سی و یکمین روز از خرداد ماه سال ۱۳۹۰ بود که وزارت راه وشهرسازی با رای نمایندگان مجلس ایجاد شد تا علی نیکزاد اولین مردی باشد که بر صندلی آن تکیه زد.
به گزارش خبرآنلاین، آن طور که از نام وزارت راه و شهرسازی بر می‌آید از دو وزارتخانه راه و ترابری و مسکن و شهرسازی تشکیل شده است. وزارت "راه و ترابری" گذشته‌ای دیرینه دارد.
وزارت فواید عامه، وزارت طرق و شوارع، وزارت راه و در نهایت وزارت راه و ترابری. سابقه تشکیل این وزارتخانه به عهد ناصری باز می‌گردد. در زمان سلطنت ناصر الدین شاه بود که وزارت فواید عامه متولد شد و تا امروز در هر دوره‌ای با نامی، فعالیت کرده است.
پس از آن بود که در سال ۱۳۹۰، راه و مسکن یکی شدند تا طرحی تازه در این میان برافتد.
"راه" زیربنای توسعه است. امروز بسیاری از کارشناسان بر این عقیده اند که زیربنای توسعه همان راه است و اگر کشوری قصد و بنای توسعه یافتگی دارد بهتر است هم و غم خود را بر توسعه راه بگذارد تا سایر جوانب توسعه از راه برسد.
اتفاقا یکی از بحرانی‌ترین نقاط ایران همان راه‌ها هستند که شاهد بیشترین تعداد کشته‌ها در اثر غیر استاندارد بودن خود و خودرویی که در آن تردد می‌کنند، هستند.
وزارت راه و ترابری از ابتدای انقلاب تا پایان دوره حیات، ۱۰ وزیر به خود دید. برخی دو دوره‌ای و برخی تک دوره‌ای. هر چه بود این وزارتخانه کم کم از نیمه‌های دولت اصلاحات در وادی سیاست خزید و عزل و نصب‌ها و رفت و آمد‌ها گواه تاثیر سیاست بر این وزارتخانه اقتصادی است.
یوسف طاهری قزوینی مردی بود که در دولت موقت و دولت شورای انقلاب، پس از استعفای دولت موقت عنوان وزیر راه و ترابری را در اختیار داشت. شهید موسی کلانتری در دولت بنی صدر بر این صندلی تکیه زد و در دولت رجایی این وزارتخانه با سرپرست اداره شد.
هادی نژادحسینیان در دولت‌های مهدوی کنی و دوم ردای وزارت راه و ترابری را بر تن کرد و در دولت سوم این محمد سعیدی کیا بود که بر صندلی این وزارتخانه جای گرفت. وی تا پایان دولت اول هاشمی عهده‌دار این سمت بود و پس از آن در دولت دوم هاشمی، اکبر ترکان به عنوان وزیر راه و ترابری معرفی شد.
محمود حجتی و رحمان دادمان، در دولت اول اصلاحات و احمد خرم و محمد رحمتی در دولت دوم اصلاحات بر این صندلی نشستند.
خرم به واسطه استیضاح نمایندگان از این وزارتخانه خداحافظی کرد تا نوبت به رحمتی برسد. رحمتی در دولت اول احمدی نژاد نیز به عنوان تنها بازمانده از جمع وزرای سابق، کوتاه مدتی مسئولیت این وزارتخانه را بر عهده داشت تا استاد رییس جمهور وقت، یعنی "حمیدرضا بهبهانی" از راه برسد. بهبهانی در دولت دهم نیز در این سمت ایفای نقش کرد تا اینکه با استیضاح نمایندگان این وزارتخانه را ترک کرد، در شرایطی که نامش در تاریخ به عنوان آخرین وزیر راه و ترابری ایران ثبت ماند.
داستان این وزارتخانه پس از انقلاب با کتیرایی آغاز شد، پس از استعفای دولت موقت یحیوی در دولت شورای انقلاب عهده دار این مسئولیت شد.
