به‌نقل از نوروساینس، نتایج تحقیق جدید بیمارستان آموزشی غیرانتفاعی سیدرز- ساینای لس آنجلس، کالیفرنیای آمریکا نشان می‌دهد که برخی از بیماران مبتلا به زوال عقل پیشانی گیجگاهی متغیر رفتاری (bvFTD)، یک بیماری غیرقابل درمان که توانایی کنترل رفتار و کنار آمدن با زندگی روزمره را از بیماران سلب می‌کند، ممکن است دچار نشت مایع مغزی نخاعی شود که اغلب قابل درمان است.
محققان می‌گویند: این یافته‌ها ممکن است راه درمان را نشان دهد. ووتر شیوینک، دکترای پزشکی، مدیر برنامه جراحی مغز و اعصاب ریز عروقی و نشت مایع مغزی نخاعی و استاد جراحی مغز و اعصاب در سیدرز- ساینای، بیان کرد: بسیاری از این بیماران تغییرات شناختی، رفتاری و شخصیتی آنقدر شدید را تجربه می‌کنند که محبوس می‌شوند یا در خانه‌های سالمندان قرار می‌گیرند.
شیوینک گفت: اگر آنان به زوال عقل پیشانی گیجگاهی متغیر رفتاری با علت ناشناخته مبتلا باشند، هیچ درمانی در دسترس نیست، اما نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که اگر بتوانیم منبع نشت را پیدا کنیم، می‌توان بیماران مبتلا به نشت مایع مغزی نخاعی را درمان کرد.
مایع مغزی نخاعی (CSF) در داخل و اطراف مغز و طناب نخاعی گردش می‌کند تا به محافظت از آن‌ها در برابر آسیب کمک کند. هنگامی که این مایع در بدن نشت می‌کند، مغز می‌تواند شل شود و علائم زوال عقل را ایجاد کند.
شیوینک افزود: بسیاری از بیماران مبتلا به شل‌شدگی مغز که می‌تواند از طریق ام‌آرآی نمایان شود، تشخیص داده نمی‌شوند. وی به پزشکان توصیه می‌کند که دوباره بیماران مبتلا به علائم معنادار را بررسی کنند.
وی خاطرنشان کرد: یک رادیولوژیست، جراح مغز و اعصاب یا متخصص مغز و اعصاب باید دوباره ام‌آرآی بیمار را بررسی کند تا مطمئن شود که هیچ مدرکی دال بر شل‌شدگی مغز وجود ندارد.
پزشکان همچنین می‌توانند در مورد سابقه سردرد‌های شدید که هنگام دراز کشیدن بیمار بهبود می‌یابند، خواب‌آلودگی قابل توجه حتی پس از خواب کافی در شب و اینکه آیا تا به‌حال ناهنجاری مغزی کیاری، وضعیتی که در آن بافت مغز به کانال نخاعی گسترش می‌یابد، در بیمار تشخیص داده شده است، سؤال کنند. به‌گفته شیوینک، شل‌شدگی مغز اغلب با ناهنجاری کیاری اشتباه گرفته می‌شود.
حتی زمانی که شل‌شدگی مغز تشخیص داده شود، یافتن منبع نشت مایع مغزی نخاعی ممکن است دشوار باشد. هنگامی که مایع از طریق پارگی یا کیست در غشای اطراف نشت می‌کند، در تصویربرداری سی تی میلوگرام با کمک ماده حاجب قابل مشاهده است.
شیوینک و گروه تحقیقاتی وی به‌تازگی یک دلیل اضافی برای نشت مایع مغزی نخاعی کشف کردند: فیستول مایع مغزی نخاعی -وریدی؛ در این موارد، مایع به داخل سیاهرگ نشت می‌کند و دیدن آن در سی‌تی‌میلوگرافی معمولی را دشوار می‌کند. برای تشخیص این نشت‌ها، تکنسین‌ها باید از سی‌تی‌اسکن تخصصی استفاده کنند و ماده حاجب را در حال حرکت در جریان مایع مغزی نخاعی مشاهده کنند.
در این تحقیق، محققان از این روش تصویربرداری روی ۲۱ بیمار مبتلا به شل‌شدگی مغز با علائم زوال عقل پیشانی گیجگاهی متغیر رفتاری استفاده کردند و فیستول‌های وریدی مایع مغزی نخاعی را در ۹ نفر از این بیماران کشف کردند. فیستول‌های هر ۹ بیمار با جراحی بسته شد و شل‌شدگی مغز و علائم همراه آن‌ها به‌طور کامل معکوس شد.
کیت ال بلک، رئیس بخش جراحی مغز و اعصاب سیدرز- ساینای گفت: این یک زمینه مطالعاتی به‌سرعت در حال تکامل است و پیشرفت‌ها در فناوری تصویربرداری، توانایی ما را در تشخیص منابع نشت مایع مغزی نخاعی، به‌ویژه فیستول وریدی مایع مغزی نخاعی بهبود می‌بخشد.
وی ابراز کرد: این تصویربرداری تخصصی به‌طور گسترده در دسترس نیست و نیاز به تحقیقات بیشتر را برای بهبود میزان تشخیص و درمان بیماران نشان می‌دهد.
۱۲ شرکت‌کننده باقی‌مانده تحقیق که نشت‌هایشان قابل شناسایی نبود، با درمان‌های غیرهدفمندی که برای رفع شل‌شدگی مغز طراحی شده بودند، مانند سیستم‌های کاشتنی برای تزریق مایع مغزی نخاعی به بیمار، درمان شدند. با این حال، تنها سه نفر از این بیماران تسکین علائم خود را تجربه کردند.
شیوینک تاکید کرد: برای بهبود میزان تشخیص نشت مایع مغزی نخاعی در این بیماران باید تلاش‌های زیادی انجام شود. ما درمان‌های غیرهدفمندی را برای بیمارانی ایجاد کرده‌ایم که در آنان هیچ نشتی قابل تشخیص نیست، اما همانطور که نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد، این درمان‌ها بسیار کمتر از اصلاح هدفمند و جراحی نشت مؤثر هستند.
یافته‌های این تحقیق در مجله معتبر Alzheimer’s & Dementia: Translational Research and Clinical Interventions منتشر شده است.
