مطلب زیر را یکی از خوانندگان ارسال کرده است
- هنوز که هنوز است "تحصیلکرده" یک صفت بارز و محدود در فوتبال ایران است. با این حساب علی دایی یک استثنا بود و از خیلی وقت پیش، خیلیها روی او حساب میکردند. یک تحصیلکرده معتبرترین دانشگاه صنعتی خاورمیانه که فرنگ رفته و فوتبال روز دنیا را دیده و میتواند نسلی جدید در فوتبال ایران بیافریند.
اتفاقا خود دایی هم این نقش را باور داشت و با جاهطلبی منحصر به فردش پروسه تبدیل شدن از یک بازیکن به مربی را خیلی زود طی کرد و البته خیلی زود امیدهای امیدواران نسبت به او کمرنگ و کمرنگتر شد. علی دایی کت و شلوار پوش جز یکی دوبازی که تسبیح در دست، روی نیمکت ذکر میگفت، با فریادهای عصبیاش کنار خط، جزو شبیهترین مربیان همنسلش به نسل گذشته مربیان وطنی بود؛ همانهایی که قاعده فوتبال بودند و قرار بود دایی استثنای این قاعده باشد.
او بعد از شکستن رکوردهای زیادی در دوران بازیگری، در دوران مربیگری همچنان رکوردشکن است اما رکوردهای دوران مربیگری او نه تنها افتخاری برای او و فوتبال ایران به دنبال ندارد، که از شان و اعتبار خودش میکاهد و دلبستگان به این اسطوره را هم دلسرد و سرشکسته میکند.
این همان اسطورهای است که قرار بود متفاوت باشد اما حالا همرنگ جماعت شده و در مسابقه با نسخههای رایج گوی سبقت را هم از آنان میرباید.
چرخشهای اعجاب آور دارد، روزی در دشمنی با رویانیان از هیچ گونه اقدام و گفتاری فروگذار نمیکند و روزی بزرگترین حامی سردار میشود. یک روز در تعریف و تمجید علی کریمی افراط میکند و چندی بعد با او سرشاخ میشود. به عالم و آدم ایراد میگیرد، آن هم ایرادهای بنیاسرائیلی و بچهگانه؛ "برنامه 90 کار خودش را کرد"! روی خط برنامه زنده تلویزیونی میآید و با بیاحترامی کارشناس برنامه را زیر سوال میبرد، چرا که معتقد است بزرگترین داورهای دنیا "برای او" سوت زدهاند! به توپ مسابقات ایراد میگیرد و خواستار آدیداس و نایک میشود اما دوست ندارد کسی یادش بیاورد که زمان سرمربیگ تیم ملی، بیضابطه و قاعده، چه لباسهای باکیفیتی! تن بازیکنان تیم ملی کرده بود و سودش هم به جیب یک برندی رفت که اول اسمش "د" دارد.
میشود از این اقدامات دایی یک لیست بلند بالا تهیه کرد اما هیچ کدام از این ها آنقدر خطرناک نیست که رویه جدید او. او داعیهدار حرکتی شده که به شدت غیراخلاقی، مذموم و ناپسند است. دایی به شاگردانش میگوید در هنگام مصدوم شدن و یا تظاهر به مصدومیت بازیکنان حریف، توپ را بیرون نزنند. احتمالا خیلی هم به خودش افتخار میکند و این را ابداعی جدید و در زمره افتخاراتش میداند. دیروز شاگردان دایی با مس همین کار را کردند، قبلا هم کرده بودند.
