آیا می‌دانید که بعضی کشور‌ها پاداش‌های دیگری برای ورزشکاران پیروز خود در نظر گرفته‌اند، پاداش‌هایی مثل پول و خانه و حتی در بعضی کشور‌ها گاو؟
از آنجا که کمیته بین‌المللی المپیک هیچ مبلغی به عنوان پاداش به ورزشکارانی که با موفقیت بر سکو‌های قهرمانی قرار می‌گیرند نمی‌دهد، تعدادی از کشور‌های جهان با پاداش‌های و جایزه‌های مادی تلاش می‌کنند آتش رقابت را میان ورزشکاران شعله‌ور نگه دارند.
در اینجا نگاهی می‌اندازیم به پاداش‌هایی که برندگان مسابقات المپیک توکیو ۲۰۲۰ علاوه بر مدال طلای خود در کشور‌های گوناگون دریافت کرده‌اند.
با تصویب کمیته ملی المپیک ایران، ورزشکاران این کشور که در المپیک توکیو مدال طلا، نقره و برنز به دست بیاورند به ترتیب ده هزار، پنج هزار و ۳۵۰۰ یورو پاداش نقدی در محل دهکده بازیها دریافت می‌کنند.
همچنین دولت نیز پاداش جداگانه‌ای برای ورزشکاران در نظر گرفته و بر اساس تصمیم وزارت ورزش و جوانان ایران، مدال آوران طلای المپیک توکیو ۲ میلیارد تومان، نقره یک میلیارد و دویست میلیون تومان و برنز ۸۰۰ میلیون تومان دریافت خواهند کرد.
در دور قبلی، پاداش ۳۰۰ سکه برای قهرمانان المپیک در نظر گرفته شده بود، اما با توجه به افزایش چشمگیر آن در بازار نوع پاداش تغییر کرده است.
هیدیلین دیاز، وزنه‌بردارفیلیپینی در ۲۶ ژوئیه اولین مدال طلای المپیک این کشور را دریافت کرد و موجی از شور و شادی در فیلیپین برانگیخت.
او توانست در رده ۵۵ کیلوی زنان به موفقیت دست یابد و قهرمان ملی شود.
پیروزی و قهرمانی دیاز مسیر زندگی او را در حوزه‌‌های غیر‌ورزشی هم تغییر داده است.
او علاوه بر دریافت جایزه نقدی بیش از ۶۰۰،۰۰۰ دلار (که از طرف کمیسیون ورزش فیلیپین و حتی شخص رودریگو دوترته، رئیس جمهوری فیلیپین تأمین شده است) دو خانه هم دریافت کرده است که یکی از آنها آپارتمان مجللی است که میلیاردر چینی‌ـ فیلیپینی اندرو لیم تام به او هدیه داده است.
چنین پاداش‌هایی برای زن ورزشکاری که تا همین اواخر با کار در نیروی هوایی فیلیپین فقط ماهی ۵۰۰ دلار درآمد داشت، بسیار خوب است.
باور‌کردنی نیست اما او با وجود اینکه به دلیل همه‌گیری کوویدـ۱۹ نتوانسته بود برای تمرین در سالن‌های بدن‌سازی حاضر شود به چنین پیروزی دست یافته است. پس از ۱۸ ماه سرگردانی او و هم‌تیمی‌هایش در مالزی، آنها از روش‌های ابتکاری و ابزار‌هایی که خودشان برای تمرین وزنه‌برداری درست کرده بودند استفاده کردند.
مبلغ جایزه‌های نقدی در کشور‌های مختلف با هم تفاوت‌های چشمگیری دارد.
کشور‌های "مدال‌آور" که ورزشکاران آنها به پشتوانه سرمایه‌گذاری و آمادگی‌ها و امکانات به چنین مقامی رسیده‌اند کمتر در برابر این پیروزی‌ها چنین سخاوتمندی نشان می‌دهند تا کشور‌هایی که سرفرازی در المپیک برایشان جنبهٔ قهرمانی و افتخار ملی دارد.
مالزی کشوری که در ۱۳ المپیک فقط ۱۱ مدال به دست آورده است وعده داده است که به ازای هر مدال طلای المپیک ۲۴۱،۰۰۰ دلار جایزه می‌دهد. (جایزه برای مدال نقره ۱۵۰،۰۰۰ دلار و برای مدال برنز ۲۴،۰۰۰ دلار خواهد بود).
تا ۲ اوت مالزی در این بازیها فقط یک مدال دریافت کرده است: مدال برنز بدمینتون دو‌نفرهٔ مردان.
استرالیا، صاحب ۵۰۰ مدال المپیک تا ۲۹ ژوئیه کمتر از ده درصد این مبلغ‌ها برای پاداش مدال‌آوران تعیین کرده است. این کشور در المپیک توکیو بیش از ۳۰ مدال کسب کرده است.
