مشاور عزیز، من در حوزه‌ای کار می‌کنم که حقوق‌ها پایین است، اما شرکت‌های خوب در شهر‌های بزرگ واقع شده‌اند که هزینه‌های زندگی بالاست. به همین علت، هیچ‌وقت نمی‌توانم به تنهایی از عهده اجاره‌خانه بربیایم و باید هم‌خانه داشته باشم، مگر اینکه تمام حقوق یک ماهم را برای اجاره کنار بگذارم که خب، طبیعتا این کار را نمی‌کنم. البته در شهر‌های کم‌هزینه هم شرکت‌هایی وجود دارد، اما تعدادشان محدود است، امنیت شغلی‌شان پایین است و عموما شرکت‌های کوچک و نامعتبرند.
به گزارش دنیای اقتصاد به نقل از The Cut، در ادامه این مطلب آمده است: در شغل فعلی‌ام مشکلاتی هست، اما فعلا می‌خواهم در این شرکت بمانم. مشکل اینجا است که اخیرا از محل زندگی‌ام اصلا راضی نیستم. شاید دلیلش کرونا باشد که باعث شده نتوانم از بودن در یک شهر بزرگ و جاذبه‌هایش، مثل موزه‌ها و رستوران‌ها آن‌طور که باید و شاید لذت ببرم، ولی کلا از هزینه‌های بالای زندگی خسته شده‌ام. دوست دارم در آپارتمان خودم زندگی کنم و حس کنم آنجا خانه‌ام است. هم‌خانه‌ام را دوست دارم، ولی من در آستانه ۳۰ سالگی هستم و دوست دارم مثل یک آدم بالغ، یک جایی برای خودم داشته باشم. خیلی دلم می‌خواهد شغلم را داشته باشم، ولی به یک شهر دیگر نقل مکان کنم و دورکاری کنم.
یک‌سالی است که به‌دلیل کرونا دورکاری می‌کنم. شرکت ما کاملا با این تغییرات سازگار شده و مشکل خاصی نداشته‌ایم. به همین علت، فکر می‌کنم اگر از آن‌ها بخواهم که از این به بعد همیشه دورکاری کنم، احتمال اینکه اجازه دهند بیشتر از پارسال است. ما حتی قبل از کرونا هم دو تا کارمند داشتیم که سال‌ها به‌طور دائمی دورکاری می‌کردند: یکی از مدیران در واحد خودمان و یکی از همکار‌ها در یک واحد دیگر که هم‌سطح من است.
به هر دوی آن‌ها اجازه دورکاری داده شده بود، چون همسران شان، در یک ایالت دیگر کار می‌کردند. من دلیلی در این حد قانع‌کننده ندارم. اگر بخواهم با مدیرم درباره امکان دورکاری دائمی صحبت کنم، چطور می‌توانم او را توجیه کنم؟ بگویم که می‌خواهم به خانواده‌ام نزدیک باشم؟ بگویم که زندگی در اینجا روی سلامت روانم تاثیر منفی گذاشته؟ هر دو دلیل، صحت دارند، اما نمی‌دانم به نظر مدیرم، دلایل موجهی برای نقل مکان به یک ایالت دیگر هستند یا نه. به‌نظر شما امتحانش ضرر دارد؟
پاسخ: دوست عزیز، خیلی از شرکت‌ها در مقایسه با قبل از کرونا، بیشتر پذیرای دورکاری هستند. بعضی‌ها دیده‌اند که دورکاری جواب می‌دهد. بعضی‌ها فهمیده‌اند که با دورکاری، کلی در هزینه‌ها صرفه‌جویی می‌شود. بعضی‌ها هم به این نتیجه رسیده‌اند که اگر بخواهند نیرو‌های خوب را جذب و حفظ کنند، باید با این موضوع کنار بیایند. اما این هنوز در همه شرکت‌ها جا نیفتاده است. بسیاری از آن‌ها منتظرند که شرایط امن شود تا فورا کارکنان را دوباره به شرکت برگردانند. بعضی‌ها حتی به امنیت هم اهمیت نمی‌دادند و در اوج کرونا از کارکنان خواستند که به محل کار برگردند. دلیلش شاید این است که از نظر فلسفی با دورکاری مخالف بوده‌اند و کرونا عقیده‌شان را تغییر نداده است. گاهی هم دلیلش این است که دورکاری در مورد بعضی از مشاغل، واقعا مثل کار حضوری جواب نمی‌دهد.