اما آقای دایی، آقای اسطوره تحصلیکرده؛ شما مجازی با کارنامه و افتخاراتت هر کاری بکنی، حتی مجازی همه امیدهایمان را ناامید کنی اما مجاز نیستی بیاخلاقی را تجویز و ترویج کنی. هیچ میدانی اگر در صحنهای بازیکن حریف دچار ایست قلبی شده باشد، یا ضربه به سرش وارد شده باشد و تیم تو توپ را به اوت نزند، چه فاجعهای رخ میدهد؟
آقای مهندس، هیچ دکتری از راه دور نمیتواند تشخیص بدهد که یک بازیکن واقعا دچار مشکل شده، تو چطور از کنار زمین این طور بیمحابا و بیفکر، دستور به خطر انداختن جان بازیکنان تیم حریف را صادر میکنی؟
روزي در يكي از بيمارستانهاي شهر به اسم بيمارستان... قسمتي وجود داشت مخصوص خانمها كه در آن ورود آقايان ممنوع بود . روزي روزگاري آقاي علي دائي كه فكر ميكرد تافته جدابافته است و الحق كه هيچي هم نيست! بدون هماهنگي وارد بخش بانوان شد (احتمالا بعلت ديدار با يكي از اقوامش) نگهبان بخش برگشته كه احتمال اخراج و توبيخ از كارش را متصور شده بود به ايشان گفت : آقا اينجا بخش بانوان است و ورود آقايان به هر نحوي ممنوع است . در اين زمان فوتباليست برجسته! تحصل كرده ! و خارج رفته ! چنين بيان نمودند: بخش بانوان هست كه باشه ! ميدوني من كي هستم ! من علي دائي هستم !!! نتيجه گيري اخلاقي : اگر علي دائي باشيد اجازه داريد راحت به اماكن خصوصي و اماكن مخصوص به بانوان وارد شويد!!!
مطالب بالا جك نبود واقعيتي بود كه همكار بنده كه براي كاري به بيمارستان... رفته بود عينا مشاهده نمود.
اونايي كه علي دايي رو نمي شناسن برن ببين چقدر كار خير كرده ؟ چقدر از حق خودش براي عزت فوتبال گذشته ؟ بگذاريد يه چند روز از ماه رمضان بگذره بعد . . .
1- ایراداتی که بر علی دائی گرفتی با اکثر آنها موافقم ولی ولی ... نکته دوم
2- نمیدونم چند سال سن دارید وچقدر فوتبال را دنبال میکنید چند سال قبل فوتبال کشورهای عربی را بیاد بیاور که چگونه با هر حرکتی خود را زمین می انداختند تا جایی که وقتی با تیم ملی خودمان بازی داشتند اعصاب همه ایرانیها را بهم میریختند واین حرکت آنان در نظر ماها بسیار زشت وناپسند بود و حالا فوتبال ما بجای رشد متآسفانه رویه کشورهای عربی ( که آنها دیگر ترک نمودند) را گرفتیم. و واقعآ شرم آور است بازیکن طرف توپ را از دست داده تازه طلبکار هم میشود خود را زمین می اندازد و بقیه هم باید بایستند. با کدامین منطق اسم این توقف ها بازی جوانمردانه است؟ بهترین روش همینه تا در فوتبال ما جا بیفتد وکسی خود را زمین نندازد وآنوقت است اگه کسی مصدوم واقعی بود همه براش توقف میکنند.
3- بیایید بر اساس واقعیت ها نظر بدیم نه بخاطر آنکه از علی دایی خوشمان نیامد حرکات خوب وی را نیز زیر سوال ببریم همچنانکه بخش اول نوشته شما را قبول دارم
اما مشکل بی اخلاقی و قلدری و لات منشی در فوتبال ایران ناشی از چند عامل اساسی است: اولی همان است که در نوشته به آن اشاره شده یعنی قهرمانان پیشین فوتبال ایران مانند علی پروین که دانایی اش حتی به حاصلجمع 80 و 30 نرسید اما در راس نشانده شد. دومی بی کفایتی، بی لیاقتی و بالاخص ترس مدیران دولتی ورزش بود که برای حفظ میز خود به امثال علی دایی باج دادند و حباب گونه بزرگش کردند در حالیکه در همان زمان کریم باقری بود که بازیکن منحصر بفردی بود و با اخلاق هم بود اما امروز نشانی از او نیست.سومی که شاید مهمترین همه این عوامل باشد مسیر کج و معوج و بعضا واپسگرای حرفه ای شدن فوتبال در ایران است. آنجا که پولها بجای آنکه صرفا احداث زیرساختها و تربیت تیمهای پایه شوند، بی حساب و کتاب به پای بازیکنانی ریخته شدند که در تیمهای درجه 2 اروپایی نیمکت نشین بودند. اینان که اغلب از اقشار فرودست و با کمترین بنیه فکری و فرهنگی بودند ناگهان خود را پولدار و پر قدرت یافتند و به قلدری و فخر فروشی و تفرعن روی آوردند بگذریم از رسوایی های اخلاقیشان.