چین و روسیه در میان غول‌های جهان استثنا هستند، مدال‌آوران آنها نه فقط جایزه‌های نقدی هنگفتی دریافت می‌کنند بلکه انواع هدیه‌های دیگر هم از مقامات کشوری و محلی به آنها می‌رسد. برای مثال در روسیه این مزایا شامل خودرو‌های جدید و آپارتمان‌های مسکونی هم می‌شود.
بعضی پاداش‌ها شاید کمی عجیب‌و‌غریب باشد. قایقرانان آفریقای جنوبی، سیزوه ندلوو، ماتیو بریتین، جان اسمیت و جیمز تامسون برندگان مسابقات نهایی قایقرانی چهار‌نفره سبک‌وزن مردان سال ۲۰۱۲ لندن هر کدام برای پاداش یک گاو دریافت کردند. این گاو‌ها را جان اسکانل، بازرگان و آشپز تلویزیونی خبره در زمینهٔ کباب به آنها هدیه داد.
در بسیاری از کشور‌ها، مدال المپیک شغل خوبی برای شما به همراه می‌آورد یا درآمد و دستمزد بیشتر و بالاتر.
میرابای چانو، وزنه‌بردار هندی برای مدال نقرهٔ خود در المپیک توکیو ۳۵۰،۰۰۰ دلار پاداش دریافت کرد و شاید جالب باشد بدانید که محل کار او، راه‌آهن سراسری هند هم به طور رسمی به او وعده موقعیت شغلی بالاتری داده است.
در کره جنوبی مدال‌آوران پاداش نقدی دریافت می‌کنند اما بزرگ‌ترین پاداش برای بعضی مدال‌آوران معافیت از خدمت سربازی اجباری ۱۸ماهه در این کشور است. در مسابقات توکیو، این پاداش در انتظار دو ورزشکار رشته گلف این کشور به نام سونگ‌جای ایم و سی‌وو‌کیم بود که متأسفانه هیچ‌کدام از این دو نتوانستند به مدال دست یابند.
پاداش دادن به مدال‌آوران المپیک ماجرای تازه‌ای نیست و به دهه ۱۹۸۰ باز‌می‌گردد اما مزایا و هدیه‌ها از آن زمان تاکنون تورم شدیدی پیدا کرده است.
برای مثال در المپیک ۲۰۱۶ ریودو‌ژانیرو، جوزف اسکولینگ شناگر سنگاپوری توانست قهرمان شنای ۱۰۰ متر پروانه مردان ایالات متحده، مایکل فلپس شکست دهد و به مدال طلا دست یابد و با این کار پاداش ۷۵۰،۰۰۰ دلاری از دولت سنگاپور دریافت کند.
برای بیشتر ورزشکاران این پاداش‌ها رگ حیاتی زندگی آنهاست چون بیشتر آنها در رشته‌های ورزشی رقابت می‌کنند که رسانه‌ها چندان علاقه‌ای به آن نشان نمی‌دهند و به این ورزش‌ها نمی‌پردازند و بیرون از گردونه‌های المپیک به دشواری می‌توانند برای تلاش‌های خود حامیان مالی پیدا کنند.
برای مثال ورزشکاران برزیلی در المپیک تا حد زیادی به کمک‌ها و پاداش‌های دولتی وابسته‌اند و از میان آنها می‌توان ربکا آندراده را نام برد که با دریافت دو مدال در رقابت‌های ژیمناستیک زنان، جهان را مسحور خود کرد.
در ماه فوریه یک گروه پژوهشی از گلوبال آتلت با بیش از ۵۰۰ ورزشکار سرشناس المپیک از ۴۸ کشور جهان گفتگو کرد و از وضعیت مالی آنها پرسید. بیش از ٪۶۰ آنها جواب دادند "از نظر اقتصادی وضعیت بسامان و مطمئنی ندارند".
ورزشکاران چندین کشور از جمله کشور‌های بسیار مدال‌آوری مانند ایالات متحده به کمپین‌های کمک‌های مردمی متوسل شدند تا بتوانند هزینهٔ آماده‌سازی خود را برای بازی‌های المپیک توکیو تأمین کنند.
بتانی شریور، قهرمان بریتانیایی دوچرخه‌سواری مسابقات المپیک بریتانیا (تصویر بالا) مجبور شد پس از قطع بودجهٔ دولتی برای زنان دوچرخه‌‌سوار در سال ۲۰۱۷ ، برای تحقق رؤیای شرکت در المپیک دست به دامن کمک‌های مردمی شود.
همه‌گیری کوویدـ۱۹ کارها را پیچیده‌تر کرده است بعضی از پاداش‌ها و جایزه‌هایی که پس از مسابقات ورزشکاران دریافت می‌کردند عقب افتاده یا به کلی لغو شده است.
بخت با بسیاری از برندگان و مدال‌آوران که در این متن نام بردیم، یار بوده است و نیازی نیست نگران باشند و پاداش خود را دریافت کرده‌اند. از جمله هیدیلین دیاز، وزنه‌بردارفیلیپینی که پس پیروزی در کنفرانس خبری گفت:"با وجود همه‌گیری ما اینجا هستیم و با خود مدال به خانه می‌بریم. هیچ‌چیز ناممکن نیست".