با روی کار آمدن دولت بنی صدر، سکان این وزارتخانه به محمدشهاب گنابادی سپرده شد، هر چند نام وی در چندین کابینه پیاپی دیده می‌شود، اما دوره وزارتش چندان طولانی نیست. وی در دولت‌های رجایی، مهدوی کنی و دولت سوم مسئولیت اداره این وزارتخانه را بر عهده داشت.
پس از آن سراج الدین کازرونی بر این مسند نشست و تا پایان دولت اول هاشمی، در سال ۱۳۷۲ این مسئولیت را در اختیار داشت.
سکان این وزارتخانه در دولت دوم هاشمی به مردی سپرده شد که شهرتش این روز‌ها بسیار بیشتر از آن روزهاست. عباس آخوندی.
پس از وی علی عبدالعلی زاده دو دوره پیاپی در دولت اصلاحات مسئولیت گرفت و محمد سعیدی کیا در دولت اول احمدی نژاد و علی نیکزاد در دولت دوم احمدی نژاد بر این صندلی نشست و به این ترتیب پس از پیروزی انقلاب تا پایان عمر این وزارتخانه هشت وزیر بر این صندلی نشستند.
مسکن هر چند سرمایه ای‌ترین کالا در خانوار ایرانی تلقی می‌شود، اما در تمام این سال‌ها هیچ گاه از دستبرد تورم در امان نمانده و تمام طرح‌های ریز وو درشت اجرایی در این بخش نتوانسته است خط قرمزی بر بحران موجود در این حوزه بکشد.
دولت نهم هر چند وعده حل تمامی مشکلات در این حوزه را داد و طرح بلندپروازنه مسکن مهر را کلید زد، اما در عمل نتوانست به اهداف از پیش تعیین شده دست یابد.
واحد‌هایی که در قالب مسکن مهر ساخته شدند با جای خانه نام خوابگاه گرفتند، در مناطقی فاقد امکانات لازم و ضروری. تکمیل این پروژه به وزارت راه و شهرسازی سپرده شد، وزارتخانه‌ای که در انتظار سومین وزیر خود است.
اولین و دومین وزیر این وزارتخانه از وزارت مسکن آمده اند. علی نیکزاد و عباس آخوندی. هر دو با سابقه وزارت بر وزارت مسکن و شهرسازی؛ با در نظر گرفتن استیضاح‌های پر سر و صدای خرم و بهبهانی در وزارت راه، استیضاح‌های مکرر آخوندی را نیز می‌توان در همین راستا تفسیر کرد.
قصه خرید هواپیما، تکمیل مسکن مهر، عدم حل مشکلات و ... سبب شد پای آخوندی سه بار به صحن علنی باز شود تا خود را در معرض رای نمایندگان بگذارد، اما در نهایت داستان وزارت وی با استعفا تمام شد، به دلیل اختلاف بر سر بازسازی بافت فرسوده.
حالا با احتساب همه آن‌ها که بر وزارت راه و ترابری و وزارت مسکن و شهرسازی و وزارتخانه ادغامی از این دو عهده دار مسئولیت بوده‌اند، بیستمین مرد برای تصدی این پست به مجلس معرفی شده است.
کاندیدای معرفی شده دانش‌آموخته مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه دیترویت میشیگان آمریکا در مقطع کارشناسی، مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه تولیدو اوهایو در مقطع کارشناسی ارشد و دارای مدرک MBA مدیریت جهانی هوانوردی از دانشگاه تهران است.
نگاهی به سوابق وی نشان می‌دهد در ۱۳ سال اخیر قائم مقام سازمان صنایع هوا فضا، رئیس موسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی و معاون امور صنعتی و تحقیقاتی وزارت دفاع بوده است.
بسیاری معتقدند باید در انتظار تغییر بود، تغییری بزرگ برای تغییر سرنوشت راه و مسکن در ایران. شمارش معکوس از همین حالا آغاز شده است.