گروگان 3.5 ساله پس از 9 روز اسارت در کرمان به وسیله گروگانگیران آزاد شد.
در جریان یک گروگانگیری که 31 شهریورماه سال جاری انجام شده بود کودک 3.5 ساله ای با نام هانیه حسنی که به همراه پدرش به آرایشگاه رفته بود در حین بازی از جلوی آرایشگاه توسط دو سرنشین یک خودرو ربوده شد و به مکان نامعلومی در شرق استان انتقال یافت.
در جریان این گروگانگیری پلیس آگاهی استان کرمان پس از اقدامات کمین و تعقیب موفق به ردیابی گروگان گیران شدند و دختر بچه 3.5 ساله چند روز بعد از شناسایی که به گفته رئیس پلیس آگاهی استان به دلیل ترس از ردیابی توسط مامورین بوده است، به وسیله گروگانگیران اطراف خانه خود رها شد و کودک با استفاده از هوش خود موفق به پیدا کردن خانه اش شد.
خانواده کودک ربوده شده با حضور در آگاهی کرمان درباره وضعیت ربوده شدن کودک حرف زدند و انگیزه آدم ربایی را باج خواهی اعلام کردند.
مادر کودک اظهار داشت: «دو سال پیش نیز از طرف یک فرد از طوایف سیستان و بلوچستان تهدید شدیم که باید 60 میلیون تومان بپردازیم در غیر این صورت فرزندمان را می دزدند، آن موقع با شکایت هایی که همسرم کرد افراد تماس گیرنده منصرف شدند تا اینکه 31 شهریور امسال بعد از دزدیدن دخترم در تماسی که از خط ارتباطی ایرانسل با همسرم گرفتند از ما درخواست 30 میلیون تومان در قبال آزادی فرزندمان کردند و تهدید کردند در صورتی که این مبلغ را نپردازیم کودکمان را به مرز شرقی کشور برای فروش اندامهای بدنش می برند.»
رئیس پلیس آگاهی کرمان تصریح کرد: «پس از اطلاع از این آدم ربایی به صورت شبانه روزی در مرکز و شرق استان عملیاتهای شناسایی و ردیابی انجام شد و اماکنی که احتمال عبور و مرور این افراد بود مشخص شد و در نهایت گروگانگیران که از ناحیه پلیس احساس خطر می کردند روز پنج شنبه 8 مهرماه ساعت 10صبح کودک را در اطراف محل زندگی رها می کنند و دو فرد آدم ربا ساعت 14 و 30 دقیقه همان روز در حالی که قصد ترک شهر را داشتند دستگیر شدند.»
سرهنگ پور رضا قلی خاطرنشان کرد: «تنها در 5 درصد پرونده های آدم ربایی استان نیت باج خواهی است و خانواده ها باید نسبت به بچه های کم سن به ویژه دختران خود حساسیت بیشتری به خرج بدهند و از رها سازی آنان در معابر برای بازی کردن و از پوشیدن طلاجات به کودکان خود داری نمایند.»
هانیه نیز در خصوص وضعیت نگهداریش گفت: «در یک اتاق کوچک من را پنهان کرده بودند و هر زمان که می گفتم دلم برای خانواده ام تنگ شده من را می ترساندند، در طول این مدت تنها غذایی که به من می دادند نان خشک بود.»