ستایش هنوز سه‌سالش هم نشده، اما با دستانی کوچک، بدنی لاغر و نحیف و چشمانی که در آن خبری از برق شیطنت کودکی نیست، روی تخت بیمارستان نشسته است. در جای‌جای بدنش آثار زخم و کبودی دیده می‌شود. پاهای کوچکش را گچ گرفته‌اند و دستانش هم زیر سوزن‌های سرم پر از زخم و کبودی شده است. از چشمانش سیل اشک جاری می‌شود. اشکی که نشان از دردی تلخ و بی‌پایان دارد.
با چه قیمتی؟
با قیمت دررد و رنج فرزند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اگر میخوایم نجات پیدا کنیم در کوتاه مدت باید مثل رفتار رودریگو دوترته رئیس جمهور فیلیپین با معتادا و قاچاقچیان رفتار کنیم
متاسفانه الان عده ای دارند زمزمه هایی میکنند که قاچاقچی مواد نباید اعدام بشه! اتفاقا اگر فقط یک جرم حکمش اعدام باشه اونم در مورد مواد مخدر هست
من اینا رو نگفتم بخاطر اینکه برای ستایش احساسی شده باشم، نه! من سالها قبل هم همین نظرم بود چون دیدم مواد سر مردم و کشور چه بلاهایی اورده
و در اخر اینکه خواهشا دیگه نگید اعتیاد جرم نیست بیماریست! چون معتاد مثل یک عامل انتحاری با جلیقه منفجره هست که هر لحظه امکان انفجارش هست!
انسان بودن به خیلی چیزا بستگی داره و مادر بودن فقط به انسان بودن
لطفا نشینید پشت کامپیوتر و داستان سرایی کنید، مهر مادری داستانی نیست که با فقر مادی برطرف بشه، مادر اگر دیده بود نمی تونه بچش رو درست نگهداره می تونست هزار و یک کار بی مهری مادرانه دیگه بکنه نه شکنجه،دندان درد و نداشتن پول اجاره و بیکاری و گرانی دلیل بر شکنجه نیست، فقر و نداری از فرشته دیو می سازه ولی نه دیوی که بچش رو شکنجه کنه تا به چی برسه؟؟؟؟
اون بچه چه گناهی داشت؟
چطور از مادر بچه دفاع میکنی و از بچه نه؟
معتاد شدن یک نفر مستقیما به خودش و اراده و خواست خودش بستگی داره؟
شکنجه این کودک فقط و فقط نشانه سادیسم و مازوخیسم اون ناپدری وحشی و نامادری نا اهل هست
اطلاع رسانی درباره این فجایع بسیار درست و بجا است و سبک نوشتار نیز کاملا شایسته است. شاید کسانی که کمتر از تو رفتارهایشان را توجیه میکنند از این آینه زشتی رفتار، افکار و باورها را ببینند.