مخلص کلام اینکه علی دایی و امثال او حاصل سالها کارکرد ضد فرهنگی هستند و تا زمانیکه میلیاردها پول بیت المال در اختیار تیمهای پایتخت نشینی قرار میگیرد تا صرف بازیکنان دو ریالی شود اوضاع بهتر از این نخواهد شد.فوتبال این مملکت نیازمند امثال یزدانی خرم، صفایی فراهانی و کیوان ساکت است که کاردانند و از حاشیه ها به دور.با فتح الله زاده و رویانیان در آینده غبطه امروز را میخوریم!
خب حالا می رسیم به اینکه آیا علی دایی گفته به کسایی که تمارض می کنن توجه نکنین یا نگفته؟ من نمی دونم ، اگه گفته ، اشتباه کرده و باید اصلاح کنه و اگه نگفته که باید تکذیب کنه ولی شما نمی خواد یه دفه کافه رو به هم بریزی! یه خورده خودتو کنترل کن! یه نگاهی هم به این لیست افتخارات بکن:
1. بيشترين گل زده ملي در تاريخ فوتبال
2. برترين گلزن تاريخ مسابقات مقدماتي جام جهاني
3. برترين گلزن تاريخ جام ملتهاي آسيا
4. دو بار برترين گلزن ملي سال جهان
5. تنها بازيکن آسيايي در بين 100 بازيکن برتر تاريخ
6. اولين بازيکن آسيايي حاضر در فينال ليگ قهرمانان اروپا
7. اولين ايراني قهرمان بوندس ليگا
8. اولين و تنها ايراني صاحب پست رسمي در فيفا
9. بيشترين بازي ملي در تيم ملي ايران
10. اولين بازيکن – مربي قهرمان در لیگ برتر
و ...
علم چندان که بیشتر دانی
چون عمل در تو نیست نادانی
ما از علی دایی بااین همه افتخارات توقع جوانمردی خیلی بیشتری داریم
درود بر شما
همانگونه که عرض شد هدف از نگارش نظراتم تخریب یا ستایش علی دایی نبوده است زیرا هیچیک واجد نفعی برای بنده نیست. اسم کسری هم یک اسم مستعار برای من است و از اینرو شبهه خود نمایی نیز بلاموضوع است.بنده هرگز منکر افتخارات آقای دایی نشدم و اتفاقا فهرست عناوین دهگانه جنابعالی را قبلا دیده ام و آنچه نگاشته ام با علم به این عناوین بوده است.حالا از شما میخواهم یکبار دقیق و با چشمان باز و دهان بسته فهرست عناوین را نگاه کنی.به جز مورد 6 که آنهم نیمکت نشینی در باشگاه بایرن مونیخ بوده و البته مورد 7 که بعنوان نیمکت نشین بایرن قهرمان بوندس لیگا شده مابقی عناوین همگی مرهون سخاوت بی نظیر مالدیو در پذیرش گلهای علی دایی بوده است.علی دایی هیچگاه بازیکن کیفی نبود اینرا می توانید به یک نظر سنجی بگذارید که واقعا چند درصد مردم از دیدن بازی دایی لذت می بردند. البته تردیدی نیست که نام آوری دایی بعنوان یک ایرانی مرا هم خشنود و قدردان او ساخته اما این باعث نمیشود که بگوییم او حتما خوب هم بازی میکرده. در مورد بکن باوئر و آنچه گفته هم تکلیف روشن است. بکن باوئر مدیر یک باشگاه بود و باید از خریدی که کرده بود تعریف میکرد. جنابعالی مثلا انتظار داشتی دایی را بخرد و بعد بگوید ته جیبمان یک پول اضافه بود اونهم دادیم دایی رو خریدیم!!! اگر دایی واقعا بازیکن مطلوب بکن باوئر بود در اغلب اوقات فصل نیمکت نشین نبود و تبدیل به حریف تمرینی برای بازیکنان فیکس نمیشد.
