
روزنامه فرهیختگان نوشت: در چند سال اخیر بسیار دیدهایم که ایده برنامههای سرگرمی تلویزیون از برنامههای خارجی برداشته شده و بعد همبومی سازیای برای آن انجام شده است و درنهایت برنامه خوبی ساخته شده و مخاطب هم از آن راضی بوده است. مطمئنا نباید کنداکتور به بهانه نبودن و نساختن برنامههای کاملا ایرانی، بومی و خلاقانه خالی بماند و این تناسب و تعادل نیازمند یک مدیریت اصولی است. کپی از برنامههای موفق خارجی و تبدیل آنها به نمونههای موفق داخلی تقریبا از اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه 90 رواج پیدا کرد که ایده بدی نبود. حالا که اکثر مخاطبان با این بومیسازی یا کپیکردن کنار آمدهاند، باید از این ظرفیت استفاده شود و با جامعیت و دقت بیشتری برنامههای موفق در سرتاسر جهان دیده و انتخاب شوند.
این روزنامه در ادامه نوشته است: اما باید این را هم در نظر بگیریم که نباید فقط، به این مدل برنامهها اکتفا کرد و ایدههای دیگر هم باید داشت. زمانی که سلبریتیها در این شرایط به قول خودشان همه چیز را تحریم کردهاند و پایشان را در تلویزیون نمیگذارند، زمان خوبی است برای اینکه برنامهها بدون سلبریتیها ساخته شود.