج بردند.
متأسفانه برای مبتلایان، رشد شدید تنها عارضه‌ای نیست که این بیماری ایجاد می‌کند و افراد مبتلا به این بیماری اغلب مبتلا به دیابت، درد مفاصل، میگرن‌های مکرر، بیماری‌های پوستی، مشکلات تیروئید، عدم تعادل هورمونی و بسیاری از مسائل دیگر خواهند شد. آکرومگالی همچنین علت دست‌ها و پا‌های نامتناسب راینر را توضیح داد.
راینر علاوه بر رشد فزاینده قد، پیشانی و فک برآمده‌ای نیز ایجاد کرد که به صورت او شکلی کشیده می‌داد. دندان‌های او نیز با فاصله زیاد رشد کردند و لب‌هایش ضخیم‌تر شدند. او همچنین در خوردن غذا دچار مشکل شد و به طور شگفت انگیزی اشتهای معمولی خود را از دست داد.
بدتر از همه این بود که ستون فقرات راینر به طور فزاینده‌ای منحنی شد و در نتیجه مشکلات حرکتی و درد مکرر ایجاد شد.
در سال ۱۹۳۱، وقتی متوجه شدند که راینر واقعاً تومور دارد، سوء ظن دو پزشک درست بود. از همین رو پزشکان تصمیم گرفتند روی او عملی جراحی انجام دهند و در ۲ دسامبر ۱۹۳۰، پروفسور اُ هریچ، موفق به برداشتن تومور راینر شد.
در معاینه بعدی هم پزشکان خیالشان راحت بود که قد راینر بلندتر نشده است. اما متأسفانه در حالی که رشد راینر قدری کند شده بود، متوقف نشد و انحنای ستون فقرات او بدتر شد.
در سال‌های بعد، وضعیت سلامتی راینر همچنان رو به وخامت گذاشت. او شروع به از دست دادن شنوایی خود کرد و در نهایت از یک گوش کاملاً ناشنوا و از یک چشم کاملاً نابینا شد. همچنین انحنای ستون فقرات او به حدی بد شد که بیشتر در تخت خود زندانی بود.
در نهایت آدام راینر در سال ۱۹۵۰ و در سن ۵۱ سالگی درگذشت. در زمان مرگ او، بحث‌هایی در مورد قد او وجود داشت، به طوری که بیشتر گزارش‌ها او را بین هفت فوت تا هشت اینچ و هفت تا ده اینچ اعلام می‌کردند.