مهدی مسلمی‌فر –روان‌شناس و سکس‌تراپیست- بررسی کرد
"این نسل فقط به این چیزها فکر میکند! هفته پیش موبایل یکی از بچه‌های کلاس هفتم را گرفتیم. موبایل را قایم کرده بود در لباس زیرش. فیلم‌هایی در موبایلش داشت که تا به‌حال در موبایل هیچ‌کدام از بچه‌ها ندیده بودیم. وحشتناک بود! دست به دست فیلم‌ها را به بچه‌های دیگر نشان می‌داد. گفتیم مادرش بیاید. بنده خدا باورش نمی‌شد. این نسل اصلا هیچی سرش نمیشود، نه چارچوبی دارند نه حیا"!
مردم را از دیدن صدا و سیما زده کنید
فیلترها را بردارید تا کودکان راحت تر به عکس و فیلم های غیر اخلاقی دسترسی داشته باشند
و...
در عین حال که مسئولان وظایفی دارند، اراده و خواست مردم مهم تر است.
وقتی یه خانواده از داشتن ماهواره و در تماس بودن فرزندش با انواع و اقسام تصاویری که در حوزه رسمی جامعه مذموم است و در تعارض است، نگرانی ندارد، باید پیش بینی اینجا را هم داشت.
بنده معلمم، مادر دانش آموز میآید میگوید من دوست دارم فرزندم در فضای خوب رشد کند، اخلاق داشته باشد، احترام بزرگتر را حفظ کند و... وقتی با او صحبت میکنم، در دلم میگویم اما مشکل از خودتان است!وضع پوششتان اخلاقی نیست، عفیف نیست، بعد میخواهید فرزندتان باحیا باشد! حیا که رفت، اخلاق و احترام هم میرود. در عموم موارد، شخصیت و تربیت فرزند ما چیزی که میخواهیم نمیشود، چیزی میشود که ما هستیم.
وضع دانش آموزانی که در خانواده هایی با قیود و اصول اخلاقی و بزرگ رشد یافته اند، خیلی بهتر است؛ حتی نمیگویم مذهبی، چون فقط خانواده در تربیت موثر نیست.
وقتی لاابالی گری و بی قیدی در برخی خانواده ها نهادینه شده و در این باکی هم از مشاهدات فرزندانشان ندارند، باید هم این تبعات پیش بیاید.
اصلا خانواده هایی هستند که همین هم برایشان مشکل و مسئله ای نیست! عروسی میگیرند، در حالی که فرزند نوزادشان هم در عکس های عروسی شان هست!!
اینها هزینه های سنگینی را در بلند بر جامعه حمل میکنند؛ خدا و پیغمبر پیش کش!
حرفی که از دین میزنیم، بعضی پای حکومت و اشتباه چندین نفر پیش میکشند! اگر کسی نگرانی هایی دارد، به خودش برسد، چه کاری به خطاهای دیگران دارد. مگر مسلمان خوب در جامعه کم است؟ ما بدهایش را رسانه ای میکنیم و بعد بطور ناخودآگاه، پنبه دین در دلمان میزنیم! در واقع به خودمان ظلم میکنیم، خدا که هیچ نیازی به دین داری ما ندارد، ما این نیاز را داریم...
در جامعه ای که دختران و پسران دبیرستانی ما درگیر اینچنین مسائلی شده اند به کدامین دلیل عقلایی باید عده ای انسان معلوم الحال دوره بیفتند و در پی تصویب قانونی برای حداقل سن ازدواج باشند؟!؟آیا آنان به عواقب این قبیل مانورهای خود اندیشیده اند؟!؟جامعه ما تفاوت های بنیادین با سایر جوامع دارد لذا نمی توانیم قوانین و آیین نامه های اجتماعی خود را همراستا با تصویب نامه های بین المللی تنظیم کنیم زیرا در این صورت گرفتار مصیبت یک بام و دو هوا خواهیم شد