اما مطرح کردن این موضوع، منطقی است. خیلی‌ها الان درحال گفتگو با مدیران‌شان هستند یا قصد دارند مطرحش کنند. ممکن است جواب بله نگیری، اما درخواست کردن، فاجعه نیست.
چون گفتی درخواستت، صرفا دورکاری نیست و می‌خواهی به یک ایالت دیگر بروی، یک نکته را در نظر داشته باش: برای کارفرما، اینکه اجازه دهد از یک ایالت دیگر کار کنی، خیلی پیچیده‌تر از آن است که تصورش را می‌کنی. اگر امکان فعالیت در یک ایالت دیگر را نداشته باشند، کار کردن تو در آنجا می‌تواند پیامد‌های مالی و لجستیکی بسیاری برای‌شان ایجاد کند؛ از مالیات گرفته تا بیمه و تطبیق قانونی. چون قوانین ایالات با هم فرق می‌کند. مثلا ممکن است اضافه کار در ایالت X، بیشتر از ایالت Y باشد. این به این معنا نیست که کارفرمایت، اقدامات لازم را انجام نخواهد داد، اما بدان که پذیرش این درخواست، به آن سادگی‌ها که فکر می‌کنی نیست.
اما برسیم به اینکه چطور درخواستت را بگویی. حق با توست. اگر دلیل محکمه‌پسندی برای نقل مکان داشته باشی، مثل کار کردن همسر در یک ایالت دیگر یا نزدیک بودن به خانواده، کارت آسان‌تر می‌شود. دلایل کلی که مربوط به کیفیت زندگی هستند (مثل هزینه‌های کمتر)، آنقدر‌ها هم خریدار ندارند. اما معنایش این نیست که غیرممکن است. باید بدانی چطور مطرحش کنی.
یکی از راه‌ها، این است که بگویی که دورکاری تو، چه مزایایی برای کارفرما دارد. اگر در زمان دورکاری، به‌دلیل تمرکز بیشتر، بازدهی بیشتر داشتی، به آن اشاره کن. اگر بتوانی به اعداد و ارقام استناد کنی که چه بهتر. اگر دورکاری، آزادی عملت را در مورد ساعات کار افزایش داده و این به نفع تیم بوده، به آن نیز اشاره کن (مثلا توانستی یک بحران کاری را در ساعات غیرکاری، مثلا در شب، حل کنی، چون تمام چیز‌هایی که لازم داشتی در دسترست بوده است).
اما ممکن است چیزی برای ارائه نداشته باشی. با این حال، اگر دورکاری باعث می‌شود احساس رضایت و خوشحالی کنی، برای مدت بیشتری در شرکت بمانی و به شرکت وفادار باشی، همین را مستقیما بگو، البته اگر می‌دانی که مدیریت برایت ارزش قائل است و دوست دارد برای ماندن تو در شرکت تلاش کند. هرچه ارزشت نزد او بیشتر باشد و تمایل او برای از دست دادن تو کمتر، این صحبت‌ها قانع‌کننده‌تر خواهد بود.
اگر هیچ‌کدام از این‌ها به نظرت دلایل قانع‌کننده‌ای نیست، کافی است فقط درخواست کنی. مثلا بگو: «از اینکه دورکاری در این مدت، خیلی جواب داده خوشحالم، نه تنها برای من، بلکه برای تیم. آیا امکانش هست که درباره ادامه دورکاری من، پس از بازگشایی کامل شرکت صحبت کنیم؟ من عاشق شغلم هستم، ولی دوست داشتم یک روز به یک شهر کم‌هزینه‌تر بروم و حالا که دیدم در یک‌سال اخیر، دورکاری چقدر خوب بوده، امیدوارم راهی باشد که بتوانم به این رویه ادامه دهم و در عین حال، شغلم را از دست ندهم.» حواست باشد طوری حرف نزنی که انگار داری می‌روی. خواسته‌ات را طوری مطرح کن که حالت فرضیه داشته باشد و فکر نکنند داری استعفا می‌دهی.
در نهایت، کارفرمایت ممکن است قبول کند یا نکند. اما طرح این موضوع، کاملا معقول است و اتفاقی است که در یک‌سال اخیر در بسیاری از شرکت‌ها افتاده است.