مایکل سینگ: تحریم نفتی بیش از این تاثیر ندارد، نقاط ضعف دیگر ایران را پیدا کنید

فرارو- مایکل سینگ، مدیر ارشد پیشین امور خاورمیانه در شورای امنیت ملی آمریکا طی مقاله برای روزنامه واشنگتن پست با تاکید بر اینکه ایده غرب در مورد زمان دادن به تحریم ها برای مشاهده اثرات آن کاملاً اشتباه است، عنوان می کند که تحریم های نفتی غرب بیش از این بر ایران اثر نخواهد کرد. 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از واشنگتن پست، سینگ در ادامه گزارش خود می نویسد: همانطور که انتظار می رفت مذاکرات «کارشناسان فنی» ایران و شش قدرت جهان هیچ پیامد چشمگیری نسبت به مذاکرات قبلی نداشت و باعث شد خوش بینی ها در مورد توافق برسر راه حلی برای برنامه هسته ای ایران در آینده ای نزدیک، همچنان اندک بماند. 

به نظر می رسد سیاست گذاران غربی که از موفقیت خود در کاهش صادرات نفتی ایران به خود غره شدند، به فرصت دادن بیشتر برای تاثیرگذاری تحریم ها بر اقتصاد ایران قانع هستند و امیدوارند که زمانیکه تهران تاثیر کامل تحریم ها را درک کرد، بار دیگر به میز مذاکرات باز گردد و آمادگی بیشتری برای توافق با غرب داشته باشد. 

با این حال با توجه به شرایط جاری، تاثیر تحریم ها بر صادرات نفت ایران با گذشت زمان افزایش نخواهد یافت. 

در حال حاضر سیاست گذاران غربی به جای تمرکز بر دستاوردها و بهره وری ایران از تحریم ها، بر آنچه ایران در طول این تحریم ها از دست داده و خواهد داد، متمرکز شده اند. پرداختن به این مسئله از مبحث سیاسی خوب است اما برای اتخاذ سیاستی منطقی و درست، بسیار بد خواهد بود. درست است که صادرات نفت ایران از دو میلیون و 500 بشکه در روز به روزانه یک میلیون و 500 بشکه کاهش یافته اما ایران هنوز یکی از بزرگترین صادرکنندگان نفت جهان است و از این طریق میلیاردها دلار درآمد کسب می کند. 

ضمن اینکه هیچ مدرک و نشانه ای وجود ندارد که نشان دهد کاهش درآمد ایران باعث توقف روند حرکتی برنامه هسته ای ایران  که آماج خشم غربی ها قرار گرفته، شده باشد. ایران غنی سازی اورانیوم را با سرعت بیشتر و در سطوحی بالاتر از پیش ادامه می دهد. 

شاید تنها گروهی که لزوم رسیدن به توافق و اجماع نظر در مورد برنامه هسته ای ایران را درک کرده است، گروه 1+5 (آمریکا، انگلیس، چین، فرانسه، روسیه و آلمان) باشد. آنها تقاضای توقف کامل غنی سازی اورانیوم از سوی ایران را رها کرده اند و درخواست غنی سازی اورانیوم در سطوح پائین را پذیرفته اند. 

ضمن اینکه هیچ مدرک تاریخی نیست که نشان دهد تاثیر تحریم ها بر یک حکومت با گذشت زمان افزایش می یابد. مثال های بسیاری- از جمله حکومت معمر قذافی در لیبی، صدام حسین در عراق و شرایط امروز کره شمالی- نشان می دهند که چنین حکومت هایی انعطاف پذیر هستند و می توانند برای مدت طولانی در برابر تحریم ها مقاومت کنند، حتی می توانند با آنها هماهنگ شده یا بر آنها غلبه کنند. 

همچنین دلایل خوبی وجود دارد که باور کنیم دولت هایی که مجبور به اجرای تحریم های نفتی علیه ایران شدند، بیش از این واردات خود را کاهش نخواهند داد و حتی ممکن است در پی بهبود روند فعالیت های اقتصادی و نفتی، میزان واردات نفت از ایران افزایش نیز بیابد. آمار و ارقامی که اخیراً منتشر شده نشان می دهد خرید نفت چین از ایران طی سه ماهه نخست سال جاری میلادی افزایش یافته است. 

بنابراین در شرایطی که سیاست گذاران به گذر زمان و تاثیرگذاری بیشتر تحریم های نفتی امید دارند، بسیار محتمل است که تحریم ها به طور کامل تاثیرات خود را گذاشته باشند. اگر آمریکا و متحدان این کشور بخواهد صبر کنند و در انتظار پیامد تحریم ها باشند، نتایج می تواند یک دوره طولانی انفعال باشد که بی شباهت به دوره پس از قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل در ژوئن 2010 نخواهد بود که تا تصویب تحریم های نفتی کنگره و اتحادیه اروپا در اواخر سال 2011 ادامه داشت. 

این نویسنده آمریکایی بر این باور است که واشنگتن باید مانند یک مشت زن واقعی عمل کند و در پی تحریم های سنگین نفتی، فشارهای بی امانی را بر ایران تحمیل کند. 

وی مدعی است که تحریم های اخیر از آن جهت اینچنین چشم گیر بوده اند که بر وابستگی ایران بر درآمد صادرات نفت که یکی از نقاط آسیب پذیری این حکومت است، تاثیر گذاشته اند. و سیاست گذاران برای افزایش فشارها به معنای واقعی، دیگر نقاط آسیب پذیری ایران را بیابند. 

مایکل سینگ به عنوان مدیر عامل «موسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک» مدعی است «یکی از مشکلات ایران حمایت محدود از این کشور در عرصه بین المللی است و حکومت ایران متحدان واقعی اندکی دارد. مهمترین متحد جمهوری اسلامی سوریه است و تلاش بیشتر جامعه بین الملل برای سرنگون کردن رژیم اسد می تواند موقعیت تهران را تضعیف کند.» 

وی در ادامه ادعا می کند که «دیگر نقطه آسیب پذیر ایران افزایش انزوای داخلی است. غرب نباید از تقویت ایرانی هایی که خارج از حلقه مقامات عالی رتبه قرار دارند یا حمایت و پشتیبانی از مخالفان در ایران شرمگین باشد.» 

وی در ادامه خواستار تقویت اعتبار تهدیدات نظامی واشنگتن شده و گام های اخیر آمریکا در تحکیم موقعیت نیروهای خود در خلیج فارس را شروعی خوب می خواند. سینگ مدعی است که این اقدامات باید با بیانات جدی تر در مورد تمایل آمریکا به استخدام نیرو و پایان دادن به اظهاراتی که جنبه های منفی اقدام نظامی را بزرگنمایی می کنند، همراه باشند. 

وی در پایان می نویسد: اظهارات سیاست گذاران غربی مبنی بر اینکه هنوز زمان برای اثرگذاری تحریم ها باقی است، مثل این است که یک دونده ماراتن بگوید هنوز زمان برای پایان دادن مسابقه دارد. شاید زمان باقی باشد اما دور اخیر مذاکرات که علیرغم افزایش فشارها پیشرفت چندانی نداشت، نشان می دهد غرب نیز راه طولانی را پیش دارد. 

-مایکل سینگ، مدیر عامل «موسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک» و مدیر ارشد امور خاورمیانه در «شورای امنیت ملی» آمریکا از سال 2007 تا سال 2008 و همچنین مدیر بخش ایران در شورای امنیت ملی آمریکا طی سال های 2006 تا 2007 و دستیار ویژه کالین پاول و کاندولیزا رایس وزیران امور خارجه سابق از 2004 تا 2005 بود.