دانشمندان دانشگاه نیویورک با انجام یک آزمایش جدید دریافتند که جریان باد می‌تواند نقش قابل توجهی در شکل گرفتن مجسمه اسرارآمیز ابوالهول داشته باشد.
به گزارش پارسینه و به نقل از سی ان ان، بیش از ۴۰ سال پیش، فاروق الباز - دانشمند فضایی و زمین شناس که به دلیل تحقیقات میدانی خود در بیابان‌های سراسر جهان شناخته شده است - این نظریه را مطرح کرد که باد در شکل گیری مجسمه غول پیکر ابوالهول در جیزه مصر نقش مهمی داشته است و بعدا مصریان باستان جزئیاتی را به سطح آن اضافه کردند.
اکنون، یک مطالعه جدید شواهدی را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد این نظریه می‌تواند قابل قبول باشد.
تیمی از دانشمندان در آزمایشگاه ریاضیات کاربردی دانشگاه نیویورک با تکرار شرایط منظره در حدود ۴۵۰۰ سال پیش - زمانی که احتمالا مجسمه سنگ آهکی ساخته شده بود - به این نظریه پرداختند و آزمایش‌هایی را برای بررسی این که باد چگونه شکل سنگ‌ها را تغییر می‌دهد، ترتیب دادند.
لیف ریستروف، نویسنده ارشد این پژوهش، در بیانیه‌ای گفت: «یافته‌های ما یک «داستان منشأ» احتمالی برای چگونگی شکل گیری اجسام ابوالهول مانند بر اثر فرسایش ارائه می‌کند. آزمایش‌های ما نشان داد که اشکال شبیه ابوالهول به‌طور شگفت‌انگیزی می‌توانند در واقع از موادی ایجاد شوند که توسط جریان‌های سریع فرسایش می‌یابند.»
گروه پژوهشگران، کلوت‌هایی (اشکال طبیعی از شن فشرده که در مناطق کویری و در طی سالیان ایجاد می‌شود) را مدل سازی کردند و سپس آن‌ها را در معرض جریان سریع آب قرار دادند که تاثیر باد را سریع‌تر نشان دهد.
آن‌ها همچنین بر اساس ترکیب ابوالهول، دیگر بخش‌های مدل را هم شبیه سازی کردند و با جریان یافتن آب، متوجه شدند که شکل یک شیر در حال پیدا شدن است.
ریستروف به سی ان ان گفت که در بیابان، کلوت‌هایی وجود دارند که به طور طبیعی شبیه حیوانات نشسته یا خوابیده با سر‌های برافراشته هستند. او گفت: «برخی از آن‌ها آنقدر شبیه شیر نشسته یا گربه نشسته هستند که گاهی به آن‌ها شیر‌های گلی می‌گویند. آزمایش‌های ما می‌تواند به درک چگونگی شکل‌گیری این کلوت‌ها کمک کند.»
مدل آزمایشگاهی برای ساخت مجسمه ابوالهول
در حالی که ابوالهول بزرگ جیزه اسرار مربوط به خود را دارد، اعتقاد بر این است که این مجسمه ۲۰ متری، از یک سنگ آهک یک تکه تراشیده شده است.
تئوری اولیه مبنی بر اینکه باد یک کلوت را در شکل گیری ابوالهول شکل داده است، برای اولین بار در مقاله‌ای در مجله اسمیتسونیان در سال ۱۹۸۱ ارائه شد.
الباز در ایمیلی به سی ان ان گفت که این فرضیه را بر اساس کار برجسته زمین شناس فقید، رونالد گریلی، ارائه کرده است که تونل‌های باد را شبیه سازی کرده بود تا دریابد که چگونه فرسایش بادی می‌تواند ساختار‌هایی را در بیابان شکل دهد.
الباز گفت که باور ندارد این پژوهش جدید، حمایت بیشتری از نظریه اصلی او ارائه کند.
سلیمه اکرام، استاد برجسته دانشگاه مصر شناسی در دانشگاه آمریکایی قاهره، این ایده را که ابوالهول با یک کلوت آغاز شده است، به طور کلی زیر سوال برد.
او گفت: «هنگامی که ابوالهول بزرگ تراشیده شد، طبیعت در شکل یافتن آتی آن نقش داشت، اما بعید است که شکل اولیه بر پایه کلوت (که عموماً از گل هستند - این سنگ آهک است) باشد، زیرا علائم قابل توجهی از حفاری و کار کردن در اطراف آن وجود دارد.»
اکرام گفت: «شواهد زیادی مبنی بر مداخله انسان در ساخت ابوالهول وجود دارد که نظریه کلوت را تضعیف می‌کند.»
محققان دانشگاه نیویورک گفتند که نتایج آن‌ها نشان می‌دهد که ساختار‌های ابوالهول مانند می‌توانند در شرایط نسبتاً معمولی شکل بگیرند، اما یافته‌های آن‌ها اسرار پشت کلوت‌ها و ابوالهول بزرگ را حل نمی‌کند.
ریستروف گفت: «این موضوع خیلی سیاه و سفید نیست. هیچ کس نمی‌گوید که این یک چیز کنده کاری شده کاملاً انسانی است و هیچ کس نمی‌گوید که تماما توسط طبیعت حکاکی شده است. سوال این است که چه مقدار به طور طبیعی وجود داشته و سپس بیشتر اصلاح شده است. کاری که (مطالعه) ما انجام می‌دهد این است که به شما بگوید که قسمت زیادی از قاعده سر، گردن و پنجه ها، بسیاری از آن‌ها توسط طبیعت، توسط فرسایش قابل تراشیدن است.»