محمدجواد آذری جهرمی، وزیر پیشین ارتباطات نوشت: شاید این روز‌ها باید یادی کنیم از ادعا‌های پرطمطراق برخی مجلس نشینان، صاحبان سخن و دولت‌مردان فعلی (بخوانید منتقدان و واویلا کنندگان در دولت قبل)، که با طرح نقد‌هایی مکرر بر تعاملات بین المللی دولت یازدهم و دوازدهم و بویژه برجام، این امید را برای برخی متدینین بوجود آورده بود که با تمام شدن دولت قبل، مدینه فاضله ساخته می‌شود؛ زندگی طعم عسل می‌گیرد و مشکلات دود می‌شوند. به گمانم فرصت به اندازه‌ی زمان به عمل آمدن یک بادمجان که می‌گفتند گذشته که هیچ، تا حالا چند مزرعه بادمجان به بار نشسته است!
القصه بنده خدایی که حالا وزیر است آن روز‌ها می‌گفت دولت دوازدهم اگر تمام شود، هیچ اتفاقی هم که نیفتد و به هیچ چیزی هم دست زده نشود، ۱۵ درصد تورم افت می‌کند! دیگری از جنبش انقلابی-اقتصادی بودن خودش و تیمش می‌گفت و آن روز‌ها نگران باز شدن در یخچال بازنشسته‌های عزیز بود. زیاد است از این قصه‌ها… بگذریم…
شما بگویید نتیجه حاصله از آن حرف‌ها چه بود؟!
کاش یکی از همان‌ها بگوید چه پاسخی برای متدینین و خانواده شهدا دارند؟ اینبار مقصر کیست؟ مگر نگفتید تعامل بین المللی دولت قوی می‌خواهد و قوی یعنی ما و لاغیر؟ مگر دنبال سیاست همسایگی! نبودید؟ این بود حاصل همه‌ی حرف‌ها و قدرت‌ها؟
به گمانم امروز باید این دعوا‌ها را کنار گذاشت. به عنوان کسی که درگیر اجرا بوده، مقداری از مشکلات متعددی که مسوولین اجرایی با آن درگیرند را درک می‌کنم. سرزنش نمی‌کنم، قطعا این شرایط برای این عزیزان هم مطلوب نیست و درک کرده اند بین شعار و عمل فاصله زیادی است…
اما باید باور کرد که با تغییر سوارکار، اسب تنبل ناتوان قادر به بردن مسابقه نیست! و هیچ معجزه‌ای در کار نیست! ما محکومیم به پذیرفتن واقعیاتی تلخ!
تجربه ۴۰ ساله از اشتباهات و موفقیتها، منبع بی نظیری‌ست از یادگیری؛ و به زعم من گرچه وقت تنگ است، ولی هنوز فرصت یادگیری و به کار بستن را داریم، اگر اراده‌ای باشد…
ایران و مردمان خوبش را دریابیم…
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
