برخی مکان‌ها روی کره زمین آنقدر عجیب و غریب هستند که گاه باور نمی‌کنیم به سیاره‌ای که ما روی آن زندگی می‌کنیم تعلق داشته باشد.
به گزارش همشهری آنلاین، در اینجا به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم که احتمالا هیچ تصوری از وجودشان نداشته‌اید.
«کلیسای جامع نمک زیپاکویرا»، یک کلیسای کاتولیک رومی زیرزمینی در کوندینامارکا، کلمبیا است که در سال۱۹۵۴ از یک معدن نمک استخراج شد. این کلیسا کاملا از نمک ساخته شده و در عمق ۱۸۰متری زیر سطح شهر کوچک زیپاکویرا قرار دارد. این کلیسا شامل یک صلیب بزرگ نمکی است و می‌تواند تا ۱۰هزار نفر را در خود جای دهد؛ اگرچه به‌نظر می‌رسد که هرگز به اندازه ظرفیتش پر نشده است.
«آتشفشان کاواه ایجن» در اندونزی موج‌های خزنده‌ای دارد که به‌نظر می‌رسد گدازه‌هایی آبی و بنفش است. از نظر فنی، خود گدازه آبی نیست. طبق گفته مجله اسمیتسونیان، رنگ‌آمیزی جذاب از مقادیر بالای گاز گوگردی ناشی می‌شود که همراه با گدازه بیرون می‌آید. هنگامی که این گاز آتش می‌گیرد، با رنگ روشن می‌سوزد و باعث می‌شود گدازه به‌نظر آبی و بنفش رنگ به‌نظر برسد.
«پوینت نمو» دورترین جزیره از خشکی در زمین محسوب می‌شود. این مکان، به‌طور رسمی به‌عنوان یک نقطه اقیانوسی، غیرقابل دسترس شناخته می‌شود و در مرکز مثلثی قرار دارد که توسط جزایر دوچی، موتو نوی (بخشی از زنجیره جزایر ایستر) و ماهر در نزدیکی قطب جنوب تشکیل شده است. این نقطه آنقدر دور از خشکی است که نزدیک‌ترین انسان‌ها به «پوینت نمو» معمولاً فضانوردان هستند! ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) در فاصله حدود ۴۱۳کیلومتری از زمین می‌چرخد، درحالی‌که نزدیک‌ترین نقطه مسکونی به «پوینت نمو» بیش از ۲۶۷۲کیلومتر فاصله دارد.
«فرورفتگی داناکیل» در اتیوپی یکی از عجیب‌ترین مناظر زمین را در خود جای داده است. این مکان سوررئال در مثلث عفار واقع شده و دارای استخر‌هایی از گدازه‌های درحال ترکیدن، چشمه‌های آب گرم نئون رنگ و نمک‌زار‌های درخشان است. گاز‌های سمی در اطراف میدان‌های هیدروترمال می‌چرخند و بد نیست بدانید که بسیاری از استخر‌های این منطقه پر از اسید هستند!
استخر‌های آب نمک یا همان دریاچه‌های زیرآبی یکی از عجایب آب‌های سیاره ما به‌حساب می‌آیند. آب شور با چگالی بالاتر نسبت به بقیه آب دریا باعث می‌شود دریاچه‌های زیرآبی تشکیل شوند که به‌نظر می‌رسد از آب‌های اطراف جدا هستند. این دریاچه‌ها موج‌های خاص خود را دارند که به ساحل‌های آن‌ها برخورد می‌کنند و زیردریایی‌ها حتی می‌توانند وقتی به کف اقیانوس فرو می‌روند، روی این استخر‌های آب نمک شناور شوند. متأسفانه، این دریاچه‌ها حاوی مقادیر زیادی متان سمی و سولفید هیدروژن هستند، بنابراین شناکردن در آن‌ها برای انسان‌ها بسیار خطرناک خواهد بود.
غار کریستال‌ها، غاری افسون‌کننده است که با بلور‌های درخشان گچ پر شده و اکتشاف‌گران انسانی را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهند. این مکان مرموز در سال۲۰۰۰کشف شد؛ هنگامی که معدن‌چیان آب را از یک معدن روی زیر منطقه نایکا، در ایالت چی‌واوا مکزیک تخلیه کردند. ساختار‌های درخشان آنقدر خالص هستند که دانشمندان نمی‌توانند با استفاده از تکنیک‌های متداول آن‌ها را تاریخ‌گذاری کنند. اما محققان نمونه‌ای از باکتری را که گمان می‌رود ۵۰هزار سال قدمت داشته باشد، در یکی از بلور‌ها کشف کرده‌اند. در سال۲۰۱۷، شرکت معدنی که مالک محل غار است، اجازه داد این غار دوباره پر از آب شود.