به نظر می‌رسد پرسپولیسی‌ها، برنده بزرگ جنگ سرمربی تیم ملی با سیدجلال حسینی بوده‌اند. مرد مغضوب کارلوس کی‌روش بعد از خط خوردن از فهرست جام جهانی، از قامت یک ستاره بی‌اشتباه، به قامت یک جنگجوی تمام‌عیار رسید.
به گزارش همشهری، دریبل تماشایی گلر الدوحیل با حرکت فریبنده گادوین منشا، نقطه اوج شب باشکوه پرسپولیسی‌ها در لیگ قهرمانان آسیا محسوب می‌شد، اما این بازگشت جذاب و فراموش‌نشدنی، قبل از گادوین، علیپور، رسن و هر ستاره دیگری، با ساق‌های سیدجلال حسینی آغاز شد.
ستاره تمام‌نشدنی خط دفاعی سرخپوشان، دوباره در حساس‌ترین لحظات به کمک تیمش آمد و نقش ناجی را برای پرسپولیس بازی کرد. قبل از به ثمر رسیدن گل اول تیم میزبان، به نظر می‌رسید موج ناامیدی از سکو‌ها به زمین منتقل شده و تیم پروفسور دیگر خودش را در قواره رسیدن به مرحله نیمه‌نهایی نمی‌بیند.
بازیکنان و هوادارها، از شوک گل تصادفی تیم قطری خارج نشده بودند و نشانه‌ای از «بازگشت» در بازی‌شان دیده نمی‌شد، اما همه چیز از لحظه رسیدن به نخستین گل تغییر کرد. جلال با ضربه‌ای که برای بازیکنی در سن و سال او حیرت‌آور به نظر می‌رسید، توپ را درون دروازه لکومته قرار دارد و بدون جشن گرفتن این گل، به سرعت به زمین خودی برگشت و ستاره‌های تیم را برای فشار بیشتر روی دروازه الدوحیل ترغیب کرد.
او «رهبر» این بازگشت تاریخی بود و ساعاتی بعد از پایان مسابقه از نگاه مخاطبان برنامه تلویزیونی نود نیز، به عنوان بهترین بازیکن زمین معرفی شد. حسینی در سومین فصل متوالی بازی برای برانکو، در فرم فوق‌العاده‌ای قرار گرفته و تبدیل به یکی از برازنده‌ترین کاپیتان‌های تاریخ باشگاه شده است. او این روز‌ها باانگیزه‌ترین مهره قرمز‌ها به شمار می‌رود؛ انگیزه‌ای که شاید ارتباط مستقیمی با ماجرا‌های تیم ملی داشته باشد.
به نظر می‌رسد پرسپولیسی‌ها، برنده بزرگ جنگ سرمربی تیم ملی با سیدجلال حسینی بوده‌اند. مرد مغضوب کارلوس کی‌روش بعد از خط خوردن از فهرست جام جهانی، از قامت یک ستاره بی‌اشتباه، به قامت یک جنگجوی تمام‌عیار رسید. بیشتر ستاره‌هایی که در این سال‌ها ناگهان در فهرست سیاه سرمربی پرتغالی قرار گرفتند، بخشی از کیفیت‌شان را از دست دادند، اما در مورد سیدجلال، اوضاع کاملا برعکس شد و او توانست به بازیکن بهتری برای سرخپوشان تبدیل شود.
کاپیتان به همه ثابت کرد که می‌شود در مقابل ادعا‌های کارلوس کی‌روش نیز ایستاد و شکست نخورد. نمایش شکوهمند او در شب اخراج کودکانه روزبه چشمی بیش از حد کنایه‌آمیز به نظر می‌رسید. شاید اگر سیدجلال حسینی با تیم ملی به جام جهانی رفته بود، بعد از این بازی‌ها از دیدار‌های ملی خداحافظی می‌کرد و با تجربه دومین حضور در جام جهانی، بخشی از انگیزه‌اش را از دست می‌داد و خنثی‌تر از همیشه فوتبال بازی می‌کرد.
تصمیم کارلوس کی‌روش، اما موجب شد که این فوتبالیست، تلاش تازه‌ای را برای اثبات توانایی‌هایش آغاز کند. کنارگذاشته‌شدن این مدافع از اردوی روسیه، برای هواداران پرسپولیس شوکه‌کننده بود، اما به‌نظر می‌رسد آن‌ها صعود بزرگ آسیایی‌شان را مدیون همین اتفاق هستند؛ مدیون نادیده‌گرفته شدن ستاره‌ای که حالا اصلی‌ترین دلیل برای امیدواری به قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا به شمار می‌رود.
سیدجلال حسینی، پرافتخارترین بازیکن در تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران است، اما جای خالی یک جام بین‌المللی در کارنامه دوران بازی او احساس می‌شود. او با گل حساس و تعیین‌کننده‌اش در مقابل الجزیره، امید‌های پرسپولیس را زنده نگه داشت و در حالی که تصور می‌شد این تیم شانس زیادی برای کنار زدن الدوحیل ندارد، ۱۸۰دقیقه بدون نقص در برابر حریف قطری ظاهر شد و سهم بسیار زیادی در صعود تاریخی قرمز‌ها داشت.
در جدال با السد قطر نیز، بدون تردید سیدجلال حسینی اصلی‌ترین نقطه قوت پرسپولیس خواهد بود؛ مردی که غالبا با «سوپرمن» مقایسه‌اش می‌کنند، اما بیشتر از آن که از یک قدرت ویژه و فرازمینی برخوردار باشد، مثل یک «گلادیاتور» واقعی برای رسیدن به شرایط امروزش جنگیده است. یک گلادیاتور که کم‌توجهی‌ها، او را برای درخشیدن حریص‌تر می‌کنند.»