قایق‌ها در کنار اتاق‌های نشیمن در جزیره سروا در فیجی پهلو می‌گیرند، جایی که آب هنگام جزر و مد به داخل روستا سرازیر می‌شود.
به گزارش فرارو، بزرگان روستا همیشه بر این باور بودند که در اینجا در زمینی ارزشمند که در آن اجدادشان دفن شده اند، خواهند مرد. اما از آنجایی که جامعه راه‌های سازگاری با اقیانوس آرام را ندارد، ۸۰ روستایی با تصمیم دردناکی مواجه می‌شوند که باید نقل مکان کنند.
یکی از اهالی روستا می‌گوید که با توجه به سیل، فرسایش و قرار گرفتن در معرض آب و هوای شدید، روستا باید به جزیره اصلی فیجی نقل مکان کند تا آینده‌ای را برای نسل بعدی تضمین کند.
ماداناوا، ۳۸ ساله، می‌گوید: زمان می‌برد تا یک ایده در قلب ما انسان‌ها جا بیفتد تا بتوانیم تغییراتی را که در راه است بپذیریم. تغییر آب و هوا در حال رخ دادن است و ما باید تصمیم بگیریم.
مقامات دولتی فیجی می‌گویند جزیره سروا یکی از بسیاری از روستا‌های ساحلی است که تصمیمات دشواری در مورد آینده خود گرفته و به دنبال کمک دولت برای پروژه‌های گران قیمت برای انطباق یا جابجایی است.
رهبران ۱۵ کشور جزیره‌ای کم ارتفاع در اقیانوس آرام در نشست اواسط ژوئیه در سووا، پایتخت فیجی، تغییرات اقلیمی را بزرگترین تهدید وجودی خود اعلام کردند.
آن‌ها با مواجهه با برخی از مستقیم‌ترین تأثیرات تغییرات آب و هوایی، از کشور‌های توسعه یافته می‌خواهند که بیشترین سهم را در گرم شدن کره زمین داشته اند، نه تنها انتشار گاز‌های گلخانه‌ای خود را محدود کنند، بلکه هزینه اقداماتی را که جزیره نشینان باید برای محافظت از مردم خود در برابر افزایش سطح دریا انجام دهند، بپردازند. این فشار به یک نبرد کلیدی در کنفرانس‌های آب و هوایی سازمان ملل تبدیل شده است.
شیوانال کومار، متخصص سازگاری با تغییرات اقلیمی در وزارت اقتصاد فیجی می‌گوید: ساخت دیوار‌های دریایی، کاشت حرا و بهبود زهکشی در بسیاری از موارد دیگر برای نجات روستا‌ها کافی نیست.
او می‌گوید: بسیاری از جوامع در بحران واقعی هستند، آن‌ها سعی کرده‌اند زنده بمانند. تأثیر تغییرات آب و هوایی برای سال‌های متمادی احساس می‌شود و زمانی فرارسید که تسلیم شدند و گفتند اکنون زمان حرکت فرارسیده است.
کومار می‌گوید هدف جابه‌جایی حفظ حقوق بشر با محافظت از مردم در برابر طوفان‌های بزرگ‌تر و شدیدتر است.
مقامات می‌گویند، اما وجوهی که کشور‌های توسعه یافته در کنفرانس‌های آب و هوایی سازمان ملل متعهد شده اند، جابجایی را پوشش نمی‌دهد، فقط سازگاری، مانند ساخت دیوار دریایی را پوشش می‌دهد.
در کنفرانس جهانی آب و هوا در سال گذشته، به نام COP۲۶، کشور‌های توسعه یافته تنها موافقت کردند که در مورد جبران اثرات اجتناب ناپذیر تغییرات اقلیمی، از جمله مهاجرت، که جوامع آسیب پذیر از آن رنج می‌برند، صحبت کنند.
رهبران اقیانوس آرام در اجلاس سران خود از کشور‌های توسعه یافته خواستند تا در COP۲۷ پیشرفت معناداری در یک هدف جدید نشان دهند.
فیجی، مجمع الجزایری متشکل از صد‌ها جزیره در حدود ۲۰۰۰ کیلومتری (۱۲۰۰ مایل) شمال نیوزیلند، در سال ۲۰۱۴ به اولین کشور جزیره‌ای اقیانوس آرام تبدیل شد که به دلیل بالا آمدن سطح آب، محل زندگی خود را تغییر داد.
شش روستا با حمایت دولت نقل مکان کرده اند یا قصد دارند به آنجا بروند، اما روند جدیدی برای اولویت بندی فوری‌ترین جابجایی‌ها هنوز در دست توسعه است.
سالوته ناسالو، فعال جوان آب و هوا می‌گوید که ۷۹۵ نفر دیگر باید جابجا شوند. اولین جامعه‌ای که نقل مکان کرد، Vunidogoloa بود، پس از اینکه روستاییان از مقامات دعوت کردند تا ببینند چگونه با آب تا زانو زندگی می‌کنند.
سایلوسی راماتو، بخشدار سابق دهکده، می‌گوید که آب شور توانایی ۱۵۰ نفر از ساکنان را برای کشت محصولات زراعی از بین برده است و معیشت و امنیت غذایی را از بین برده است.
راماتو، ۶۳ ساله، می‌گوید که متقاعد کردن بزرگان به نقل مکان به زمان نیاز داشت، اما روستا دور هم جمع شد و به صحبت‌های کارشناسان گوش داد. او می‌گوید: اگر رهبران دور هم جمع شوند، می‌توانیم در دنیا تصمیم بگیریم. آن‌ها باید به ما کمک کنند، باید تاوان ضرر و زیان ما را بدهند.