«تکیه گاه» با موضوع بررسی عملکرد آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی در نهمین و دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری منتشر شد.
مرکز اسناد انقلاب اسلامی در ادامه انتشار مجموعه آثاری با موضوع بررسی عملکرد فعالان سیاسی انقلاب اسلامی در برهه‌های تاریخی انقلاب اسلامی کتاب «تکیه گاه» را با موضوع بررسی عملکرد آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی در نهمین و دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری منتشر کرده است.
تالیف و تدوین این کتاب بر عهده محمدحسن روزی‌طلب از نویسندگان و محققان این مرکز است، در این کتاب با ارائه حجم قابل توجهی از مدارک و مستندات نحوه سلوک هاشمی را با دولت نهم و جریان انتخابات دهم روشن می‌سازد.
وی در بخشی از مقدمه این کتاب، هدف از نگارش آن را آگاهی بخشی نسبت به جریان فتنه 1388 دارای ابعاد و زوایای مختلفِ آشکار و پنهانی آن عنوان کرده و عنوان داشته است که برای رسیدن به این هدف باید نحوه شکل‌گیری جناح‌بندی‌های سیاسی بعد از انقلاب اسلامی و مشی برخی شخصیت‌های نظام در طول دوران تصدی سمت‌های مختلف توجه نمود و این کتاب بر این مبنا نگارش یافته است.
بررسی مواضع آیت‌الله هاشمی در جریانات پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 و نیز نقش خانواده وی در هدایت ماجرای آن نیز بخش دیگری از متن این کتاب را تشکیل می‌دهد.
«تکیه گاه» در 776 صفحه از سوی انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی و با قیمت 13هزار تومان منتشر شده است.
نويسنده در مقدمه‌ي كتاب از روشنگري‌هاي حجت الاسلام روح الله حسينيان و استاد خود دكتر غلامحسين الهام و حمايت‌ها و دلگرمي‌هاي كاوه اشتهاردي، از گروه سياسي روزنامه ايران و برادران خود در پايگاه اطلاع رساني رجانيوز تشكر مي‌كند.(ص 20-21)
وي جملات آخر مقدمه‌ي خود را با اين عبارات به پايان مي‌برد:
«آنچه نوشتيم و روايت كرديم حاصل دغدغه‌اي است كه مي‌خواهد تاريخ انقلاب اسلامي در كوچه، پس‌كوچه‌هاي سرمايه‌داري، اشرافيت و مصلحت‌هاي بيجا گم نشود و كوشيديم تا بيان صريح و شجاعانه‌ي بدونِ دروغ و توهين درباره‌ي يكي از مهم‌ترين شخصيت‌هاي تاريخ داشته باشيم.(ص 21)»
عنوان كتاب (تكيه گاه) از سخنان دكتر الهام، الهام گرفته شده است. آنجا كه مي‌گويد: «فتنه تکیه گاه دارد و این تکیه بسیار مهم است. این تکیه گاه دارد این جریان را مدیریت می کند و قرار است این تکیه گاه آسیبی نبیند. هاشمي تكيه گاه فتنه گران است چرا كه با استفاده از قدرتي كه دارد به صورت آشكار و پنهان سعي مي‌كند روي طيف‌هايي از اصولگراياني كه اصولشان را فراموش كردند و يا در زمان حركت نكرده و از قطار انقلاب جا مانده‌اند و همچنين كساني كه از اصولگرايي فقط نامش را يدك مي‌كشند را گرد خود بياورد. همچنان كه هاشمي در فتنه 88 نيز از فتنه گران حمايت كرد و حتي جريان انحرافي را نيز مي‌تواند مديريت كند چرا كه هاشمي يك سياسي كار توانمند است.(ص 458)»
اين كتاب بر خلاف ادعاي نويسنده آكنده از نقل ادعاهاي بي‌سند، اتهام زني، ذهن خواني، نقل برخي مواضعي بدون ذكر منبع، تكيه بر شايعات و اخبار غيررسمي تأييد نشده و پشت پرده است. علاوه بر آن در موارد متعددي به تكرار اخبار تكذيب شده و استناد به آنها پرداخته شده است و در كنار آن بسياري از مواضع هاشمي كه مورد تأييد اصولگرايان است به كلي سانسور شده است.
كتاب «تكيه گاه» با پيش فرض حقانيت دكتر احمدي نژاد در اختلافات موجود ميان وي و هاشمي نگاشته شده و دفاعي سرسختانه از وي دارد. به عنوان نمونه در بخش انتخابات دوره نهم رياست جمهوري در حالي كه مقام معظم رهبري پس از اعلام نتايج انتخابات در ديدار با مسئولان قضايي صراحتاً از تخريب آيت الله هاشمي رفسنجاني در انتخابات مذكور و لزوم پي‌گيري قضايي اين تخريب‌ها ياد كرده بود، در اين كتاب نه تنها اشاره اي به اين مسأله نشده بلكه تخريب در آن انتخابات تنها متوجه احمدي‌نژاد جلوه داده شده است.
