فکر می‌کنید کودک شما کم‌طاقت و عجول است؟ ممکن است دست‌وپای خود را گم کنید و در برابر او ناگهان از کوره در بروید؟ شاید آرزو کنید: ای کاش فرزند من کمی صبورتر بود.
به گزارش عصر‌ایران، شما می‌توانید این تمرینات را با چند مثال ساده یاد بگیرید و انجام دهید. فرض کنید شما در آشپزخانه هستید، کودک به شما مراجعه می‌کند. او به چیزی نیاز دارد و از شما می‌خواهد هرچه سریع‌تر به او کمک کنید.
شما که قصد دارید صبوری را به کودک خود یاد بدهید، بهتر است بلافاصله برای برطرف کردن نیاز‌های کودک عمل نکنید، زیرا اکنون زمان آن رسیده است که کودک سه ساله شما صبوری را تمرین کند.
می‌توانید یک ساعت شنی پلاستیکی اسباب‌بازی تهیه کنید، آن را برگردانید و به کودک بگویید: «تا وقتی همه‌ی شن‌ها بریزند، خواسته‌ی تو را برآورده می‌کنم». به جای ساعت شنی می‌توانید از زنگِ ساعت یا تلفن همراه خود نیز استفاده کنید. فراموش نکنید که برای اعلام هر زمانی می‌توانید این شیوه‌ها را به‌کار ببرید.
والدین خلاق، شیوه‌های جذاب‌تری هم پیدا می‌کنند تا صبوری کردن را به کودک خود بیاموزند. بازی‌های گروهی که نیاز به رعایت نوبت دارند و یا کار‌هایی مانند کاشتن دانه و گیاهان نیز به کودکان می‌آموزد، صبور باشند تا به خواسته‌های خود دست‌یابند.
از کودک خود کمک بگیرید تا در فرایند رسیدن به خواسته‌هایش به شما کمک کند. اجازه دهید او روند تلاش شما را مشاهده کند و مراحل آماده شدن خواسته‌هایش را تجربه کند. مثلا اگر کودک از شما خواست تا غذای مورد علاقه‌اش را تهیه کنید، از کودک بخواهید تا شما را همراهی کند. در هر مرحله برای کودک بگویید که در حال انجام چه کاری هستید تا کودک متوجه شود چه مراحلی باید طی شود تا خواسته‌های او برطرف شوند.
به جای اینکه بلافاصله خواسته‌های کودک را برطرف کنید، در قبال کمک‌ها و صبوری کودک، او را شگفت‌زده کنید. با یک هدیه یا برنامه‌ی شاد، به او پاداش دهید. البته بهتر است کاری نکنیم که کودک به این پاداش‌ها عادت کند و فقط در قبال دریافت پاداش، کاری را انجام دهد. به این ترتیب ما به تدریج کودک را در مسیر صبوری قرار می‌دهیم نه در مسیری پرتوقع شدن و یا احساس طلبکاری.
فرض کنید به رستوران رفته‌اید و کودک مجبور است برای دریافت غذا صبر کند. در این زمان می‌توانید با انجام چند بازی ساده و هیجان‌انگیز مانند طرح یک معمای ساده، فرایند صبر کردن را برای کودک آسان‌تر کنید.
به عنوان والدین کودک سه ساله، بهتر است همیشه چند بازی یا ایده‌ی خلاقانه در آستین داشته باشیم. مثلا برخی والدین یک شخصیت خیالی خلق می‌کنند و هرگاه کمی حواس کودک خود را پرت کنند، از قصه‌ها و بداهه‌پردازی درباره این شخصیت خیالی کمک می‌گیرند. می‌توانید با طرح قصه‌های بداهه از شخصیت خیالی، کودک را به یک بازی کوتاه مدت دعوت کنید و فرایند صبر کردن را برای کودک، لذت‌بخش کنید.