عطاء الله مهاجرانی در یادداشتی تحت عنوان «شهادت اسماعیل هنیه در تهران» در روزنامه اعتماد نوشت: شهادت سرنوشت مجاهدان است. به روایت ابوعبیده، سخنگوی حماس و گردان‌های مجاهد قسّام: «انه جهاد، نصر او استشهاد» حقیقتا جهاد است، پیروزی یا شهادت.
وقتی مدتی پیش شبکه‌های خبری صهیونیستی از ترور یحیی سنوار سخن گفتند، او با آرامش و تبسم گفت: «زندگی ما با شهادت آمیخته شده است. چه مرگی زیباتر از شهادت. من که باید روزی بمیرم. مرگ در بستر، در بیمارستان، مرگ از کرونا یا در تصادف در جاده، شهادت زیباترین و عاشقانه‌ترین شکل مرگ است.»
اسماعیل هنیه تمام عمرش صرف جهاد شد. شهادت در حقیقت صفحه ماندگار عمر او است، شهادت آخرین صفحه نیست، اولین صفحه زندگی نوین شهید است. همه ما دیدیم که در مراسم تحلیف رییس‌جمهور مسعود پزشکیان، همه روسای قوا در ایران با احترام و افتخار از شهید عزیز سردار قاسم سلیمانی سخن گفتند. حضور قاسم سلیمانی زنده است. او گفت: «پیش خدا چیزی گم نمی‌شود.» شهید پیش خداوند سبحان است.
به تعبیر قرآن مجید: «ولا تحْسبنّ الّذِین قُتِلُوا فِی سبِیلِ‌الله أمْواتًا بلْ أحْیاءٌ عِند ربِّهِمْ یُرْزقُون» ﴿آل عمران: ۱۶۹﴾ هرگز کسانی را که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده مپندار، بلکه زنده‌اند که نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند. «عِند ربِّهِمْ» نزد خداوند، «مقام عندیت» والاترین مقامی است که انسان می‌تواند به آن برسد و به تعبیر حافظ «بی‌خود از شعشعه پرتو ذاتم کردند».
کارنامه نهضت فلسطین، کارنامه شهیدان است. شهید ابوجهاد، شهید ابوایاد، شهید یاسر عرفات، شهید شیخ احمد یاسین و شهید فتح شقاقی و شهید رنتیسی و هزاران کودک و جوان و زن و مردی که در انتفاضه‌ها و در جهاد بزرگ توفان‌الاقصی تا به امروز جان خود را فدای ایمان خویش و آرمان فلسطین کرده‌اند.
آسمان فلسطین ستاره باران شهیدان است. اسماعیل هنیه بیش از ۶۰ نفر از افراد خانواده و خاندانش شهید شدند. او همیشه در شهادت فرزندان و خانواده‌اش صبور بود. چنانکه امروز دیدم دخترش لطیفه اسماعیل با همان شکوه از شهادت پدرش سخن گفته و از نقش ایران در حمایت از فلسطین تقدیر کرده است.
اسراییل با شهادت اسماعیل هنیه، در عملیاتی که نمی‌تواند بدون همکاری اطلاعاتی و امنیتی و حتی عملیاتی امریکا صورت گرفته باشد، بدیهی است که برای شناسایی محل اقامت اسماعیل هنیه حتما از عوامل نفوذی استفاده کرده‌اند. شهادت اسماعیل هنیه نشان داد که‌امریکا و اسراییل به نقطه‌ای رسیده‌اند که برای‌شان جنگ غزه، مساله بودن یا نبودن شده است. ۱۰ ماه است که ارتش اسراییل گرفتار جنگ غزه است و تنها با کشتار جمعی گمان می‌کند می‌تواند به پیروزی برسد.
سفر نتانیاهو به امریکا و پیامد آن حمله به بیروت و شهادت اسماعیل هنیه نشانه استراتژی امریکا- اسراییل برای کشتار بیشتر و رهایی از مخمصه غزه و توسعه کنترل شده دامنه جنگ است. در این مرحله باید با هوشمندی و حساسیت بسیار عمل کرد. وقت آن است که به روایت مسیح باید مثل مار هوشیار بود.
بدیهی است که ایران و نظام جمهوری اسلامی تاوان خون اسماعیل هنیه را خواهد گرفت. مهمان عزیزی را در خانه ما کشته‌اند. «تاوان این خون تا قیامت ماند بر ما» اما همان‌گونه که عملیات «وعد صادق» با تمام دقت‌ها و سنجیده‌کاری انجام شد، این‌بار نیز به چنان حکمت و درایت و اقتداری نیازمندیم.
نکته دوم، پیداست حفاظت از شخصیت‌هایی همچون اسماعیل هنیه نیازمند مراقبت بیشتری است، چنین مهمانانی باید محل سکونت‌شان در محل امن، مقاوم در برابر حملات موشکی تدارک دیده شود. ساختمان‌های معمولی پاسخگوی شرایط ویژه نیست. باید مهمانسراهای مجهز و مقاوم در برابر حملات موشکی - از همین قبیل که اسماعیل هنیه به شهادت رسید- تدارک شود.