توپهای رنگی روی سیمهای برق، یک پدیدهی جالب و مفهومی است که در برخی مناطق جهان دیده میشود. این توپها، که اغلب به رنگهای روشن و جذاب مالیده شدهاند، بر روی سیمهای برقی نصب شده و در هوا آویزان شده و به نظر میرسد که در حال حرکت و پرتاب هستند. این منظره زیبا و غیرمعمول، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است، اما آیا این توپهای رنگی فقط یک تفریح هستند یا خطراتی نیز در پس آنها جاسازی شده است؟
به گزارش ایسنا، در این مقاله به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت و به پیامدهای مختلف محیطی و ایمنی که ممکن است این پدیده به همراه داشته باشد، خواهیم پرداخت.
توپهای روی سیمهای برق، یک پدیده جذاب و زیبا هستند که در مناطق مختلف جهان بهخصوص در مناطقی با فشار قوی و ارتفاعات بالا مشاهده میشوند. این توپهای پلاستیکی با رنگهای جذاب، اغلب در محیطهایی همچون بزرگراهها، مناطق کوهستانی و درهها، در امتداد سیمهای برق که از بالای دریا، دریاچهها و یا رودخانهها عبور میکنند، مشاهده میشوند. همچنین، مکانهایی مانند اطراف فرودگاهها نیز از محلهایی است که میتوان این توپهای زیبا را مشاهده کرد. تصویری از این توپهای رنگی در بلندیها و ارتفاعات طبیعی، زیبایی و جذابیت بینظیری را به فضا اضافه میکند و ممکن است به عنوان یک عنصر تزیینی و هنری نیز در نظر گرفته شوند.
علاوه بر این، نصب توپهای رنگی روی سیمهای برق میتواند به عنوان یک نشانگر مهم برای مکانهای خاص مانند فرودگاهها مورد استفاده قرار گیرد. این توپها نه تنها زیبایی و جذابیت به محیط اضافه میکنند، بلکه به عنوان یک علامت قابل توجه برای اطمینان از وجود یک سیستم برقی کارا و موثر نیز شناخته میشوند. همچنین، در مناطقی با شرایط آب و هوایی سخت و فشار برق بالا، نصب این توپها میتواند به عنوان یک اقدامی احتیاطی برای جلوگیری از حوادث برقگیری و افزایش ایمنی افراد محیط بررسی شود.
رنگهای روشن و براق این توپها باعث میشود که در هر شرایطی راحت دیده شوند و رنگ آنها مهمترین عامل برای بالا بردن وضوح سیمهای برق است. به طور معمول، بیشترین رنگی که در ساخت این توپها استفاده میشود رنگ نارنجی است. اما برخی از این توپها هم هستند که با رنگهای دیگری مثل قرمز، زرد، و یا حتی سفید دیده میشوند.
در طول زمان حدس و گمانهای مختلفی در مورد کاربرد توپ روی سیم برق وجود داشته است. برخی اعتقاد داشتند که این توپها وزن کابلهای برق را بیشتر میکنند و در نتیجه از حرکت شدید آن در هنگام وزش باد جلوگیری میکنند.
توپهای نشانگر باید در طول خطوط انتقال برق با فاصله یکسانی از هم نصب شوند. این فاصله به طور معمول حدود ۲۰۰ فوت (۶۱ متر) است. در نواحی ضروریتر مثل نزدیک خروجی باندهای فرودگاه، این فاصله باید کمتر باشد (چیزی حدود ۳۰ تا ۵۰ فوت معادل ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر).
این توپها باید روی سیم برقی که بالاترین ارتفاع را دارد نصب شوند. در برخی مواقع که در مرتفعترین نقطه دکل چند سیم با هم وجود دارند، توپها به نوبت روی هر سیم با حفظ همان فاصلهی استاندارد ۲۰۰ فوتی نصب میشوند. این روش باعث میشود وزن توپها در سرتاسر سیم به طور مساوی تقسیم شود.
انتظار میرود یک مهندس مکانیک در پاسخ به این پرسش، از ذکر راهحلهای پیش پا افتاده مانند جلوگیری از برخورد پرندهها یا نوسانات طولی کابلها خودداری کند. پاسخ دقیق و تخصصی ایشان باید به پدیده "ارتعاشات خارجی" کابلها معطوف باشد.
توپهای قرمز رنگی که بر روی کابلهای برق فشار قوی در ارتفاعات مختلف نصب میشوند، وظایف متعددی دارند. یکی از مهمترین این وظایف، کاهش ارتعاشات خارجی وارده بر کابلها است.
مکانیزم ایجاد ارتعاش در کابلهای برق:
همانطور که میدانیم، جریان هوا در اطراف هر جسم استوانهای مانند کابل برق، بهصورت گردابی حرکت میکند. با افزایش سرعت جریان هوا (باد)، این گردابها تشدید شده و در نقطهای به نام "نقطه جدایش" از سطح کابل جدا میشوند. این جدایی جریان، منجر به ایجاد لرزش در کابل میشود.
اگر این لرزش کنترل نشود، میتواند در مرور زمان به سستی دکلها و پارگی کابلها منجر شود. نکته قابل توجه این است که این پدیده در فرکانس خاصی نسبت به ضخامت و جنس کابل رخ میدهد. اگر فرکانس لرزشهای ناشی از باد با فرکانس طبیعی لرزش کابل (فرکانس رزونانس) برابر شود، شدت این لرزشها به شدت افزایش مییابد و خطر پارگی کابل به طور قابل توجهی بالا میرود.
افزایش ایمنی پرواز: توپهای نشانگر با علامتگذاری خطوط برق، به خلبانان کمک میکنند تا از برخورد با آنها در ارتفاعات مختلف اجتناب کنند.
کاهش خطر تصادفات: این توپها به ویژه در شرایط جوی نامساعد یا در مکانهایی با دید محدود، از بروز حوادث ناگوار هوایی جلوگیری میکنند.