اتفاقا بنده در مورد اینکه سیستم ما و جامعه ما نخبه کش است با جنابعالی کاملا هم نظرم.اگر نخبه کش نبودیم پول هتل کشتی گیرانمان در خارج از کشور را که از اموال عمومی است(تو بخوان بیت المال)به پای امثال دایی و قلعه نویی که در بهترین حالت لمپنهای مدرن هستند نمی ریختیم. اگر نخبه کش نبودیم، یک دهم خرجی را که برای فوتبال می کنیم خرج والیبال و بسکتبال(در لحظه نگارش این سطور قهرمان آسیا شد) و کشتی و بوکس میکردیم اما نمی کنیم چون درک صحیحی از مزیتهای نسبی خود در ورزش بین المللی نداریم.امثال علی دایی و علی پروین و قلعه نویی و مایلی کهن و خیل مثلا فوتبالیستهای ایرانی شیران خانه و روبهان بیرونند زیرا تا زورشان میرسد فوتبال داخلی را می چلانند و با آن قیافه می گیرند اما وقتی کار به صحنه بین المللی میکشد حداکثر کاری که انجام میدهند انداختن تقصیر به گردن این و آن و انتقاد از زیرساختهای نداشته فوتبال است تو گویی اینان نبوده اند که میداندار عرصه به هرز دادن منابع مالی فوتبال بوده اند.آقا یا خانم عزیز ناشناس، من به عنوان یک ایرانی آنروز به خود بالیدم که تیم ملی والیبال ما در ایتالیا قهرمان چند باره دنیا را شکست داد یا آنروز که احسان حدادی در المپیک در رشته ای مدال نقره بدست آورد که اصلا روی آن حساب نمیشد.آنروز افتخار کردم که دختران ایرانی حقیقتا با دست خالی و با آن محدودیتهای مربوط به پوشش رفتند و نایب قهرمان آسیا شدند و از این دست بسیار برای گفتن هست ورنه چه اهمیتی دارد که مثلا خارج از کشور ایران را با چه الگویی بشناسند. آیا اینکه اکنون بجای آنکه همراه با فرانسه اسم ژان پل سارتر را بیاد نمی آورند و در عوض همگان زیدان را شخصیت ملی فرانسویها میدانند باعث میشود تا بگوییم وزن شخصیت زیدان بالاتر از سارتر است؟ بنده بعنوان یک ایرانی بسیار ترجیح میدهم که مرا با نام حافظ و مولوی و خیام بشناسند به جای آنکه وقتی می گویم ایرانی ام بگویند علی دایی؟
منصف باشیم امثال علی دایی ها بسیار بیشتر از آنچه به ورزش این مملکت داده اند از آن ستانده اند.
داری درمورد آقای گل جهان حرف میزنیا !!
منم بعضی وقتا نظر شم ارو دارم ولی فیلم بازی های اون زمانش رو که میبینم میبینم اشتباه میکردم!
یه مهاجم تقریبا درجه یک بود..!
علي دايي كاش بعد از برگشت از آلمان به جاي رفتن به پرسپوليس و يا سايپا از فوتبال خداحافظي و به عضويت فيفا و فدراسيون در مي آمد كه در اين جا بيشتر و بيشتر به درد مردم و مملكت مي خورد