شامگاه ۲ دی‌ماه در مراسم پایانی جشنواره هفدهم سینما حقیقت وقتی نوبت به اهدای جوایز بخش ملی رسید، ناگهان خبری شوکه کننده اعلام شد که آه از نهاد حاضران در سالن برخاست. هنگام معرفی نامزد‌های بخش بهترین گوینده متن، پس از خواندن نام چند نامزد، مجری مراسم گفت که این بخش یک نامزد دیگر هم دارد که قرار بود شاهد حضورش باشیم، ولی در ابتدای برنامه خبر درگذشت این هنرمند رسید.
به گزارش ایسنا، در آن شب جایزه ناصر طهماسب به کارگردان مستتند داده شد در حالی که او یک روز قبل از دنیا رفته و در سکوت خبری به خاک سپرده شده بود.
احسام اُمّی کارگردان مستند «می ۱۹۶۸» در گفت‌وگویی با ایسنا از چگونگی همکاری با این دوبلور شهیر گفت: من همیشه کار‌های آقای طهماسب را با آن صدای خاص دوست داشتم. جدا از این علاقه شخصی رول‌های خاطره انگیزی از ایشان در ذهنم بود که وقتی متن این مستند را می‌نوشتم، به هر صدای دیگری غیر از آقای طهماسب فکر می‌کردم به نظرم می‌رسید حق مطلب ادا نمی‌شود. البته شاید صدایی که از ایشان در گوشم بود، باعث می‌شد من بتوانم نریشن را بنویسم، مثل فیلمنامه‌ای که برای یک بازیگر خاص نوشته می‌شود و فقط اوست که می‌تواند آن را اجرا کند. در مورد این کار هم واژه‌ها در تناسب با صدای آقای طهماسب بود که روی کاغذ می‌آمد.
او افزود: این همکاری شاید در مقطعی بود که فضای خاصی هم حاکم بود، ولی ایشان با متانت و با ارزشی که برای کار ما قائل می‌شدند، آن را پذیرفتند و خدا را شکر که به بهترین نحو انجام شد.
وی یادآور شد: من قبلا هم در پروژه‌های دیگر تجربه کار با آقای طهماسب را داشتم و جالب است که برخلاف دیگران این خود آقای طهماسب بود که اگر در جایی از اعراب‌گذاری‌ها و متن من اشتباهاتی وجود داشت، اصلاح می‌کردند.
امی درباره شب اختتامیه جشنواره سینما حقیقت و جایزه بهترین گویندگی ناصر طهماسب نیز گفت: واقعیت این است که وقتی جشنواره حقیقت تمام شد تصور می‌کردم کار جشنواره با فیلم من هم تمام شده است تا اینکه در روز پایانی نمایش فیلم‌ها، از جشنواره تماس گرفتند و گفتند که آقای طهماسب را برای نامزدی در بخش گویندگی متن می‌خواهند دعوت کنند، ولی نتوانسته بودند ایشان را پیدا کنند و از من خواستند ارتباط بگیرم. البته من ترجیح می‌دادم با توجه به سن و سال آقای طهماسب ابتدا مطمئن باشم که اگر جایزه می‌گیرند این کار را انجام دهم، ولی جشنواره در این زمینه به طور قطعی پاسخی به من نداد. با این حال حدس زدم که احتمالاً برگزیده شده باشند، پس تماس گرفتم، ولی ایشان جواب ندادند. شب اختتامیه از شماره آقای طهماسب با من تماس گرفته شد که با خوشحالی به بیرون از سالن رفتم تا صحبت کنم، ولی متوجه شدم آن طرف خط پسر آقای طهماسب است که خبر را با ناراحتی دادند و برای من بسیار ناگهانی بود. در نهایت هم قرار شد خبر را زمان اهدای جایزه اعلام کنند.
او ادامه داد: من خودم تا به حال جایزه فرهنگی دریافت نکرده بودم، ولی این تلخ‌ترین جایزه‌ای بود که در این مسیر کاری برای دریافت آن رفتم و وقتی هم جایزه ایشان دستم بود و عکاس‌ها می‌خواستند عکس بگیرند، لحظات سختی داشتم و متاسفم که این اتفاق ناگوار رخ داد.
این مستندساز همچنین گفت: متاسفانه در چند سال اخیر حاشیه‌هایی برای آقای طهماسب ایجاد شد و یکسری تعابیری برای ایشان به کار رفت که من این موضوع را به خاکسپاری بی‌سر و صدای ایشان بی‌ارتباط نمی‌دانم و معتقدم آقای طهماسب در مظلومیت رفتند.
امی درباره مستند «می ۱۹۶۸» نیز توضیح داد: آنچه در این فیلم که براساس تصاویر آرشیوی است، انجام دادیم برمبنای یک اتفاق تاریخی درباره یک جنبش دانشجویی در می ۱۹۶۸ در فرانسه بود و قصدمان این بود که بگوییم از هر واقعه تاریخی می‌توان درس گرفت.