"با اين حال، بعضى مى‌گويند: شيوعيّت و کمونيسم و مرام اشتراکى، نزاع بشر را برطرف مى‌کند؛ زيرا نزاع بر سر دو چيز است: مال و زن".
حضرت آیت الله بهجت(ره) پیرامون تفکر زن اشتراکی داشتن و ناهنجاریهای حاکم در برخی جوامع چنین بهم می شورد و می گوید: در هيچ دينى اين طور نبوده که مردم اشتراک در زن داشته باشند. حتى بودايى ها و بت پرست ها نکاح داشته اند و در مرام و مذهب آن ها زنا جايز نبوده است: «لِکُلِّ قَوْمٍ نِکاحٌ.» هر قومى، ازدواج خاصّى دارد.
با اين حال، بعضى مى‌گويند: شيوعيّت و کمونيسم و مرام اشتراکى، نزاع بشر را برطرف مى‌کند؛ زيرا نزاع بر سر دو چيز است: مال و زن. اگر همه در اين دو چيز مشترک باشند، نزاع برطرف مى شود و ديگر نزاعى بين بشر باقى نمى‌ماند!
آيا حيوانات در تناکح مشترک نيستند؟ آيا حيوانات بر سر تناکح مشترک، نزاع نمى‌کنند؟ اين گونه اشتراک در انسان، تازه اوّل نزاع است و اشتراک خود نزاع برانگيز است، انسان و حيوان ندارد. اختصاص نکاح يک غريزه ى حيوانى است و طبع از اشتراک در آن متنفّر است، در انسان باشد يا در حيوان، منتها انسان عقل دارد و بر اساس آن عمل مى‌کند، حيوان با وجود اين که عقل ندارد، ناخود آگاه از اشتراک در تناکح گريزان است. نزاع در مال هم مانند نزاع در زن است.
نقل شده که شخصى يهودى هنگام ظهر به خانه اش مى رود و سر سفره از پسرش مى پرسد: مادرت کجاست؟ پسرش مى‌گويد: مادرم بادوست خودش است! شخص يهودى داد و بيداد مى کند و مى گويد: امروز دين از دست رفته است!
آرى، حتّى شخص يهودى از اين که زنش با ديگرى دوست مى شود و شوهرش را رها مى کند، فرياد مى زند که دين از دست رفته است، طلاق و نکاح از دست رفته است. آن ها هم به عقد و طلاق قايلند و اسلام نکاح آن ها را امضا نموده است.
زنى که با داشتن شوهر، شوهر ديگرى را انتخاب مى‌کند، لابد به زبان حال مى‌گويد: من پيرو مرام اشتراکى و کمونيستى هستم، که بهترين نظام براى بشريّت، و مطابق مصلحت و حکمت است!