قصه‌اش جان می‌دهد برای تبدیل شدن به یک فیلم پرفراز و نشیب، با پایانی غافلگیرکننده و تلخ. داستان سعید علی‌حسینی از روز‌هایی که امید اول جابه‌جایی رکورد دنیا بود، تا محرومیت هشت ساله، بازگشت دوباره و امید به درخشش در المپیک و پایانی زودهنگام با امضای نامه بازنشستگی در ۳۱ سالگی، قلب هر کسی را می‌خراشد.
به گزارش اعتماد، علی‌حسینی همشهری حسین رضازاده، آمده بود تا بعد از خداحافظی مردی که چندان دوستش نداشت، رکورد او را مال خود کند. زمانی که سال ۲۰۰۳ قهرمان نوجوانان جهان شد و در رده سنی جوانان رکورد جهان را شکست، مقام‌های ورزش ایران یک طلای المپیک را برای ایران کنار گذاشتند. اما در آبان ۱۳۸۹ اتهام دوپینگ او تایید شد و فدراسیون جهانی وزنه‌برداری، او را مادام‌العمر از حضور در مسابقات رسمی وزنه‌برداری محروم کرد. دنیا روی سر این ورزشکار آوار شد. یک سال تمام طول کشید تا محرومیت موقت او به چنین محرومیت سنگینی تبدیل شود. در آن یک سال، علی‌حسینی روز‌های عجیبی را پشت‌سر گذاشته و همچنان تمرین می‌کرده به این امید که رای او برگردد. زمانی که بعد از سال‌ها به پرونده او نگاه می‌اندازیم، کم‌کاری فدراسیون وزنه‌برداری ایران در پرونده او مشهود است و به اندازه کافی سماجت برای نجات این قهرمان صورت نگرفت.
شنیده‌های غیررسمی از اطراف وزنه‌برداری، فدراسیون جهانی این رشته را یک فدراسیون فاسد به تصویر می‌کشد و مروری بر مصاحبه‌های بزرگان این رشته و افرادی که سال‌ها در این سیستم حضور داشته‌اند، تاییدی بر این تصور به وجود آمده است. علی‌حسینی در تمام سال‌های محرومیتش مدعی بود دوپینگ نکرده و دسیسه دشمنانش او را به این روز انداخته است.
سعید، آن‌قدر به خودش مطمئن بود که به دادگاه عالی ورزش هم شکایت برد، اما هیچ چیز آن‌طور که او می‌خواست پیش نمی‌رفت و روند همه چیز بسیار کند بود. علی‌حسینی برای نزدیک به یک دهه، بدون اینکه اجازه حضور در هیچ مسابقه رسمی‌ای داشته باشد، در تنهایی خودش تمرین کرد و وزنه زد. روز‌ها و شب‌هایش با فولاد سرد می‌گذشت و امیدوار بود روزی حقانیتش ثابت شود.
سرانجام با تغییر قوانین محرومیت علی‌حسینی به ۸ سال کاهش پیدا کرد و پسر سخت‌کوش اردبیلی در سال ۲۰۱۷ جواز حضور در مسابقات جهانی را پیدا کرد. او با مدال نقره قهرمانی جهان امریکا در سال ۲۰۱۷ به «تخته» بازگشت و بالاتر از بهداد سلیمی قرار گرفت. سعید یک سال بعد در مسابقات آسیایی جاکارتا، به مدال نقره رسید.
او رفته‌رفته آماده قهرمانی جهان می‌شد و امیدوار بود با کسب جواز حضور در المپیک، رویای همیشگی‌اش را به واقعیت تبدیل کند. او به خبرنگاری لحظاتی بعد از کسب اولین مدال بعد از محرومیت از این گفت که به چه چیز‌هایی فکر می‌کرده: «روز‌هایی که می‌توانستم باشم و نبودم و اتفاقاتی که افتاده بود؛ هر چیزی که هشت سال به آن فکر کرده بودم از جلوی چشمانم رد شد.»
ماه گذشته، اما نام سعید علی‌حسینی بر اثر اشتباه فدراسیون برای مسابقات جهانی سوییس رد نشد و او شانس کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ توکیو را از دست داد. در آغاز همین هفته، علی‌حسینی که دیگر امیدی به حضور در المپیک نداشت، با حضور در فدراسیون وزنه‌برداری نامه بازنشستگی‌اش را امضا کرد و قصه‌اش به غم‌انگیزترین شکل به پایان رسید.