فرارو- این هفته در مجلس شورای اسلامی طرح دوفوریتی مطرح شد مبنی بر تامین امنیت مراسم‌های رسمی که اصلاح‌طلبان با طرح این مسئله به نوعی به دنبال جلوگیری از تجربیات پیشین خود بودند. اما این طرح به هیچ وجه به مذاق مخالفان و تندروها خوش نیامد.
به گزارش فرارو، تقریبا دودهه است که سالانه با اخبارهای متعددی در خصوص برهم زدن سخنرانی برخی چهره‌های سیاسی که معمولا از شخصیت‌های میانه رو و اصلاح طلب هستند، منتشر می شود. به همین دلیل این روزها که چهره‌های این جریان سیاسی موفق شده اند مجددا وارد مجلس شورای اسلامی شوند، به دنبال این هستند که مانع از تکرار تاریخ شوند. بنا براین آنها طرحی با عنوان «حفظ امنیت مراسم های رسمی» ارائه کرده اند که به زودی در دستور کار مجلس قرار خواهد گرفت. در این طرح آمده است: « هرکس با هر اقدامی اعم از طرح سوال یا غیر آن در مراسم سخنرانی اعم از مراسم رسمی یا مراسمی که عرفاً بدون مجوز تشکیل می‌شود، موجبات توقف یا جلب توجه به خود و یا تشنج شود به شش ماه تا دو سال محکوم می‌شود و نیروی انتظامی موظف است فوراً فرد یا افراد را بازداشت و تا تحویل مقامات قضایی نگهداری کند.»
همچنین در بند دیگر این طرح آمده است «مسئولان در هر مقام اعم از اداری، اجرایی، نظامی، انتظامی، سیاسی و غیر آن باید امنیت جلسات مذکور را تامین و از هر اقدامی که موجب اخلال یا توقف و تعطیل جلسات شود جلوگیری کنند و در صورت تعلل حسب مورد به انتصال موقت و یا دائم از خدمات دولتی محکوم می شوند و قوه قضائیه موظف است بدون تشریفات رسیدگی در کمتر از یک ماه، حکم لازم را صادر و اعلام کند.» در پایان هم یادآور شده اند که مجازات بند یک شامل کسانی که در هر مقام و مسئولیتی باشند و مانع برگزاری مراسم موسوم شوند نیز می‌شود. اما این طرح همانطور که در آغاز اشاره شد با واکنش‌هایی همراه بود. حتی برخی رسانه‌ها مانند تسنیم و فارس در اخبار خود طرح مذکور را اینگونه برای مخاطبان خود تشریح کردند که اصلاح طلبان به دنبال تصویب طرحی هستند که موجب آن «به نیروی انتظامی و قوه قضائیه اجازه داده می‌شود با سوال‌کنندگان در مراسم‌های رسمی و غیررسمی برخورد کنند.» این درحالی است که در طرح مورد بحث به وضوح آمده است که صرفا افرادی مد نظر هستند که با طرح سوال باعث توقف یا جلب توجه به خود و یا تشنج شوند. اما اینکه چرا اصلاح طلبان چنین طرحی را با دوفوریت آماده کرده‌اند لازم است نگاهی گذرا به تاریخ داشته باشیم و حدود دو دهه به عقب برگردیم:
دوران اصلاحات و خشم تندروها
در سال 76 از همان ابتدا که سید محمد خاتمی به عنوان کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری اعلام آمادگی کرد فعالیت تندروها برای پیشبرد اهداف خود و ممانعت از موفقیت وی در انتخابات دوم خرداد آغاز شد به طوری که در نخستین روز اردیبهشت ماه همان سال با حضور در مراسم سخنرانی وی در مشهد مانع از آن شدند. بعد از آن و تقریبا هفت ماه بعد در مراسم راهپیمایی روز تسخیر سفارت آمریکا با دانشجویان شرکت کننده درگیری لفظی پیدا کردند و مراسم به نوعی به تشنج کشیده شد. در ادامه و روز 24ام همان ماه از ورود دکتر سروش به دانشگاه امیر کبیر جلوگیری و حتی در آنجا تجمع کردند. البته در این میان چند اقدام فرهنگی نیز انجام دادند. به عنوان مثال در مقابل سینما قدس اصفهان در اعتراض به فیلم آدم برفی، تجمع کردند. بعد از آن مجددا وارد عرصه سیاسی شدند و از برگزاری مراسم سالگرد درگذشت مهندس بازرگان در رشت جلوگیری کردند و در روزهای پایانی سال 76 به تجمع دفتر تحکیم وحدت در مقال دانشگاه تهران رفتند.
