فرارو- امروز، سی ام ذی القعده، سالگشت شهادت امام نهم، حضرت جواد الائمه علیه السلام است. حضرت امام محمدتقى علیه السلام، در دهم ماه رجب سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه متولد شد. پدر بزرگوارش حضرت رضا علیه السلام و مادر ارجمندش بانویى مصرى تبار به نام «سبیکه» بود. امام جواد با کنیه «ابوجعفر»، در عنفوان جوانى به دستور معتصم عباسى و توسط همسرش ام الفضل (دختر مامون) در شهر بغداد به شهادت رسید.
فرارو ضمن عرض تسلیت شهادت آن امام معصوم به پیشگاه حضرت ولی عصر و عموم شیعیان و به ویژه ملت عزیز ایران، نگاهی به برخی سفارش های اخلاقی و اجتماعی آن حضرت می اندازد؛ باشد که چراغ راه باشد.
* هر كه خود را به‌وسيله خداوند بى‌نياز بداند، مردم محتاج او خواهند شد و هر كه تقواى الهى را پيشه خود كند، خواه ناخواه مورد محبّت مردم قرار مى‌گيرد؛ گرچه مردم خودشان اهل تقوا نباشند.
منِ اسْتَغْنى بِاللّهِ إفْتَقَرَ النّاسُ إلَيْهِ، وَمَنِ اتَّقَى اللّهَ أحَبَّهُ النّاسُ وَ إنْ كَرِهُوا. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۷۹)
*مرگ انسان‌ها(مرگ قلب و مرگ انسانیت آن ها)، در اثر معصيت و گناه، بيشتر و شدید تر است تا مرگ طبيعى و عادى، همچنين حيات و زندگى(حیات انسانی) در اثر نيكى و احسان به ديگران، بيشتر و بهتر است از عمر بى‌نتيجه.
مَوْتُ الاْنْسانِ بِالذُّنُوبِ أكْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالأجَلِ، وَ حَياتُهُ بِالْبِرِّ أكْثَرُ مِنْ حَياتِهِ بِالْعُمْرِ. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۸۳)
*بنده‌ای حقيقت ايمان را نمى‌يابد، مگر آنكه دين و احكام الهى را در همه جهات بر تمايلات و هواهاى نفسانى خود مقدّم دارد. و كسى هلاک و بدبخت نمى‌گردد، مگر آن كه هواها و خواسته‌هاى نفسانى خود را بر احكام الهى مقدّم بدارد.
لَنْ يَسْتَكْمِلَ الْعَبْدُ حَقيقَةَ الاْيمانِ حَتّى يُؤْثِرَ دينَهُ عَلى شَهْوَتِهِ، وَلَنْ يُهْلِكَ حَتّى يُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ عَلى دينِهِ. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۸۱)
*تواضع و فروتنى زينت‌بخش علم و دانش است، ادب داشتن و اخلاق نيک زينت‌بخش عقل مى‌باشد، خوش‌رویى با مردم زينت‌بخش حلم و بردبارى است.
خَفْضُ الْجَناحِ زينَةُ الْعِلْمِ، وَ حُسْنُ الاْدَبِ زينَةُ الْعَقْلِ، وَبَسْطُ الْوَجْهِ زينَةُ الْحِلْمِ. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۹۱)
*امر به خوبی ها و نهى از بدی ها و پلیدی ها از خلق از اخلاق خدامندی است، هر كه آنها را يارى و اجرا كند مورد نصرت و رحمت خدا قرار مى‌گيرد و هر كه آنها را ترک و رها گرداند، مورد خذلان و عِقاب قرار مى‌گيرد.
الاْمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْىُ عَنِ الْمُنْكَرِ خلقان من خلق اللّهِ عَزَّوَجَلَّ، فَمْن نَصَرَهُما اعَزَّهُ اللّهُ، وَمَنْ خَذَلَهُما خَذَلَهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ. (وسائل‌الشیعه، ج۱۶، ص۱۲۴)
*معاشرت و هم‌نشينى با بى‌خردان و ابلهان سبب فساد و تباهى اخلاق خواهد شد و معاشرت و رفاقت با خردمندان، موجب رشد و كمال اخلاق .
فَسادُ الاْخْلاقِ بِمُعاشَرَةِ السُّفَهاءِ، وَ صَلاحُ الاْخلاقِ بِمُنافَسَةِ الْعُقَلاءِ. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۸۲)
*سه چيز، سبب رسيدن به رضوان خداى متعال است:
١. نسبت به گناهان و خطاها، زياد استغفار و اظهار ندامت كردن؛
٢. اهل تواضع كردن و فروتن بودن؛
٣. صدقه و كارهاى خير بسيار انجام دادن.
ثَلاثٌ يَبْلُغْنَ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّهِ: كَثْرَةُ الاْسْتِغْفارِ، وَ خَفْضِ الْجْانِبِ، وَ كَثْرَةِ الصَّدَقَةَ. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۸۱)
*انجام‌دهنده ظلم، كمک‌دهنده به ظالم و كسى كه راضى به ظلم باشد، هر سه در ظلم، تبعات آن و مجازات اخروی آن شريک خواهند بود.
الْعامِلُ بِالظُّلْمِ، وَالْمُعينُ لَهُ، وَالرّاضى بِهِ شُرَكاءٌ. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۸۱)
الْعامِلُ بِالظُّلْمِ، وَالْمُعينُ لَهُ، وَالرّاضى بِهِ شُرَكاءٌ. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۸۱)
قابل توجه برخی آقایان که به اسم دین زورگویی میکنند