فرهاد اشراقی در خبر ورزشی نوشت: جدول پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون که آمارش را خود تلویزیونی‌ها داده‌اند بی‌نهایت سوژه دارد؛ مثلاً این که برنامه‌های شبکه نسیم، شبکه‌ای که هنوز هم بعضی جا‌های ایران نمی‌گیرد از برنامه‌های شبکه سه پربیننده‌تر است! حالا شبکه نسیم که هیچ، برنامه‌های شبکه مستند، پنج و یک هم از شبکه سه پر بیننده‌تر هستند. مثلاً مستند حیات‌وحش را ۳۵/۲ درصد از بینندگان می‌بینند، اما فوتبال برتر شبکه سه را ۱۸/۲ درصد! کار به جایی کشیده که برنامه «بچه‌محل عموپورنگ» هم تقریباً به اندازه فوتبال برتر بیننده دارد! نکته اعجاب‌آور این که شبکه ۳ سال‌های سال آیتم بسیار مؤثری به نام پخش زنده مسابقات خارجی و داخلی را داشته و اگر با فاصله هم پربیننده‌ترین شبکه تلویزیون باشد اصلاً چیز عجیبی نیست.
اینکه شبکه ۳ از شبکه‌های نسیم و مستند و... عقب می‌افتد یک دلیلش می‌تواند رفتن عادل و دلیل دیگرش تعطیلی چند ماهه فوتبال باشد، اما همه ماجرا اینجا تمام نمی‌شود. مسلماً سیاست‌گذاری‌های غلط هم این وسط نقش مهمی دارند. مثلاً شبکه سه برای ماه مبارک رمضان سریالی را روی آنتن فرستاد که حداقل ساعت پخش و موضوع مناسبی برای جذب مخاطب نداشت، اما شبکه یک سریال زیرخاکی پژمان جمشیدی را پخش کرد. حالا بماند که به‌طور کلی مشخص نیست در صداوسیما چه‌خبر است، چون همین سریال زیرخاکی برای شبکه سه بود که ناگهان به شبکه یک رفت تا این شبکه بعد از پایتخت و نون. خ، با زیرخاکی هت‌تریک کند.
نکته مهم دیگر به خود فوتبال برمی‌گردد. متأ‌سفانه فوتبال ایران در سال‌های گذشته آن‌قدر فساد مالی و ضعف مدیریت داشته که بسیاری از مردم فوتبال‌زده شده‌اند. مردم به وضع مالی بسیاری از فوتبالیست‌ها و خانه و ماشین‌های لاکچری آن‌ها نگاه می‌کنند (نه همه) و بعد می‌بینند که همین فوتبالیست‌ها برخلاف اکثر اقشار جامعه نمی‌خواهند کار کنند و جان‌شان عزیزتر از جان سایر آدم‌هاست. یا نگاه می‌کنند که فلان فوتبالیست ۴ میلیارد قراردادش است، ولی به‌خاطر برگشت خوردن یک چک با ۶ تا خبرگزاری و روزنامه مصاحبه می‌کند آن هم فوتبالیستی که سال تا سال ممنوع‌المصاحبه است! خروجی همه این رفتار‌ها می‌شود اینکه مستند حیات‌وحش بیشتر از فوتبال برتر شبکه ۳ دیده می‌شود و البته آب هم از آب تکان نمی‌خورد.