برخوردهای فیزیکی به دولتی‌ها رسید
بعد از سال 76 که تا حدودی فعالیت های این جریان ها به خارج از دولت اختصاص داده می شد با حرکت رو به جلو به سراغ دولتمردان آن زمان رفتند و اولین نفر عبدالله نوری بود. نوری معاون توسعه سیاسی اجتماعی رئیس جمهوری در آن دوره در مشهد مراسم سخنرانی داشت که توسط برخی جریان‌ها متشنج شد. اما این تمام ماجرا نبود زیرا تقریبا چندروز بعد از ان حادثه، قبل از مراسم تشییع پیکرهای کشته‌شدگان جنگ ایران و عراق در نماز جمعه تهران به نوری و وزیر فرهنگ و ارشاد وقت حمله شد و آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند. بعد از آن هم موارد دیگری وجود داشت که تیتروار به آنها اشاره می کنیم:
در گیری در سخنرانی علی اکبر محتشمی مشاور رئیس جمهوری در مشهد، سردادن شعار علیه آیت‌الله طاهری نماینده ولی فقیه و امام جمعه اصفهان و پرتاب سنگ وچوب و آهن به طرف جایگاه نماز جمعه که مانع از برگزاری نماز جمعه روز قدس شد، برهم زدن مراسم سخنرانی عباس عبدی عضو شورای سردبیری روزنامه صبح امروز در شهر قم، اخلال در مراسم سخنرانی محسن آرمین سردبیر هفته نامه عصر ما در شهر قم و مضروب کردن سید هادی خامنه‌ای، مدیرمسؤول روزنامه جهان اسلام و مشاور رئیس در یک سخنرانی در شهر قم که به انتقال وی به بیمارستان منجر شد. بعد از این ماجراها و با ورود به سال 78 اقدامات این جریان‌ها تا 81 به حدود 30 مورد رسید و به صورت مشخص هر دوماه یک سخنرانی یا مراسم به تشنج کشیده می شد و عده‌ای مجروح می شدند.
احمدی نژاد آمد و تندروها آرام شدند
بعد از آن همه جنجال در دوران اصلاحات فصل انتخابات فرا رسید و دولت جدید و ناشناخته ای که مورد حمایت جریان اصولگرایی بود توانست اکثریت آرا را کسب کند و پا به عرصه بگذارد. در آن روزها فضای کشور تا حدودی آرام شده بود و دیگر خبری از این گروه ها در سخنرانی ها نبود که البته دلیلش هم مشخص بود. در آن سال‌ها مجوزی برای سخنرانی جریان مقابل صادر نمی شد. اما در این میان عده‌ای همچنان حضور داشتند که دولت و جریان‌های مخالف نمی توانست مانع از سخنرانی آنها به صورت قانونی شوند. افرادی نظیر: مرحوم آیت‌الله هاشمی، حجت الاسلام علی اکبر ناطق نوری و رئیس قوه مقننه که آن روزها هم علی لاریجانی در آن مسند حضور داشت. بنابراین دور از انتظار نبود که در مراسم‌هایی که این افراد حضور دارند، تاریخ تکرار شود و همان هم شد. آغاز ماجرا از سخنرانی سال 85 مرحوم آیت الله هاشمی بود. بعد از ایشان به ترتیب سید حسن خمینی، حجت الاسلام ناطق نوری و علی لاریجانی مورد توجه گروه‌های خودسر قرار گرفتند.
رستاخیز تندروها
بعد از آنکه آفتاب دولت دهم غروب و خورشید دولت تدبیر و امید طلوع کرد، پرواضح بود که باردیگر شاهد افزایش فعالیت گروه‌های خودسر خواهیم بود اما هیچکس گمان نمی کرد که شروع فعالیتشان آن قدر سریع باشد که دوماه بعد از شروع کار حسن روحانی، خبرساز شوند. ولی آنها همه را غافلگیر کردند و در فرودگاه زمان بازگشت رئیس جمهور ده‌ها نفر از معترضان به وی تخم‌مرغ و حداقل یک کفش پرتاب و شروع به ضربه زدن به خودروی وی کردند. حتی در برای جلوگیری از حرکت ماشین روحانی، شروع به نماز خواندن کردند. بعد از آن چند تن از افراد حاضر در سالن فجر دانشگاه شیراز هنگام ورود «محمدرضا عارف» رئیس بنیاد امید ایرانیان برای انجام سخنرانی در جمع دانشجویان، با فریاد به طرف وی حمله ور شدند. سپس با فاصله چند ماه یک عده تلاش کردند که سخنرانی هادی خامنه‌ای در کرمان را برهم بزنند که البته ناکام ماند. البته موارد دیگری نظیر حمله به مطهری، ممانعت از سخنرانی اصلاح‌طلبان در ایام انتخابات مجلس و.... هم در این سال‌های اخیر اتفاق افتاده است.
به هرحال واضح است که اصلاح طلبان مجلس برخلاف آنچه که رسانه های مخالف و غالبا وابسته به برخی جریان‌ها تلاش دارند به افکار عمومی نشان دهند، در تلاش هستند به نوعی شرایطی را ایجاد کنند که دیگر مراسم‌های رسمی و غیر رسمی چه اصولگرایان و چه اصلاح طلبان، مورد حمله قرار نگیرد و یا متشنج نشود. البته انتقاداتی هم از سوی برخی کارشناسان و فعالانی سیاسی در خصوص این طرح مطرح است. آنها معتقدند که هرچند نفس این طرح مناسب است اما امکان سواستفاده از آن در صورتی که به درستی و وضوح مصادیق را مشخص نکنند، مشکل ساز خواهد شد و در هر سخنرانی ممکن است برخی که با دیدگاه منتقد حضور دارند، با برخورد انتظامی یا قضائی مواجه شوند. بنا براین در صورتی که اصلاح‌طلبان و نمایندگان میانه رو مجلس به دنبال تصویب این طرح دو فوریتی هستند، باید تمامی خلاء ها و ابهامات که می تواند شرایط را برای سواستفاده از این قانون ایجاد کنند، رفع و یک قانون شفاف تصویب کنند.