با تدبير و تدبر مي توان محيط خانواده را صميمي كرد و محيط خانه را به دلنشين ترين جا براي همه افراد خانواده تبديل كرد. مي توان كاري كرد تا فرزندان درد دل هايشان را با والدين مطرح كنند و حرف هايشان را بزنند واگر چيزي مي خواهند ، از والدين بخواهند.
گاهي مي شنويم كه پدري با پسر جوانش دوست است يا با او به مسافرت مي رود، راه مي رود و درد دل مي كند؛ اما گاهي رابطه ها تشريفاتي است . احوالي پرسيده مي شود و به سلام و عليكي قانع هستند؛ يعني آن قدر فاصله زياد است كه حرفي براي گفتن ندارند و صميميت وجود ندارد. براي ايجاد محيطي آرام و صميمي، اين اصول مي تواند كارگشا باشد:
1- وجود صميميت بين پدر و مادر: اگر مي خواهيم فرزندان با ما صميمي بوده و همكاري و اطاعت داشته باشند، بايد خودمان با هم صميمي باشيم . عمل صميمانه اعضاي خانواده مي تواند راه و جهت صحيح را به فرزندان منتقل كند. حضرت علي عليه السلام مي فرمايند : "مردم را با غير زبانتان - عملا - به خوبي ها دعوت نماييد.
" 2-هوشياري، دقت و حسابگري: اگر فرزند احساس كند اوليايش انسان هاي هوشيار و مشكل گشايي هستند ، در آن ها ايجاد صميميت و اعتماد مي شود. اگر خانواده، ساده لوح و ضعيف باشد، فرزندان احساس صميميت نمي كنند ، موضع گيري مي كنند و كار خودشان را انجام خواهند داد.
3- رفتار اخلاقي و شخصيت تربيتي: بايد فرزندان خاطره خوبي از رفتار اخلاقي و شخصيت تربيتي والدين داشته باشند و احساس كنند كه والدينشان راستگو ، عادل و رستگارند.
4- برخورد منطقي با خطاهاي فرزندان: نبايد با ديدن كوچك ترين تخلف فرزند ، عكس العمل شديد نشان داد. برخورد منطقي با خطاها و لغزش فرزندان از اصول مهم ايجاد صميميت است.
5- بها دادن به نقاط قوت فرزندان: امتياز دادن و تشويق كردن فرزندان در برابر كارهاي مثبت ، نقش ارزنده اي در ايجاد صميميت دارد.
6- ايجاد محيطي صميمانه براي بحث و گفتگو: والدين بايد وقت كافي در اختيار فرزندان بگذارند، براي آن ها قصه و داستان بگويند ، موضوعي را طرح و پيرامون آن به بحث و گفتگو بپردازند. موقع صحبت كردن فرزند ، كاملا گوش دهند ، به او نگاه كنند و لبخند بزنند و به بحث و بررسي موضوع بپردازند.
7- نظرخواهي از فرزندان در امور خانواده : اين روش براي پرورش شخصيت فرزندان بسيار سازنده است ؛ زيرا آنها نيز داراي فكر و عقيده اند و دوست دارند در خانواده با آن ها مشورت شود كه اگر به اين مهم توجه شود به تدريج در هنگام مشكلات شخصي، براي مشورت به سراغ خانوادهمي آيند و به سوي غريبه ها و بيگانگان نخواهند رفت .
8- ايجاد محيط همكاري و تقسيم مسئوليت: كارها را بايد خيلي منطقي و عادلانه تقسيم كرد. اگر تقسيم كار نباشد وبي حساب عمل شود گاهي غير عادلانه كاري به يكي از فرزندان تحميل مي شود و نتايج بدي را به بار مي آورد.
9- رعايت عدالت در بين فرزندان: اگر مي خواهيم فرزنداني وفادار و صميمي داشته باشيم بايد با آنها رفتار عادلانه داشته باشيم.
10- ايجاد جهان بيني مشترك بين افراد خانواده: ما كتاب هايي خوانده ايم ، مطالبي شنيده ايم و جلساتي رفته ايم كه فرزندان ما با آنها آشنا نيستند.آنان كتاب هاي ديگري مي خوانند، جلسات ديگري مي روند و تلقي و برداشت هاي ما با هم متفاوت مي شود.در نتيجه ، رفته رفته فاصله ما با آنان بيشترمي شود. بايد به همديگر نزديك شويم تا به تدريج به جهان بيني مشتركي دست پيدا كنيم.