فرنگي‌كار ايران در بازي‌هاي المپيك لندن در حالي كه با چشماني گريان به كشورمان بازگشت، به ناداوري در مسابقه‌اش با حريف فرانسوي و اين كه كسي نبود از حقش دفاع كند، اشاره كرد.
سعيد عبدولي در حالي كه چشم‌هايش پر از اشك بود، اظهار كرد: وقتي كه اين جمعيت را در فرودگاه ديدم، بسيار خوشحال شدم. حضور چنين جمعيتي در فرودگاه خستگي را از تن كشتي فرنگي ايران بيرون آورد.
وي در پاسخ به اين سوال كه «احساس خودت بعد از شكست چيست»، اظهار كرد: خواست خدا بود. هرچه خدا خواست اتفاق افتاد. وقتي عكس‌العمل مردم را ديدم، از ناراحتي‌ام كم شد. واقعا در آنجا كسي نبود كه از حق ما دفاع كند. در حالي كه برنده مسابقه بودم، دسته حريفم بالا رفت و كسي نبود كه از من دفاع كند. البته هر كس ديگري هم در سالن بود، همين اتفاق مي‌افتاد چرا كه صداي ما به گوش كسي نمي‌رسيد. آنها آمده بودند كه مرا شكست دهند و كسي نتوانست جلوي آنها بايستد.
عبدولي كه سعي مي كرد اشك هاي حلقه زده در چشمانش سرازير نشود گفت: وقتي حمايت هاي مردم را ديدم نارحتي ام كم شد. نمي دانيد چقدر شرمنده شدم كه دست خالي به ايران بازگشتم اما واقعا مي توانستم مدال بگيرم كه اجازه ندادند. هرچقدر منتظر بودم كسي كاري كند نمي شد. آنها آمده بودند تا از قهرماني كشتي فرنگي ايران جلوگيري كنند كه خوشبختانه نتوانستند. خدا شاهد تلاش اين كشتي گيران بود و آنها را به حقشان رساند. وقتي خوشحال و ناراحت باشي احساست قابل بيان نيست.