توماس ادیسون یکی از بزرگ‌ترین مخترعان و کارآفرینان تاریخ بود که نقش مهمی در توسعه فناوری‌های مدرن ایفا کرد.
به گزارش روزیاتو، او بیش از ۱۰۰۰ اختراع به نام خود ثبت کرد که مهم‌ترین آنها شامل لامپ الکتریکی، گرامافون و دوربین فیلم‌برداری بود.
اختراعات ادیسون، زندگی بشر را متحول کرد و پایه‌گذار عصر الکتریسیته شد.
در این بیوگرافی، نگاهی دقیق به زندگی، دستاورد‌ها و چالش‌های این نابغه آمریکایی خواهیم داشت.
توماس آلوا ادیسون در ۱۱ فوریه ۱۸۴۷ در شهر میلان، اوهایو در ایالات متحده به دنیا آمد. او آخرین فرزند از هفت فرزند خانواده بود. پدرش ساموئل ادیسون یک تاجر و فعال سیاسی و مادرش نانسی متیوز الیوت معلم بود. مادرش نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت و آموزش او ایفا کرد، چرا که توماس فقط چند ماه در مدرسه رسمی تحصیل کرد و سپس مادرش او را در خانه آموزش داد.
یکی از نکات مهم در زندگی ادیسون، مشکل شنوایی او بود که از کودکی به آن دچار شد و در طول عمرش تشدید یافت. برخی منابع معتقدند که این مشکل به دلیل ابتلا به مخملک یا عفونت گوش میانی ایجاد شد. اگرچه این ناتوانی می‌توانست مانعی بزرگ باشد، اما ادیسون آن را به فرصتی تبدیل کرد و به جای شنیدن، روی تفکر عمیق و مطالعه متمرکز شد.
در سن ۱۲ سالگی، ادیسون به دلیل مشکلات مالی خانواده‌اش مجبور شد کار کند. او به عنوان فروشنده روزنامه، آب‌نبات و تنقلات در قطار‌های بین دیترویت و پورت هیوران مشغول شد. اما چیزی که او را از سایر بچه‌های هم‌سنش متمایز می‌کرد، استفاده از واگن باری قطار به عنوان آزمایشگاه علمی بود!
او بخشی از درآمدش را صرف خرید مواد شیمیایی و وسایل آزمایشگاهی کرد و آزمایش‌هایی در همان قطار انجام می‌داد. در همین دوران، یک دستگاه چاپ کوچک تهیه کرد و اولین روزنامه خود به نام “Grand Trunk Herald” را در همان قطار منتشر کرد که در نوع خود اولین روزنامه‌ای بود که در یک قطار چاپ می‌شد. این روزنامه مورد توجه مسافران و کارکنان راه‌آهن قرار گرفت.
اما یک اتفاق غیرمنتظره مسیر کاری او را تغییر داد. یک روز، هنگام انجام آزمایش‌های شیمیایی، بطری‌های مواد شیمیایی در واگن واژگون شد و باعث یک آتش‌سوزی کوچک در قطار شد. این اتفاق باعث شد که مسئولان راه‌آهن او را از انجام آزمایش در قطار منع کنند و حتی برخی منابع می‌گویند که یکی از کارکنان به گوش او ضربه‌ای زد که باعث بدتر شدن مشکل شنوایی او شد.
چند سال بعد، ادیسون در یک ایستگاه راه‌آهن، جانِ فرزند رئیس ایستگاه را که نزدیک بود زیر قطار برود نجات داد. در ازای این کار، پدر کودک، که یک مأمور تلگراف بود، به ادیسون آموزش کار با دستگاه تلگراف را داد. این مهارت، نقطه عطفی در زندگی او شد، زیرا او را با دنیای الکترونیک، ارتباطات و اختراع آشنا کرد.
او به عنوان تلگراف‌چی در ایستگاه‌های مختلف راه‌آهن کار می‌کرد و به دلیل مشکلات شنوایی، یاد گرفت که پیام‌های مورس را نه از طریق صدا، بلکه از طریق ارتعاشات دستگاه تلگراف بخواند. در این دوره، او با نحوه کارکرد دستگاه‌های الکتریکی آشنا شد و علاقه‌اش به اختراع بیشتر شد.
در سال ۱۸۶۹، ادیسون تصمیم گرفت به نیویورک برود و روی اختراعات خود تمرکز کند. اولین اختراع جدی او «دستگاه ضبط رای الکترونیکی» بود که برای استفاده در رأی‌گیری‌های کنگره طراحی شده بود. این دستگاه قرار بود روند رأی‌گیری را سریع‌تر کند، اما نمایندگان کنگره آن را رد کردند، زیرا آنها به سیستم کند رأی‌گیری علاقه داشتند که به آنها اجازه چانه‌زنی و لابی‌گری بیشتر می‌داد.
هرچند که این اختراع از نظر تجاری شکست خورد، اما ادیسون یک درس مهم از آن گرفت: اختراعات باید به «نیاز بازار» پاسخ دهند، نه اینکه فقط یک ایده علمی باشند.
پس از شکست تجاری اولین اختراعش، توماس ادیسون تصمیم گرفت در نیویورک به دنبال فرصت‌های جدید بگردد. در سال ۱۸۶۹، او با مشکلات مالی شدیدی روبه‌رو بود و حتی بعضی شب‌ها مجبور می‌شد در ایستگاه‌های تلگراف بخوابد. اما این شرایط سخت به زودی تغییر کرد.
ادیسون در نیویورک با یک شرکت تلگرافی آشنا شد که مشکل بزرگی در سیستم بورس سهام داشت. دستگاه‌های آنها دچار نقص فنی شده و ارتباط میان دفاتر مالی مختل شده بود. ادیسون در مدت کوتاهی مشکل دستگاه را برطرف کرد و مدیران شرکت تحت تأثیر مهارت‌های او قرار گرفتند.
پس از این اتفاق، او قراردادی برای ساخت دستگاه تلگرافی بهبود‌یافته با شرکت Western Union امضا کرد که برایش ۴۰،۰۰۰ دلار (مبلغی بسیار قابل‌توجه در آن زمان) درآمد داشت. با این پول، او توانست اولین کارگاه حرفه‌ای خود را راه‌اندازی کند و به‌طور رسمی وارد دنیای اختراعات شود.
در سال ۱۸۷۶، ادیسون تصمیم گرفت که مکانی را به‌طور ویژه برای انجام آزمایش‌ها و توسعه اختراعاتش ایجاد کند. او با استفاده از درآمد حاصل از اختراعات قبلی‌اش، یک زمین در منلو پارک نیوجرسی خرید و اولین آزمایشگاه تحقیقاتی صنعتی جهان را تأسیس کرد.
تا پیش از آن، بیشتر اختراعات به‌طور انفرادی انجام می‌شدند، اما ادیسون مفهوم «تحقیقات گروهی» را پایه‌گذاری کرد. او گروهی از مهندسان و دانشمندان بااستعداد را در آزمایشگاه خود گرد هم آورد و روی پروژه‌های مختلف کار کرد. این شیوه‌ی کار، بعدها الگویی برای شرکت‌های فناوری مدرن شد.
آزمایشگاه منلو پارک مکانی بود که در آن بسیاری از اختراعات مهم به وجود آمدند. از جمله:
گرامافون (۱۸۷۷): اولین دستگاهی که توانست صدا را ضبط و پخش کند
میکروفون زغالی (۱۸۷۷): اولین میکروفون کاربردی که کیفیت انتقال صدا را بهبود بخشید
لامپ الکتریکی (۱۸۷۹): اولین لامپ رشته‌ای که می‌توانست ساعت‌ها روشن بماند
توسعه سیستم توزیع برق (۱۸۸۲): که زمینه‌ساز برقرسانی به شهر‌های بزرگ شد
دوربین فیلم‌برداری و پروژکتور (۱۸۹۱): دستگاه فیلم‌برداری «کینتوسکوپ» اولین دستگاه عملی برای ضبط فیلم بود
بعدها، ادیسون آزمایشگاه بزرگ‌تری در وست اورنج، نیوجرسی تأسیس کرد و در آنجا پروژه‌های جدیدی را اجرا کرد، اما آزمایشگاه منلو پارک همیشه به عنوان محل تولد اختراعات بزرگ ادیسون شناخته می‌شود.
یکی از اولین و مهم‌ترین اختراعاتی که در منلو پارک انجام شد، گرامافون بود. در سال ۱۸۷۷، ادیسون موفق شد دستگاهی را طراحی کند که می‌توانست صدا را ضبط و دوباره پخش کند. این دستگاه از یک استوانه فلزی با روکشی از فویل قلع استفاده می‌کرد که صدا را ضبط می‌کرد و سپس دوباره آن را پخش می‌کرد.
اختراع گرامافون باعث شد که صنعت ضبط و پخش موسیقی شکل بگیرد و بعدها پایه‌ای برای فناوری‌های مدرن مانند ضبط دیجیتال، سی‌دی و پخش موسیقی آنلاین شد.
یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های ادیسون در منلو پارک، لامپ الکتریکی رشته‌ای بود. اگرچه پیش از ادیسون، چندین دانشمند دیگر مانند همفری دیوی و جوزف سوان روی ایده لامپ کار کرده بودند، اما مشکل اصلی این بود که لامپ‌ها عمر کوتاهی داشتند و انرژی زیادی مصرف می‌کردند.
ادیسون با آزمایش روی هزاران ماده مختلف، سرانجام در ۲۱ اکتبر ۱۸۷۹ موفق شد یک رشته‌ی کربنی را داخل لامپ خلأ قرار دهد که می‌توانست بیش از ۱۳ ساعت روشن بماند.
او پس از این موفقیت، تحقیقات خود را ادامه داد و در نهایت لامپی با عمر ۱۲۰۰ ساعت طراحی کرد که قابل‌استفاده در منازل و صنایع بود. این اختراع، آغاز عصر برق و روشنایی شهری بود و زندگی انسان را برای همیشه تغییر داد.
پس از موفقیت در اختراع لامپ، ادیسون به این فکر افتاد که چگونه می‌توان برق را به خانه‌ها و کارخانه‌ها رساند. او در سال ۱۸۸۲، اولین نیروگاه برق شهری را در نیویورک تأسیس کرد که برق مورد نیاز حدود ۸۵ مشترک را تأمین می‌کرد.
او همچنین شبکه‌ای از کابل‌های زیرزمینی و مولد‌های برق طراحی کرد که پایه‌گذار سیستم برقرسانی مدرن شد. این سیستم بعدها توسعه پیدا کرد و به برقرسانی جهانی منجر شد.
یکی از مهم‌ترین رقابت‌های علمی تاریخ، «جنگ جریان‌ها» بین توماس ادیسون و نیکولا تسلا بود. ادیسون از جریان مستقیم (DC) حمایت می‌کرد، در حالی که تسلا و جورج وستینگهاوس از جریان متناوب (AC) دفاع می‌کردند. در نهایت، جریان متناوب به دلیل کارایی بیشتر در انتقال برق پیروز شد، اما این رقابت تأثیر عمیقی بر صنعت برق گذاشت.
ادیسون دو بار ازدواج کرد. همسر اول او مری استیل‌ول بود که در سال ۱۸۷۱ با او ازدواج کرد و حاصل این ازدواج سه فرزند بود: ماریون ادیسون، توماس ادیسون جونیور و ویلیام ادیسون.
مری استیل‌ول همسر اول توماس ادیسون
مینا میلر همسر دوم توماس ادیسون
پس از فوت مری در سال ۱۸۸۴، ادیسون در سال ۱۸۸۶ با مینا میلر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج نیز سه فرزند دیگر به نام‌های مدلین، چارلز و تئودور میلر بود.
توماس ادیسون در ۱۸ اکتبر ۱۹۳۱ در سن ۸۴ سالگی در خانه خود در وست اورنج، نیوجرسی درگذشت. مرگ او پایانی بر زندگی مردی بود که جهان را برای همیشه تغییر داد. پس از مرگش، به احترام او، بسیاری از شهر‌های جهان چراغ‌های خود را برای یک دقیقه خاموش کردند.