فرارو- مستند «مدرسۀ قدیمی من» مخصوص همۀ کسانی است که در مدرسه رنج کشیده‌اند؛ همۀ کسانی که گاهی دلشان خواسته کاش می‌شد با همین ذهنیت و قدرتی که امروز دارند به دوران مدرسه برگردند تا در مقابل قلدری‌ها و تحقیر‌ها بایستند و عوامل ترس‌ها و اضطراب‌هایی را که تحمل کرده‌اند از بین ببرند؛ بنابراین فکر می‌کنم می‌شود گفت این مستند مخصوص همۀ ماست!
به گزارش فرارو؛ این مستند روایتی از یک داستان واقعی است که در سال ۱۹۹۳ در دبیرستان بِرسدن در اسکاتلند اتفاق افتاد؛ داستانی عجیب، تامل‌برانگیز و بسیار شنیدنی. در آن سال یک دانش‌آموز ۱۶ ساله به اسم براندون لی وارد مدرسه شد؛ نوجوانی باهوش، مهربان و قدرتمند که با وجود ظاهر نسبتا عجیبش همه را مجذوب خودش کرد. او بچه‌هایی را که مورد آزار و قلدری دیگران بودند زیر بال و پر خودش گرفت و با هوشمندی و ادبی که از خودش نشان می‌داد، احترام معلمان مدرسه را برانگیخت.
(ادامۀ مطلب بخشی از داستان اصلی مستند را فاش می‌کند)
اما دو سال بعد یک راز حیرت‌انگیز فاش شد. دانش‌آموزی که به مدرسه آمده بود نه اسمش براندون لی بود و نه اصلا نوجوان بود. او در واقع جوان ۳۲ ساله‌ای بود به اسم برایان مک‌کینون (Brian MacKinnon). برایان بی‌نهایت مشتاق تحصیل در رشتۀ پزشکی بود، اما چون نمرات دبیرستانش پایین بود و سنش هم از ۳۰ سال گذشته بود، تصمیم گرفته بود یک بار دیگر به مدرسۀ قدیمی خودش برگردد و با یک هویت جعلی، نمرات بالایی بگیرد و به دانشکدۀ پزشکی برود. او شکل و شمایلش را تغییر داد تا جوانتر به نظر برسد؛ کاملا هم موفق بود، چون هیچکدام از معلم‌های قدیمی‌اش او را نشناخته بودند.
یکی از همکلاسی‌های برایان در آن زمان جونو مک‌لوید نام داشت که حالا این مستند را دربارۀ همکلاسی قدیمی‌اش ساخته است. مک‌لوید روایتی فوق‌العاده جذاب و خوش‌ساخت از این ماجرا ارائه داده که مخاطب را پای داستان خودش میخکوب می‌کند. شیوۀ روایت مستند ترکیب بسیار شیرینی از بازسازی‌های انیمیشنی و مصاحبه‌های شنیدنی با همکلاسی‌ها و معلمان مدرسه است. جلوۀ بصری انیمیشن‌ها درخشان و رنگارنگ و دوست‌داشتنی است؛ شیوه‌ای بسیار عالی برای روایت یک قصۀ قدیمی.
مک‌لوید حتی با خود مک‌کینون هم مصاحبه کرده است، اما چون او نمی‌خواست که تصویرش پخش شود، بازیگری به اسم آلن کامینگ در نقش او بازی کرده و روی صدای ضبط شدۀ او لب زده است؛ انصافا هم کامینگ این کار ظریف و حساس را عالی انجام داده.
«مدرسۀ قدیمی من» هم یک جور‌هایی هیجان‌انگیز و پرتعلیق است و هم شاداب و مفرح. وقتی می‌فهمید که این مرد ۳۲ ساله در کنار بچه‌ها می‌ایستاده و آواز‌های مخصوص نوجوانان را می‌خوانده، حتما لبخند به لبتان خواهد آمد. یا مثلا دانستن اینکه سرنوشت او و دانشکدۀ پزشکی به کجا رسید حتما برایتان جذاب و شنیدنی خواهد بود.
این مستند هم شکل و شمایل یک درام دبیرستانی را دارد و هم جذابیت‌های خاص یک مستند تحقیقی دربارۀ آدم‌ها متقلب در آن وجود دارد. اما شاید یکی از مهم‌ترین جنبه‌های این فیلم، تصویری باشد که از تحقق یک رویا ارائه می‌دهد؛ نه رویای رفتن به دانشکدۀ پزشکی، بلکه رویای برگشتن به مدرسه و یک بار دیگر و یک جور دیگر نوجوان بودن.
- کارگردان و فیلمنامه‌نویس: جان مک‌لوید (Jono McLeod)
- امتیاز منتقدان (راتن‌تومیتوز): ۹۳%
- امتیاز مخاطبان (راتن‌تومیتوز): ۹۱%