ما همانگونه که درباره سلامت جسمی افراد قضاوت نمی‌کنیم، درباره سلامت روان آنها نیز نباید با سوءظن برخورد کنیم. در اینجا به ۵ باور نادرست درباره سلامت روان اشاره می‌شود که باید برای رفاه شهروندان با آنها مقابله کرد.
صحبت کردن درباره سلامت روان یا بیان اینکه فردی به یک روان‌پزشک مراجعه می‌کند، هنوز برای بسیاری از افراد دشوار است.
به گزارش یورونیوز؛ ما همانگونه که درباره سلامت جسمی افراد قضاوت نمی‌کنیم، درباره سلامت روان آنها نیز نباید با سوءظن برخورد کنیم. در اینجا به ۵ باور نادرست درباره سلامت روان اشاره می‌شود که باید برای رفاه شهروندان با آنها مقابله کرد.
نخستین باور نادرست درباره سلامت روان این است که «رهایی از افسردگی یا کاهش اضطراب فقط به اراده فرد بستگی دارد.»
این استدلال را افراد مبتلا به افسردگی به‌طور مرتب می‌شنوند، اما کاملاً بی‌اساس است. این استدلال مانند این است که از فردی که پایش شکسته است بخواهید تلاش کند تا راه برود. افسردگی یک بیماری روانی است که افراد مبتلا به آن نمی‌توانند صرفاً با تلاش یا اراده خود از آن رهایی یابند. اراده یا کمبود شجاعت هیچ ربطی به این موضوع ندارد، وگرنه این اختلال بسیار کمتر شایع می‌بود.
این افراد در رنج هستند و کاری از دستشان برنمی‌آید، بنابراین باید استدلال‌هایی مانند مقصر دانستن آنها را کنار گذاشت.
دومین باور نادرست درباره سلامت روان این است که «سلامت روان مربوط به دیوانه‌هاست.»
آیا می‌دانستید که ۴۲ درصد از فرانسوی‌ها به طور خودکار بیماری‌های روانی را با دیوانگی مرتبط می‌دانند؟ بسیاری از بیماری‌های روانی مانند اختلال دوقطبی یا اسکیزوفرنی، هنوز هم به‌طور مکرر با رفتارهای خشن، خطرناک و مشکل‌ساز ارتباط داده می‌شوند و این در حالی است که این اختلال‌ها لزوماً چنین رفتارهایی را به دنبال ندارند.
در مورد روان‌درمانی چگونه باید فکر کرد؟ این مورد نیز نه نشانه‌ای از رفتار غیرعادی است و نه به‌معنای داشتن اختلال روانی شدید. بلکه به‌شدت توصیه می‌شود که به‌طور منظم با یک متخصص مشورت کنید، حتی اگر فقط برای شناخت بهتر خود، پاسخ دادن به سوالات شخصی یا ارزیابی وضعیت زندگی‌تان باشد.
بیماری‌های روانی نیاز به مراقبتی مشابه با بیماری‌های جسمی دارند. مراقبت از بیماران مبتلا به بیماری‌های روانی برای درمان آنها ضروری است. بر اساس پژوهش مؤسسه مونتاینی، این بیماران اگر به‌درستی درمان نشوند، ۵۰ درصد از آنها می‌توانند با عوارض جدی‌تر مواجه شوند.
مراجعه فرد به یک متخصص به او این امکان را می‌دهد که پس از تشخیص دقیق مشکلش، از درمان به‌موقع و مؤثر برخوردار شود. همانند بیماری‌های جسمی، تأخیر در تشخیص بیماری می‌تواند منجر به بدتر شدن وضعیت یا بروز مشکلات شدیدتر شود.
چهارمین باور نادرستی که در مورد سلامت روان وجود دارد، این است که «افرادی که اختلال روانی دارند، خطرناک یا خشن هستند.»
خشونت یک علامت سیستماتیک برای بیماری‌های روانی نیست. نتایج چندین پژوهش که در ژانویه ۲۰۲۱ در مجله «Harvard Review of Psychiatry» منتشر شده‌اند، نشان می‌دهند که فقط ۳ تا ۵ درصد از رفتارهای خشونت‌آمیز با وجود یک بیماری روانی مرتبط هستند.
جفری سوانسن، استاد روان‌پزشکی در دانشگاه دوک و از دست‌اندرکاران این شماره مجله بر این نظر است که بیشتر افرادی که مرتکب جنایات خشونت‌آمیز می‌شوند، بیماری روانی قابل تشخیصی ندارند، همچنان‌که بیشتر افرادی که مبتلا به بیماری روانی هستند، هرگز رفتارهای خشونت‌آمیز از خود بروز نمی‌دهند.
این باور نادرست متأسفانه به افزایش سوء تفاهم نسبت به بیماران روانی و تبعیض علیه آنها دامن زده است. همچنین صنعت سینِما نیز عموما تصاویری نادرست و اغراق‌شده از دنیای روان‌پزشکی و بیماری‌های روانی ارائه می‌دهد که به بدتر کردن اوضاع کمک می‌کند.
با این حال باید توجه داشت که برخی از بیماران مبتلا به اختلالات روانی می‌توانند رفتارهای خشونت‌آمیز بروز دهند، و آن زمانی است که عوامل مختلفی مانند مصرف مواد مخدر و الکل، انزوای اجتماعی یا قطع درمان در آن دخیل باشد.
بنابراین با توجه به نرخ بسیار پایین ارتکاب عمل خشونت‌آمیز در این گروه از بیماران، مهم است که این افراد را آن‌طور که نیستند، معرفی نکنیم.
این باور اشتباه است. مغز انسان توانایی بازسازی و تغییر دارد. بنابراین بیماران روانی نیز با درمان مناسب می‌توانند بهبود یابند. گاهی اوقات، خود افراد مبتلا به بیماری‌های روانی فکر می‌کنند که هیچ‌گاه قادر به بیرون آمدن از این وضعیت نخواهند بود، گویی بهبودی در کار نخواهد بود.
بدانید که حالتان بهتر می‌شود و می‌توانید زندگی عادی داشته باشید، حتی اگر برخی از علائم بیماری روانی همچنان در شما باقی بمانند.
برای این منظور، فرد باید روابط مثبت داشته باشد، احساس اعتماد به نفس خود را بازیابد و البته از حمایت‌های روانی برخوردار شود تا خود و مشکل روانی‌اش را بهتر بشناسد.
