اگر چین سرمایه‌داری ‌بود...

فرارو- آرمان شهرکی؛ اگر چین سرمایه‌داری می‌بود، تا کنون به  هنگ‌کنگ حمله‌ی نظامی می‌کرد خاکش را به توبره می‌کِشید، برایشان دموکراسی به ضمیمه‌ی موشک هدیه می‌داد، گروه‌های بنیادگرای دو‌آتشه خلق می‌کرد تا سال‌ها به جان مردم بیافتند.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود، می‌گشت ببیند کجا در کدام کشور منابعی نهفته و بکر زیر زمین هست، در رسانه‌هایش تبلیغات راه می‌انداخت که کروناویروس کارِ همین‌هاست و به آنجا حمله‌ی پیش‌گیرانه می‌کرد.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود، ثروتمندانش نخستین مسافرانی بودند که زیرآبی رفته لابلای اتباع دیگر کشورها پناه گرفته، از چین می‌رفتند که پشت سرشان را هم نگاه نکنند.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود هیچ‌گاه بیمارستانی 1000 تخت‌خوابه در 10 روز ساخته نمی‌شد.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود تا کنون اگر هم اینترنت قطع نمی‌شد دست‌کم به پایین‌ترین میزان دسترسیِ خود می‌رسید.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود ضریب جینی یک بود.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود کار مسئولینش تنها و تنها دروغ‌گویی بود.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود خط ماسک‌های پرستاران روی چهره‌شان نمی‌ماند و اینطور نبود که  در 48 ساعت،  تنها 10 دقیقه بخوابند. کثیری غُر می‌زدند، پارتی‌دارها مرخصی می‌گرفتند و مدیران خود را به مریضی می‌زدند.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود برای اقداماتی که تاکنون برای مقابله با ویروس کرده آنچنان تبلیغاتی راه می‌انداخت که بیا و بببین! گوشِ هفت آسمان را پاره می‌کرد.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود اساتید دانشگاه‌هایش، دانشجویان تحصیلات تکمیلی را به بردگی و زورگیریِ علمی می‌کشاندند که برایشان در مقاله‌های معتبر غربی یا هر ژورنال دیگری کافی است فقط چینی نباشد، مقالاتی در خصوص کرونا‌ویروس چاپ کنند یا پارافریز کنند.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود اختلاس‌گران در دوران پساویروس از لانه‌های خود بیرون می‌آمدند.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود عده‌ای به این صرافت می‌افتادند که املاک و مستغلات ووهان را بزخری کنند و برای خود ویلا بسازند. دستگاه‌های اجرایی مربوط هم با اندکی رشوه تطمیع می‌شدند.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود رییس مجلس‌اش به ووهان سفر می‌کرد، آنجا فرد سالمی را از پشت دیوار بیرون می‌آوردند به او تزریقی معمول می‌کردند او لبخند می‌زد بعد به آقای رییس می‌گفتند ببین واکسن کرونا ظرف چند روز ساخته شد.دوربین‌ها سریع خبر را مخابره می‌کردند.

اگر چین سرمایه‌داری ‌می‌بود مردم، کمترین همکاری با مسئولین نداشتند و امکان نداشت که حتی بتوان یک شهر چندهزارنفری را تخلیه و قرنطینه نمود چه رسد به ووهان ِ 11 میلیونی. اما در رسانه‌ها از مشارکتِ باشکوه و بی‌بدیل سخن‌ها گفته می‌شد. از خدمتگزار مردم بودن.

اگر چین سرمایه‌داری‌ می‌بود، سلبریتی‌ها با تجهیزات کامل، به ووهان می‌رفتند عکس یادگاری می‌گرفتند برمی‌گشتند و برای شرکت در جشنواره‌ی فیلم شانگهای آماده می‌شدند.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود، صنعت فیلم‌سازی‌اش، یک استودیوی مجهز برای ساخت ژانر فیلم‌های ترسناک و زامبی در ووهان برپا می‌کرد.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود، و در آستانه‌ی انتخابات، وکلای بالقوّه جای امدادرسانی، تنها به فکر سوءاستفاده از ساکنین ووهان برای تایید صلاحیّت برای شرکت در انتخابات بودند.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود، دیگر کسی از ساکنین ووهان چیزی نمی‌خرید یا با آنها معامله‌ای نمی‌کرد.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود، فروشگاه‌ها و سوپرمارکت‌ها یحتمل غارت می‌شد.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود، وزیر بهداشت هم می‌گفت ببینید این مبتلا نشده یک خودیِ واقعی است، آن یکی مبتلا شده بیچاره، حتمن گناهکار، بی‌اخلاق یا منحرف و بُریده از مرام ما و غیرخودی است.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود، آنقدر مردمِ دیگر استان‌ها به ووهان، ماسک و آب‌معدنی و چیپس و پفک و بخاری هدیه می‌دادند که هر چقدر هم توی راه آب می‌رفت، باز همه می‌ماندند حیران که در این شلوغ‌بازار این‌همه اقلام را کجا انبار کنند.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود آمار مبتلایان و قربانیان ویروس به این راحتی‌ها اعلام نمی‌شد شاید یک روزی از جایی در رسانه‌ای غیرچینی درز می‌کرد.

اگر چین سرمایه‌داری می‌بود هیچ پزشکی از ابتلا به ویروس جان نمی‌باخت.

خدارا شکر که چین سرمایه‌داری نیست! هرچه هست، اقداماتش برای مقالبه با کروناویروس، بی‌بدیل، بی‌همتا، مثال‌زدنی، خستگی‌پاپذیر، رشک‌برانگیز و مایه‌ی تحسین است. بی‌آنکه بخواهد از چنین چیزی برای تبلیغ یا ارسال مرام سوسیالیستی، حالا با هر ورژنی که هست، به دنیا استفاده کند.