رییس پیشین انجمن بین المللی شکارچیان گوسفند، راه متفاوتی برای نجات حیات‌وحش ایران پیشنهاد کرده است.
به گزارش خبرآنلاین، یک شکارچی و فعال محیط‌زیست آمریکایی به مسئولان ایرانی توصیه کرده تا با توسعه حوزه شکار حرفه‌ای و استفاده از پول آن، حیات وحش ایران را نجات بدهند.
ران رادریک رییس پیشین انجمن بین المللی شکارچیان گوسفند، در سرمقاله‌ای که توسط رائول والدز استاد بازنشسته دانشکده ماهی، حیات‌وحش و حفاظت از اکولوژی دانشگاه ایالتی نیو مکزیک هم تایید شده به تشریح وضعیت حیات‌وحش ایران و راه‌های نجات آن پرداخته است.
او در این سرقاله به موضوع متفاوتی اشاره کرده است؛ نقش شکار در حفظ حیات‌وحش.
این شکارچی معتقد است که کشور‌هایی مثل ایران می‌توانند با پولی که از شکار به دست می‌آورند، از زیست‌بوم‌ها و حیات‌وحش خود حفاظت کنند. برای مثال در ایالات متحده آمریکا نیمی از هزینه حفاظت از حیات وحش از سمت شکار حرفه‌ای به دست می‌آید.
متن کامل سرمقاله ران رادریک را در ادامه می‌خوانید:
«به عنوان یک شکارچی و یک طرفدار حفاظت از حیات وحش، مایلم به اهمیت رابطه میان شکارچی و حفاظت، چگونگی عملی بودن و کارایی آن برای حفاظت از حیات وحش اشاره کنم. اینجانب ران رادرک رییس پیشین انجمن بین المللی شکارچیان گوسفند هستم و همچنین وظیفه سرپرستی مشترک یکی از بخش‌های بنیاد گوسفند وحشی را به عهده دارم. در این جا مایلم بر وجه جهانی شکار و حفاظت از حیات وحش تاکید کنم.
تحکیم نفع دو جانبه میان شکارچی و حیوانات وحشی، نیازمند فداکاری و تعهد به حیات‌وحش است. شکار حرفه‌ای به علت ارزش اقتصادی که برای حیات‌وحش و زیستگاه ان‌ها ایجاد می‌کند، به ویژه برای حفاظت از جمعیت حیات وحش مفید است. شکار حرفه‌ای از آنجا که برای اعمال قانون و مدیریت، منبع مالی و برای جوامع روستایی انگیزه حفظ و اداره پایدار زیستگاه حیات وحش ایجاد می‌کند، یکی از موثرترین ابزار حفاظت از تیره‌هایی جانوری محسوب می‌شود.
همانگونه که در رابطه با تیره‌های حیوانات شکاری بزرگ آفریقا از جمله فیل، شیر و کرگدن نشان داده شده، ممنوعیت شکار می‌تواند به از دست رفتن انگیزه حفاظت از حیات وحش بینجامد. جمعیت‌های روستایی، آنگاه که در رابطه با شکار حرفه‌ای از امتیاز اقتصادی برخوردار می‌شوند، می‌توانند مانند ماموران بلاواسطه حفاظت از حیات وحش عمل کنند. شکارچیان همچنین می‌توانند عامل اصلی فراهم شدن وجوه لازم برای حفاظت از حیات وحش باشند.
به طور کلی مدیریت و حفاظت از حیات وحش نیازمند صرف هزینه و وقت است. یکی از منابع موفق مالی در این زمینه، از سوی سازمان‌های شکار حرفه‌ای تامین می‌شود که از گردهمایی‌های سالانه حمایت مالی می‌کنند. در این گردهمایی‌ها شکار و وسایل مربوط به تیراندازی و شکار به مزایده گذاشته می‌شوند و منابع مالی خرج مدیریت پروژه‌های ملی و بین المللی می‌شوند.
در جریان کنوانسیون بنیاد گوسفند وحشی، من بر سر یک قوچ لارستان در جنوب ایران شرط بندی کردم و با بردن شرط، برنده نود هزار دلار شدم. این پول می‌توانست خرج حفاظت از جمعیت قوچ لارستان شود که نیاز عاجلی به کمک مالی برای ایجاد یک برنامه حفاظت و تداوم نسل دارند. بیشتر این پول می‌توانست خرج افزایش و اداره پایدار جمعیت گوسفند‌ها شود. این تنها یک نمونه از ایجاد انگیزه اقتصادی برای افراد است تا در برنامه‌های حفاظت و مدیریت مشارکت کنند. این پول که راهی حفاظت از جمعیت قوچ‌ها می‌شد، مانند موارد دیگر، به سایر تیره‌های حیات وحش هم کمک می‌کرد، زیرا همه گونه‌های حیات‌وحش از نظارت بر زمین و طبیعت بهره می‌برند. کاهش جمعیت این نمونه گوسفند وحشی به کل جمعیت آسیب نمی‌رساند، زیرا شکار تنها در مواردی آزاد است که به اندازه کافی گوسفند بالغ وجود داشته باشد تا بتوان اطمینان حاصل کرد که زاد و ولد گله‌ها بدون اشکال صورت می‌گیرد.
ایران به آغاز یک برنامه ملی قوی حفاظت از حیات وحش نیاز دارد. چند کشور آسیایی دیگر از جمله پاکستان، مغولستان، ترکیه، و تاجیکستان پروژه‌های بسیار موفقیت آمیزی ایجاد کرده اند، زیرا دولت‌های این کشور‌ها از برنامه حفاظت شکار قانونی جامعه-محور حمایت می‌کنند.
این برنامه‌ها بر پایه انگیزه‌های اقتصادی بنا شده‌اند. دولت ایران قادر به درک ارزش اقتصادی حیات وحش نشد و جوامع به عنوان یک شکارچی، به خدماتی که شکارچیان به حفاظت از حیات وحش کرده اند افتخار می‌کنم. من همچنان به حمایت خود از حفاظت و مدیریت جمعیت‌های حیات وحش ادامه خواهم داد تا علاقمندان به شکار و صید بتوانند از این سرگرمی لذت ببرند.»
محلی را به مشارکت در حفاظت از حیات وحش ترغیب نکرد. انگیزه‌های اقتصادی هم ایجاد نشدند. شکارچیان خارجی مایلند در شکار حرفه‌ای در ایران شرکت کنند، اما نبود جمعیت‌های پایدار حیات وحش در این کشور دلسرد کننده است.
ایران از بزرگترین سیستم‌های مناطق حفاظت شده در آسیا برخوردار است که همچنان از گوناگونی جمعیت‌های حیات وحش حمایت می‌کند. ایران از جمعیت‌های گسترده قوچ لارستان، بز وحشی، غزال، و چند تیره گوشتخوار از جمله یوزپلنگ آسیایی برخوردار است. ایران قابلیت ایجاد موفق‌ترین برنامه حفاظت از حیات وحش در اروپا و آسیا را دارد.