صفحه نخست

سیاست

ورزشی

علم و تکنولوژی

عکس

ویدیو

راهنمای بازار

زندگی و سرگرمی

اقتصاد

جامعه

فرهنگ و هنر

جهان

صفحات داخلی

رزیتا غفاری گفت: نویسنده‌ها به خوبی حمایت نمی‌شوند و از آن‌ها سفارشی درخواست نمی‌شود. شاید به مرور زمان اوضاع بهتر شود.
تاریخ انتشار: ۰۹:۴۵ - ۲۵ بهمن ۱۴۰۰

رزیتا غفاری دلیل ضعف سریال‌های تلویزیونی و کمبود سریال در تلویزیون را ممیزی‌های بیش از حد صداوسیما و حمایت نکردن از نویسنده‌ها دانست.

به گزارش ایسنا، رزیتا غفاری درباره علت ضعف سریال‌های تلویزیونی در سال‌های اخیر گفت: شبکه‌های خصوصی و نمایش خانگی از تولیدات صداوسیما پیشی گرفتند؛ چرا این اتفاق افتاده؟ من فکر می‌کنم به خاطر ممیزی‌های بیش از حد صداوسیماست.

غفاری افزود: از همان ابتدا از تصویب فیلم نامه تا تعیین کارگردان و تهیه کننده، همه این‌ها دست به دست هم می‌دهد تا اینکه ما نتوانیم تولیداتی داشته باشیم که بتواند با تولیدات شبکه خانگی رقابت کند.

این بازیگر در پاسخ به این سوال که افزایش بودجه سازمان در سال آینده می‌تواند راهی برای ارتقاء کیفیت باشد؟ گفت: ان شاءالله که همینطور باشد. اگر این بودجه در راه درست استفاده شود، می‌توانیم شاهد تولیدات بهتری از صداوسیما باشیم.

غفاری که چند ماه قبل در سریال «فرشتگان بی بال» با موضوع کرونا بازی داشت، درباره بازی در این مجموعه توضیح داد: سریال، در اوج کرونا و در ابتدای همه گیری ساخته شد و ما با همان حس و حال جلوی دوربین می‌رفتیم و فضا خیلی برایمان متفاوت بود. اینکه کار خوبی شد یا نه را نمی‌دانم، اما من تمام انرژی ام را برای آن گذاشتم.

او در پاسخ به اینکه چرا تلویزیون در این مدت درباره کرونا سریال‌های بیشتری تولید نکرده است، گفت: تولیدات کلا پایین است. نویسنده نداریم یا نویسنده‌ها حمایت نمی‌شوند که بتوانند به موضوعات مختلفی از جمله کرونا بپردازند.

غفاری به حرفهایش اضافه کرد: امیدوارم این بیماری زودتر ریشه کن شود، ولی زمان زیادی هم برای نویسنده‌ها نبوده که بتوانند به این موضوع بپردازند و از طرفی فضای کار هم به آن‌ها داده نمی‌شود تا بخواهند دست به قلم شوند. نویسنده‌ها به خوبی حمایت نمی‌شوند و از آن‌ها سفارشی درخواست نمی‌شود. شاید به مرور زمان اوضاع بهتر شود.

این بازیگر در پایان در پاسخ به اینکه چه درسی از کرونا گرفته است؟ گفت: در این دوران افسوس می‌خوریم. برمی گردیم به گذشته، زمان‌هایی که همه کنار هم بودیم، بدون ماسک و بدون اینکه بخواهیم فاصله‌ای را رعایت کنیم. مهمترین درسش این بود که بیشتر به تنهایی آدم‌ها پی بریدم. همه احساس تنهایی داشتند. کرونا متاسفانه تمام دنیا را گرفته و این احساس میان تمام مردم دنیا مشترک است.

ارسال نظرات