مهرداد مردانی: برای رها کردن کشتی حسرت نمی‌خورم

مهرداد مردانی ملی‌پوش سابق کشتی فرنگی ایران و دارنده مدال برنز بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸، پس از ترک این رشته، از سال گذشته رسما فعالیت خود را در MMA آغاز کرد. او می‌خواهد قدم به دنیا حرفه‌ای این رشته بگذارد.

مردانی اظهارکرد: در حال حاضر رشته MMA را خارج از ایران دنبال می کنم و در این مدت در دو مسابقه بوکس در سطح کاندا شرکت کرده ام که برنده شدم. همچنین در دو مسابقه آماتوری MMA در سطح جهانی نیز زیر پرچم ایران شرکت کردم تا کم‌کم برای مسابقات حرفه‌ای آماده شوم. خوشبختانه در حال حاضر تمریناتم خیلی خوب انجام می شوند تا هر چه سریع تر بتوانم وارد دنیای حرفه ای MMA شوم. در این مسیر آقای مهران چریکی واقعا برادرانه برای من زحمت کشیده است؛ او در دو رشته بوکس و موی تای برای هر چه بهتر شدنم بسیار به من کمک کرده است و خدا را شکر شرایط خوب پیش می‌رود.

شناسنامه من کشتی است

او در پاسخ به این سوال که اگر به گذشته برگردید برای کنار گذاشتن رشته کشتی پشیمان نیستید، عنوان کرد: بارها و بارها به این موضوع فکر کرده ام؛ شناسنامه من کشتی است و من با این رشته رشد و زندگی کردم و مهرداد فعلی را مدیون رشته کشتی هستم. اما باید یکسری مسائل را قبول کرد زیرا کار به جایی می رسد که باید زندگی حرفه ای را به شکل دیگر دنبال کنی. من هم به یک باره به خاطر یکسری چالش‌ها و نامهربانی‌ها کشتی را ترک و مسیرم را جدا کردم. الان هم حسرت نمی خورم که چرا کشتی را رها کردم. 

قهرمان زندگی کردن خیلی تاوان دارد

این لژیونر رشته MMA ایران گفت: قهرمان زندگی کردن خیلی تاوان و سختی‌ها دارد و امیدوارم مسئولان به صورتی رفتار نکنند که قهرمان پس از دو سال مجددا به دنبال روزمرگی‌های خود باشد. مثل این نباشد که مثلا من هفت سال در رشته پزشکی تحصیل کنم و بعد به من بگویند باید شغل دیگری را انتخاب کنی. مسئولان باید کمک کنند که در این میان عمر ورزشکاران سوخته نشود.

او بیان کرد: این که ورزشکار پس از ۲۰ سال فعالیت در یک رشته ورزشی تصمیم به تغییر مسیر و رشته می گیرد، باعث و بانی آن مسئولانی هستند که بی توجهی کردند و چرا منِ جوان که هنوز هم می توانستم کشتی بگیرم باید شرایط برایم به صورت دیگر رقم بخورد و نتوانم در ایران به فعالیتم ادامه دهم؟

کشتی ایران روی دستان برادران گرایی می‌چرخید

مردانی با اشاره به حضور نداشتد برادران گرایی در المپیک، عنوان کرد: تا همین چند سال پیش کشتی ایران روی دستان این دو برادر می چرخید؛ وقتی یک نفر در رشته‌ای که سال ها قهرمان بوده اما به هر دلیل از قهرمانی باز می‌ماند را نباید به یک باره کنار بگذاریم و مدال های او را نادیده بگیریم. باید از همه کشتی گیران به صورت یکسان حمایت شود و مسئولان استان ها نیز دست از وعده و وعید بردارند، چرا جوان کشتی گیر ما پس از طلای المپیک باید در رسانه‌ها اعلام کند که کل جوایز من به اندازه یک واحد آپارتمان نقلی هم نمی‌شود. مگر او باید چکار می‌کرده که انجام نداده است؟

وعده‌ها ورزشکار را از زندگی بیزار می‌کند

او تاکید کرد: کمک کنیم که ورزشکاران ما به غربت نروند؛ من اگر این روحیه جنگندگی را نداشتم نمی توانستم در جای دیگر فعالیت کنم. کمک شود جوان ورزشکار ایرانی در کشور خودمان و در شرایط خوب به فعالیتش ادامه دهد. باور کنید وعده و وعیدها ورزشکار را از زندگی بیزار می‌کند. من عاشق کشتی هستم ولی وقتی دلزدگی و نامهربانی‌هایی بود، تنها گزینه من تغییر مسیر و رشته مورد علاقه‌ام بود اما کمک کنیم که ورزشکار ایرانی در کشور خودمان بماند و افتخارآفرینی کند.

اوج قدرت کشتی فرنگی خوزستان در المپیک پاریس بود

ملی پوش سابق کشتی فرنگی در ادامه نیز گفت: همچنان پیگیر تمام اخبار کشتی هستم و خیلی خوشحال شدم که از شش وزن کشتی فرنگی در المپیک، پنج نفر خوزستانی بودند. خوزستان یکی از قدرت‌های کشتی فرنگی ایران است و اوج قدرت کشتی فرنگی خوزستان نیز در المپیک پاریس بود. البته حق کشتی خوزستان این بود که زودتر از این به چنین مدال‌هایی در المپیک دست پیدا کند.

می‌گفتند مهرداد پول‌دوست است

او با بیان این که زمانی که کشتی می گرفتم همه می گفتند مهرداد پول دوست است، ادامه داد: من هر چه می‌گفتم برای کمک به کشتی گیران بود و مطالبه شخصی نداشتم و دلم می خواست به همه کشتی گیران رسیدگی شود. خوزستان از پنج کشتی گیری که در المپیک داشت به سه مدال رسید و چه چیزی بالاتر از این؟ خیلی سخت ورزشکاری مدت‌ها در اردوی تیم‌ملی باشد اما در سه روزی که به او استراحت می‌دهند، پول یک تفریح ساده را هم نداشته باشد؛ چرا استان خوزستان با این همه منابع مالی، نباید در حد بسیار خوب از ورزشکاران خود حمایت کند تا آن ها بدون دغدغه مالی ورزش کنند؟ مسئولان باید به فکر غرور ورزشکاری که باید هم رقبای خود و هم با بی‌پولی و فکر کردن برای مخارج خانواده‌اش بجنگد هم باشند. به هر حال اگر مسئولان فقط وعده بدهند، در واقع تیشه به ریشه ورزش ایران زده‌اند.