فرارو- به نام خانوادگی نیازی نیست. هیچ کدام واقعا نیازی به نام ندارند: این داستانی از مرلین مونرو است که در فیلم تازه‌ای درباره او در نتفلیکس در تاریخ ۲۸ سپتامبر منتشر شد. هم چنین، در تازه‌ترین فیلم ساخته شده توسط «باز لورمن» از الویس پریسلی و ژست‌هایش تجلیل به عمل آمده است.
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست،این دو فیلم از نظر لحن بسیار متفاوت از یکدیگر می‌باشند اما در جاه طلبی حیله گرانه‌شان شبیه هم هستند. در «الویس» همه چیز با شیطنت‌های روایت فلاش بک توسط کلنل «تام پارکر» مدیر برنامه‌های الویس با بازی «تام هنکس» تکان دهنده است. با این وجود، واقعیت برجسته در مورد هر دو فیلم آن است که تقریبا ۷۰ سال پس از آن که مرلین «الماس‌ها بهترین دوست یک دختر هستند» را خواند و الویس اولین آهنگ خود را ضبط کرد ساخته شده اند.
در «بلوند» (بر اساس رمانی از جویس کارول اوتس) نورهایی که صحنه نمادین لباس را روشن می‌کنند مرلین را مانند توپخانه بمباران می‌کنند. مردان، کارگردانان، عاشقان، شوهران، یک رئیس جمهور از او حمایت می‌کنند، استثمارش می‌کنند، شکارش می‌کنند، با او بدرفتاری می‌کنند و به او تجاوز می‌کنند.
مرلین نقشی است که او با اکراه بازی می‌کند همان طور که سکانس‌های یخی فیلمبرداری شده در دوران طلایی سیاه و سفید نشان می‌دهند. الویس (با بازی آستین باتلر) توسط سرهنگ «تام پارکر» از نظر شغلی مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد و توسط پزشکان بی‌پروا دوپینگ می‌کند.
در هر دو مورد سلبریتی بودن یک کیش است که کسانی را که مورد احترام قرار می‌دهد نابود می‌کند همانند شهرت هتلی دل شکسته (اشاره به تک آهنگ «هتل دل شکستگان» الویس که با انتشار آن در سال ۱۹۵۶ میلادی به موفقیت تجاری دست یافت؛ م.) و با اندوه فراوان با تنها یک خروجی.
با این وجود، مرگ زودهنگام غم‌انگیز الویس و مرلین به این دو کمک کرده تا یادشان زنده باقی بماند. الویس پرفروش‌ترین هنرمند انفرادی تاریخ است. مردم هنوز با جعل هویت او امرار معاش می‌کنند. سبک مرلین از مدونا تا لیدی گاگا و فراتر از آنان را در بر گرفت. تغییرات لرزه‌ای که تنها یک بار ممکن بود رخ دهند با ورود الویس و مرلین به عرصه هنری در دهه ۱۹۵۰ میلادی اتفاق افتادند. راک‌اند رول متولد شد. الویس با موسیقی آفریقایی - آمریکایی برای اولین بار بسیاری از شنوندگان سفیدپوست را فریب داد. فرهنگ جوانان به فرهنگ غالب تبدیل شد.
در سال ۱۹۵۹ میلادی فیلم «بعضی‌ها داغ‌اش را دوست دارند» بدون سانسور ساخته شد و مرلین با لباسی شفاف در آن حضور یافت. از آنجا بود که بحث حول محور رابطه جنسی در دهه ۱۹۶۰ میلادی آغاز شد. فناوری نمایش این «اولین ها» را برای مخاطبان انبوهی به ارمغان آورد مخاطبانی که نمی‌توانستند از آن دو چشم بردارند. حضور در سینما در سال‌های قبل از ظهور آنان کاهش یافته بود. با این وجود، در اواخر دهه ۱۹۵۰ میلادی حدود یک سوم آمریکایی هر هفته به سینما می‌رفتند. آنان علاوه بر فیلم سینمایی رادیو و چندین شبکه تلویزیونی داشتند.
در عرصه نظری، سلبریتی‌های قرن بیست و یکم می‌توانند به یکباره به همه جا دسترسی داشته باشند اما از آنجایی که رسانه‌ها و پلتفرم‌ها در حال افزایش هستند و مخاطبان پراکنده می‌شوند اینترنت افراد بی‌شماری را به مدت ۱۵ دقیقه مشهور کرده اما مشهور ماندن برای مدت طولانی‌تر دشوارتر شده است چه رسد به مدت زمانی که بتوان یک دوره را با آن تعریف کرد. در مقایسه با دوران اوج خود در صفحه نمایش بزرگ امروز ستاره‌ها کمرنگ‌تر شده اند. الویس در سال ۱۹۷۷ و مرلین در سال ۱۹۶۲ فوت کردند. آنان مانند بیتلز جهشی به سوی جاودانگی انجام دادند که ممکن است دیگر امکان‌پذیر نباشد. آیا این موضوع اهمیت دارد؟ بله، قدری مهم است.