هفته یازدهم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران در شرایطی عصر روز گذشته به پایان رسید که پرسپولیس با ۲۴ امتیاز، صدرنشینی‌اش در لیگ برتر را قطعی کرد. این به آن معناست که قریب به یک‌ماه‌ونیم دیگر، سرخ‌پوشان تهرانی می‌توانند به یکه‌تازی‌شان در لیگ برتر دلخوش باشند. شاگردان یحیی گل‌محمدی در آخرین تقابل لیگ‌برتری موفق شدند در ورزشگاه خالی از تماشاگر آزادی با یک گل از سد تیم سختکوش مس کرمان عبور کنند. میانگین کسب‌شده امتیاز برای پرسپولیس هم امیدوار‌کننده است؛ یعنی آن قدری است که با توجه به مرور سابقه قهرمان در لیگ برتر ایران، بشود امیدوار بود این تیم قهرمان می‌شود یا اینکه دست‌کم یکی از بخت‌های اصلی قهرمانی است.
خبر خوب برای پرسپولیسی‌ها اینکه آن‌ها برای هشتمین بار در این فصل کلین‌شیت کرده و دروازه‌شان را در یک ۹۰ دقیقه دیگر نیز بسته نگه داشتند. این یکی از همان مواردی بود که پرسپولیسی‌ها نیاز مبرمی به آن داشتند. این تیم فصل پیش به‌واسطه ضعف مشهود در خط دفاعی نتوانست از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کند و جام را به رقیب دیرینه یعنی استقلال واگذار کرد. با مرور همین یازدهم هفته، به نظر می‌رسد همه چیز باید به کام یحیی و شاگردانش باشد؛ آن‌ها صدرنشین هستند، میانگین امتیازی لازم برای کسب قهرمانی را به دست آورده‌اند و بیشترین تعداد بسته نگه داشتن دروازه را هم در اختیار دارند.
با وجود این، پرسپولیس نمایشی در حدواندازه‌های اسمش در طول هفته‌های گذشته، شاید منهای یک بازی، نداشته است. این موضوع وقتی در کنار هزینه هنگفتی که این تیم در این فصل برای خرید بازیکن، خاصه مهاجم انجام داده، قرار بگیرد، بیشتر متبلور می‌شود. تیم یحیی نه‌تنها چشم‌نواز بازی نمی‌کند بلکه به طرز آزاردهنده‌ای در گشودن دروازه رقبا هم مشکل دارد. با آنکه این تیم به خواست و اصرار یحیی بالاخره مهاجمان خارجی خوشنامی را در اختیار گرفته، اوضاع خط حمله‌اش، برخلاف خط دفاعی، چنگی به دل نمی‌زند. ۱۱ بازی و فقط زدن ۱۱ گل، نشان می‌دهد که صدرنشین لیگ برتر ایران حتی در بین پنج خط حمله برتر لیگ برتر ایران هم قرار نمی‌گیرد.
از این موارد گذشته، احتیاط بیش از اندازه یحیی گل‌محمدی در این فصل هم نگران‌کننده شده است. او آن‌قدری در این فصل با نتیجه یک بر صفر یا اختلاف یک گل برنده شده که پرسپولیس را تمام‌وکمال برازنده عنوان برد‌های اقتصادی کرده است؛ مسئله‌ای که با مرور آمار به دست می‌آید، جا برای نگرانی را بیشتر هم می‌کند؛ به‌طوری‌که این پرسش مطرح می‌شود که آیا یحیی بیش از اندازه به اقتصادی‌بردن تیمش اهمیت نمی‌دهد؟
پرسپولیس در همین فصل با یحیی گل‌محمدی چهار پیروزی با نتیجه مشابه یک بر صفر دارد و یک بازی را هم با نتیجه اقتصادی ۲ بر یک به سود خودش خاتمه داده است. کسب پنج برد از هفت برد این فصل با حداقل گل زده، وضعیت و نگرش سرمربی پرسپولیس در این فصل را به خوبی تداعی می‌کند. البته این مورد به تنهایی نمی‌تواند بیانگر نگرش مربیگری یحیی گل‌محمدی باشد؛ چون مرور آمار به خوبی نشان داده که یحیی در بین مربیان تاریخ لیگ برتر که نگرش برد‌های اقتصادی دارند، برای ایستادن در جایگاه نخست می‌جنگد. مطابق با آماری که «فوتبال ۳۶۰» ارائه کرده، در نگاه به برد‌های یک بر صفر در تاریخ لیگ برتر، امیر قلعه‌نویی با ۷۶ برد صدرنشین و یحیی گل‌محمدی با ۵۱ برد دوم است. مجید جلالی ۴۵ برد در کارنامه خود دارد و علی دایی هم با ۴۲ برد، چهارم است.
شاید در نگاه اول وضعیت یحیی در مقایسه با امیر قلعه‌نویی مساعدتر باشد، ولی مسئله اینجاست که امیرقلعه‌نویی سابقه مربیگری به مراتب بیشتری در مقایسه با یحیی دارد. این موضوع را می‌توان از زاویه دیگری زیر ذره‌بین برد تا مشخص شود که با در نظر گرفتن حداقل ۱۵۰ بازی برای مربیانی که روی نیمکت نشسته‌اند، یحیی گل‌محمدی با ۱۸ درصد کسب نتیجه یک بر صفر رکورددار مربیان تاریخ لیگ برتر است.
پس فارغ از ابزار و تیم‌هایی که یحیی گل‌محمدی به عنوان سرمربی داشته یا هدایتشان را بر عهده گرفته، تفکرات یحیی در فوتبال اقتصادی است و اوج چنین تفکراتی در این فصل از بازی‌های پرسپولیس به خوبی نمایان شده است. پرسپولیس حالا هر سه بازی اخیرش در لیگ برتر ایران را با نتیجه مشابه یک بر صفر به اتمام رسانده و همین امر کافی است تا در ادامه مسیر و با توجه به فشردگی بالای جدول، زنگ خطر را حس کند.
در این بین البته یک تناقض بزرگ هم به چشم می‌خورد؛ اینکه یحیی اصرار به ارائه بازی با مالکیت توپ بالا دارد، ولی نتایجی که تیمش به دست می‌آورد یا تعداد گل‌هایی که پرسپولیس می‌زند، اصلا با چنین سبکی همخوانی ندارد؛ گو اینکه بیان چنین مواردی به این معنی نیست که گل‌محمدی مربی قابلی نباشد. او فصل گذشته قهرمانی را از دست داده و احتمالا به خوبی به این نکته پی برده که با همین سبک می‌توان کار ارزشمندِ بزرگ‌تر را انجام داد؛ یعنی کسب جام کرد. اگر چنین شود، احتمالا کسی در انتهای فصل به یاد نیاورد که پرسپولیس زیبا بازی نکرد یا اینکه اقتصادی برنده شد. ضمن اینکه بیان چنین مطالبی برگرفته از آمار است و کسی دقیقا نمی‌داند در تمرینات این تیم چه می‌گذرد یا اینکه واقعا یحیی از چنین سبکی رضایت صددرصدی دارد یا خیر. فعلا آنچه اهمیت دارد کسب برد و گرفتن سه امتیاز برای پرسپولیس است؛ بحثی که پرسپولیس و یحیی را دوباره در صدر قرار می‌دهد.