فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در
شرح لغت: غم تو دارم: به اندوه جدایی تو گرفتارم / مهر ورزان: عاشقان /نوش لعل: به استعاره مراد لب لعل نوشین /درآِید: فرا رسد.
به یار گفتم به غم و اندوه تو گرفتارم، گفت: غمت به پایان می‌رسد، به او گفتم ما هم شود. گفت: اگر ممکن باشد. مقصود او از این شعر این است که دلدادگان حضرت دوست به غم جدایی از او گرفتارند و از این غم و رنج دایماً در عذابند و پیوسته مشتاق اند به وصل دوست نایل آیند؛ اما از آن جا که زمان آن برایشان نامعلوم است، پیوسته در انتظار به سر می‌برند و به دنبال راهنمایی هستند تا آن‌ها را به سر منزل مقصود برساند.
همواره در کارهایت عجله می‌کنی. این تعجیل بی اختیار است، بهتر است بیشتر فکر کنی تا در کارهایت موفق شوی. به قول معروف: گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی.