ذائقه نیاکان ما گاهاً می‌توانست عجیب و غریب باشد.
به گزارش روزیاتو، در آن زمان توجه به حفظ حیات وحش بی‌معنی بود و درنتیجه انسان‌ها قلمرو حیوانات را جایی برای نمونه‌برداری از گونه‌های مختلف برای تغذیه خود می‌دانستند.
البته هنوز هم در برخی نقاط دنیا چندش‌آورترین غذا‌ها مصرف می‌شود.
در اینجا برخی از غذا‌های عجیبی را که مردم در زمان‌های قدیم می‌خوردند معرفی می‌کنیم.
در روم باستان ثروتمندان از خوردن این موجودات کوچک بامزه لذت می‌بردند. آن‌ها به موش‌ها غذا می‌دادند تا چاق شوند و بعد آن را با عسل و دانه خشخاش می‌پختند.
کاکنترایس در قرون وسطی یک غذای لذیذ انگلیسی بود که حالا برای ما می‌تواند یادآور هیولای فرانکنشتاین باشد. برای این غذای عجیب نیمه جلوی خوک به نیمه پشت بوقلمون دوخته و درون آن پر می‌شد.
ملوانان در طول جنگ جهانی دوم یک کوکتل دست‌ساز به نام «آب اژدر» می‌نوشیدند. این نوشیدنی ترکیبی از لیمو، آب آناناس و الکل با خلوص ۱۸۰ (۹۰%) بود که به عنوان سوخت در سلاح اژدر استفاده می‌شد!
مایا‌ها تخم ایگوانا‌های سیاه را می‌خوردند. این تخم‌ها ظاهری زبر و چرم‌مانند داشتند، اما خود تخم تماماً زرده بود و یک غذای لذیذ به حساب می‌آمد.
ژله پای گوساله غذایی بود که با جوشاندن سُم گوساله تا زمان بیرون آمدن ژلاتین طبیعی آن درست می‌شد. برای طعم بهتر به آن لیمو زده می‌شد و شکر نیز آن را به دسر تبدیل می‌کرد. در آن زمان این باور وجود داشت که این غذا برای بهبود از بیماری خوب است.
تقریباً در اواخر قرن نوزدهم، مردم عقلشان را از دست دادند و هر چیز خوراکی را تبدیل به ژله می‌کردند. یکی از این موارد ژله ماهی سالمون دودی با تاپینگ پنیر خامه‌ای بود.
در قرن هفدهم، کلیسای کاتولیک اعلام کرد که سگ‌های آبی یا بیدَستَرها از آنجایی که نیمه‌آبزی هستند، ماهی محسوب می‌شوند. این بدان معنا بود که کاتولیک‌ها که در طول روزه‌داری و جمعه‌ها از خوردن گوشت پرهیز می‌کردند، می‌توانستند به عنوان جایگزین، دُم سگ آبی بخورند؛ منبعی پرچرب از پروتئین که بسیاری از کاتولیک‌ها به ماهی ترجیح می‌دادند.
نهنگ‌ها از انواع موجودات دریایی مانند ماهی مرکب و اختاپوس تغذیه می‌کنند. این مواد در روده‌هایشان فشرده و بعداً از دو طرف نهنگ خارج می‌شوند. باور کنید یا نه، این ماده در زمان‌های قدیم غذایی لذیذ محسوب می‌شد.
در اروپای قرن هفدهم، عنبر (ماده‌ای مومی که از نهنگ عنبر به دست می‌آید) یک ماده غذایی لوکس بود که ثروتمندان از آن در کیک و پای‌ها استفاده می‌کردند. امروزه نیز این ماده بسیار مورد توجه است، اما بیشتر در ساخت عطر استفاده می‌شود.
Rôti sans pareil یک غذای عجیب فرانسوی مربوط به سال ۱۸۰۷ شامل ۱۷ پرنده است که مانند عروسک‌های ماتروشکای روسی تودرتوی هم قرار می‌گیرند. آخرین و بزرگترین پرنده در لایه بیرونی، میش‌مرغ است.
منابع تاریخی حاکی از آن است که اسپارتیان غذای عجیب و چندش‌آوری به نام آبگوشت سیاه اسپارتی مصرف می‌کردند که از خون خوک، نمک و سرکه درست می‌شد.
سس کچاپی که در قرن هجدهم ساخته شد، شباهتی به سس‌های گوجه فرنگی فرآوری شده امروزی نداشت. برای ساختن کچاپ از یک سس ترشی ماهی الهام گرفته شده بود که انگلیسی‌های ساکن در مالزی دیده بودند که محلی‌ها مصرف می‌کنند. آن‌ها با افزودن قارچ و موسیر این خوراک را با ذائقه انگلیسی سازگار کردند.
پیش از پیدایش یخچال و فریزر، روش بسیار عجیبی برای نگهداری برخی غذا‌ها در روسیه و فنلاند استفاده می‌شد. آن‌ها قورباغه را در شیر قرار می‌دادند، زیرا اعتقاد داشتند این کار به جلوگیری از خراب شدن شیر کمک می‌کند. این‌طور که پیداست برخی از قورباغه‌ها پپتید‌هایی روی پوست خود دارند که می‌توانند باکتری‌ها را از بین ببرند!
سوپ لاک پشت در قرن هجدهم به غذایی لذیذ در اروپا تبدیل شد. طعم گوشت لاک پشت با گوشت گوساله یا خرچنگ مقایسه و اغلب در ضیافت‌ها سرو می‌شد.
در قرن نوزدهم استفاده از کنسرو گوشت لاک پشت رایج شد، زیرا تهیه آن به زمان بسیار کمتری نیاز داشت. در قرن بیستم، برند معروف هاینز «سوپ لاک پشت بدلی» را ارائه کرد. خوراکی که از سوپ لاک پشت الهام گرفته شده بود، اما به جای لاک پشت با سر گوساله درست می‌شد!
در زمان کمبود غذا در دهه ۱۹۴۰، مردم بریتانیا جایگزین جالبی برای موز پیدا کردند. آن‌ها در تلاش برای بازسازی طعم و بافت موز واقعی، اسانس موز را به هویج وحشی له‌شده می‌افزودند.
بیسکوییت فطیر یا دریایی، بیسکویت ساده‌ای است که از آرد، آب و نمک درست می‌شود. این بیسکوییت ماندگاری بسیار بالایی دارد، بنابراین ملوانان در سفر‌های طولانی و همچنین سربازان در ارتش از آن استفاده می‌کردند.
در گذشته مصرف گوشت تازه قبل از فاسد شدن یک چالش بود. به همین دلیل هون‌ها گوشت خام را زیر زین‌های خود می‌گذاشتند و روی آن سوار می‌شدند تا گرما و نمک پوست اسب، آن را به نوعی گوشت خشک تبدیل کند.
گوشت ران خوک در آسپیک یک خوراک رایج در قرن ۱۹ و ۲۰ بود. آسپیک نوعی ژلاتین است که از جوشاندن استخوان‌های گوشت به دست می‌آید. برای این غذای عجیب سپس سبزیجات و گوشت به ژله اضافه و به عنوان چاشنی به همراه تخم مرغ آب‌پز سرو می‌شود.
انگلیسی‌ها در قرن ۱۹ آب نان تست می‌نوشیدند. به این صورت که یک تکه نان را به مدت یک ساعت در آب خیس می‌کردند تا قهوه‌ای شود. سپس آن را صاف کرده و می‌نوشیدند.
طاووس‌ها شاید زینتی به نظر برسند، اما در آن روز‌ها اروپایی‌های ثروتمند تقریباً هر چیزی را می‌خوردند. آن‌ها همچنین از پرندگانی مانند چکاوک، سار و کوکو تغذیه می‌کردند.
در ایالات متحده، برخی از کودکان ترکیبی از لیموناد و شیر می‌نوشیدند.
در بریتانیا، ترکیب کوکاکولا با شیر مرسوم بود. فقط رنگ این نوشیدنی را تصور کنید.