نويسنده كتاب همچنين به بهانه نقل مواضع ديگران، اتهامات سنگيني را متوجه هاشمي كرده است. به عنوان نمونه وي در قسمتي از كتاب مي‌نويسد:
«به گفته‌ي مقامات امنيتي اسناد و مدارك متقن نشان مي‌دهد كه هاشمي رفسنجاني از عمليات نرم دشمن و بروز فتنه و اغتشاشات از قبل آگاهي كامل داشته و چون در اين طراحي و عمليات حذف احمدي‌نژاد نيز مطرح بود، هاشمي با برنامه دشمن نه تنها همراهي نكرد بلكه از هيچ‌گونه همكاري با سران فتنه دريغ نكرد به گونه اي كه سران فتنه هميشه هاشمي رفسنجاني را مؤيد حركات خود مي‌ديدند.»
وي همچنين به نقل از دكتر الهام مي‌نويسد: «به خاطر اينكه قدرت براي او [هاشمي] اصالت دارد و نه مكتب، از گروه‌هاي مختلف استفاده ابزاري مي‌كند حتي اگر منحرف و فتنه گر باشند.(ص 458)»
يا به نقل از روح الله حسينيان مدعي مي‌شود: «يكي از همين شخصيت‌ها با تمام وجود و توانش آمده و مي‌گويد مي‌خواهيم كمر احمدي‌نژاد را به خاك بماليم، اين فرد در يك زماني با هفتاد و چند نفر از اعضاي خانواده‌ي خود و در يكي از اعياد به جزيره كيش رفتند و پس از تمام شدن تفريحاتشان تماس گرفتند كه پول اينها را شما بايد پرداخت كنيد كه احمدي نژاد در پاسخ آنان گفت: من نمايندگي ندارم بيت المال را خرج اينها كنم كه وقتي صورت حساب را براي اين فرد بردند، گفت اين توهين است.(ص 313)»
همچنين نويسنده كتاب علي‌رغم تكذيب رسمي ادعاي دكتر احمدي نژاد توسط هاشمي مبني بر ارسال پيامي به پادشاه عربستان درباره سقوط شش ماهه‌ي دولت نهم با استفاده ابزاري از پيام محرمانه رهبري به پاشاه عربستان مي‌نويسد: «كمتر از يك ماه از آغاز به كار دولت نهم نگذشته بود كه علي‌اكبر ولايتي از سوي رهبر انقلاب اسلامي پيامي مهم خطاب به ملك عبدالله پادشاه عربستان به رياض برد. محتواي اين پيام هيچ‌گاه منتشر نشد اما در محافل سياسي شنيده مي‌شد كه پس از پيام اكبر هاشمي رفسنجاني به پادشاه عربستان مبني بر سقوط شش ماهه‌ي دولت، رهبري انقلاب پيامي در اين باره به ملك عبدالله داده‌اند. (ص 161)»
نكته‌ي ديگر آنكه نويسنده كتاب بخاطر مخالفت با هاشمي به وارونه نمايي يا نفي برخي مسلمات تاريخي روي آورده است.
به عنوان نمونه وي در حالي از وقوع تقلب در انتخابات مجلس ششم با عنوان «اتهام» ياد مي‌كند كه تاييد حوزه انتخابيه‌ي تهران در مجلس ششم تنها با حكم حكومتي رهبر معظم انقلاب شكل گرفت. نويسنده در اين باره نوشته است: «اتهام تقلب در انتخابات فقط منحصر به انتخابات‌هاي رياست جمهوري نبود. بلكه هاشمي رفسنجاني پس از انتخابات مجلس ششم نيز معتقد بود، تقلب صورت گرفته است، انتخاباتي كه مسئول برگزاري‌اش مصطفي تاج‌زاده بود. (ص 221)»
يا درباره‌ي جلسه‌ي سرنوشت ساز مجلس خبرگان رهبري پس از ارتحال امام خميني(ره) در حالي كه مقام معظم رهبري بيش از همه‌ي اعضا بر انتخاب شوراي رهبري تأكيد داشت و آيت الله هاشمي رفسنجاني نيز پس از رأي نياوردن شوراي رهبري بيشترين تأثير را در انتخاب آيت الله خامنه‌اي به رهبري نظام مقدس جمهوري اسلامي داشت، مي‌نويسد:
«در مجلس خبرگان رهبري با وجود آگاهي از نظر امام خميني مبني بر انتخاب رهبري واحد و طرح آيت الله خامنه‌اي به عنوان جانشين، خود هاشمي به رهبري شورايي رأي داد با اين اطمينان كه او هم در چنين شوراي رهبري حضور خواهد داشت.(ص 455)»
نكته‌ي ديگر آنكه مخالفت با هاشمي نويسنده را تا بدان مرحله پيش برده است كه به تضعيف جايگاه علمي برخي از شخصيت‌هاي بزرگ روي آورد. به عنوان نمونه نويسنده از حضرت آيت الله استادي كه منادي رعايت اخلاق در برخورد با بزرگان بود با عنوان حجت الاسلام والمسلمين ياد مي‌كند. (ص 125)
از ديگر ويژگي‌هاي اين كتاب ذكر نام برخي از افراد و نسبت دادن برخي از جرايم به آنها قبل از اثبات مجرميت آنهاست و اين دقيقاً همان مسأله‌اي است كه مورد نهي صريح رهبر معظم انقلاب واقع شده است. يكي ديگر از تعارضات اين كتاب با مواضع مقام معظم رهبري استناد به سخنان برخي متهمان حوادث پس از انتخابات در دادگاه و استفاده از اين سخنان در انتساب برخي از جرايم به افراد مختلف است. مقام معظم رهبري اما بر غيرمسموع و فاقد حجيت دانستن اعتراف متهمان نسبت به اشخاص ديگر تأكيد كرده بودند.