در حومه شهر واگادوگو پایتخت بورکینافاسو، ده‌ها نفر بدون وقفه در گودال معدن گرانیت بیسی، کار می‌کنند و با وجود کار سخت و طاقت فرسا حقوق ناچیزی دریافت می‌کنند.
به گزارش فرارو، صدای چکش با هیاهوی شهر در می‌آمیزد و مردان، زنان و کودکان در معدن گرانیت مشغول بکار هستند. در طول ۴۰ سال، این زمین خالی، تبدیل به گودال بزرگی به عمق ده‌ها متر شد که با دست کنده شد.
وقتی از بالای گودال نگاه می‌کنید، زنانی با صفحات گرانیتی به وزن چند کیلوگرم روی سرشان ظاهر می‌شوند.
ده‌ها نفر بدون وقفه و پابرهنه از مسیر شیب دار و باریک معدن پایین و بالا می‌روند و هر کدام کار خود را انجام می‌دهند. در اعماق گودال، صاحبان زمین بلوک‌های گرانیتی را می‌فروشند، در حالی که دیگران برای بالا بردن آن‌ها به سطح زمین و سپس خرد کردن آن‌ها به سنگریزه‌های کوچک قبل از فروش توسط زنان و نوجوانان، مبلغی دریافت می‌کنند.
هر کارگر دستمزد کمی دارد، معمولاً کمی بیشتر از یک یا دو دلار در روز. سنگ ریزه به کارگاه‌ها منتقل می‌شود و برای ساختن ساختمان ها، کاشی سازی یا ساخت جاده استفاده می‌شود.
گروهی از زنان ساعت ۹ صبح امروز شنبه می‌رسند، برخی از آن‌ها بچه‌های خود را به پشت می‌گیرند و با عجله، ظروفی پر از بلوک‌های گرانیتی را روی سر خود حمل می‌کنند.
خریداران از راه می‌رسند در حالی که کارگران عجله دارند تا محصول خود را به آن‌ها بدهند و در ازای آن چند فرانک سی‌اف‌ای برای سیر کردن خانواده خود دریافت کنند.
بوی سوختن لاستیک‌ها به سرعت در گلو نفوذ می‌کند، زیرا کارگران در پایین معدن با مخلوطی از لاستیک‌های کامیون و ضایعات فلزی سنگ را ضعیف می‌کنند تا به راحتی شکسته شود.
یکی از این کارگران، در حالی که دختر دو ساله‌اش کنارش نشسته درباره شرایط سختی که در کار روزانه با آن دست و پنجه نرم می‌کند، می‌گوید ده‌ها مورد جراحت ناشی از برخورد سنگ، چکش یا ترکش به چشم‌ها ثبت شده است.
هیچ کس در این مکان ماسک یا کلاه ایمنی یا وسیله‌ای برای محافظت از خود نمی‌پوشد، همه در طول روز دود سمی تنفس می‌کنند.