فرارو- علیرضا اسمعیل زاده؛ «خانم هالک» یکی از سریال‌هایی بود که از ابتدای سال ۲۰۲۲ دربارۀ آن خیلی صحبت می‌شد و می‌شود گفت جزء سریال‌های مورد انتظار مخاطبان و سریال‌دوستان بود. اما حالا که پخش سریال آغاز شده، به نظر می‌رسد دیدگاه منتقدان تفاوت محسوسی با دیدگاه مخاطبان عام دارد.
در لحظۀ نگارش این مقاله، مجموع امتیاز منتقدان به این سریال در سایت راتن‌تومیتوز ۹۳ است و امتیاز مخاطبان ۶۳ درصد. منتقد گاردین چهار ستاره از پنج ستاره را به سریال داده و تماشای آن را «مثل رفتن به تعطیلات» توصیف کرده. اما در سایت آی‌ام‌دی‌بی که امتیازش فقط بر اساس دیدگاه مخاطبان تعیین می‌شود، از مجموع ۲۳ هزار رای، امتیاز نسبتا پایین ۵.۸/۱۰ به سریال داده شده است. منتقد فوربس با انتقاد از «بمباران سریال» با امتیازات پایین، گفته که این سریال خیلی بهتر از آن چیزی است که این امتیاز نشان می‌دهد.
اما حالا واقعا سریال خوب است یا بد؟ امتیازات بالای منتقدان را باید درست‌تر بدانیم یا امتیاز متوسط و رو به پایین مخاطبان را؟ البته هر کس با سلیقۀ خودش باید به این سوال‌ها جواب بدهد، اما من شخصا فکر میکنم امتیاز مخاطبان واقعیت بیشتری را در مورد سریال آشکار می‌کند. اما قبل از اینکه در مورد خود سریال صحبت کنیم دو نکته هست که در مورد این تفاوت دیدگاه‌ها باید به آن‌ها اشاره کرد.
شاید یکی از دلایل این تفاوت این باشد که منتقدان چهار قسمت از سریال را در اختیار داشته‌اند و مخاطبان تا الان فقط قسمت اول را دیده‌اند. این احتمال را باید در نظر گرفت که سریال در سه قسمت بعدی خودش توانسته باشد تا حدی جا افتاده‌تر پیش برود و در مسیر جذابتری قرار بگیرد. یک دلیل دیگر هم که به نظرم مهم‌تر است می‌تواند تاثیر زن بودن ابرقهرمان این سریال باشد. فکر میکنم مخاطبان بدون توجه به مسائل جنسیتی دیدگاه‌شان را در مورد خود سریال بیان کرده‌اند، اما برای منتقدان این مسئله اهمیت زیادی داشته که «خانم هالک» تصویر نسبتا تازه و منحصر به فردی از یک ابرقهرمان زن است که دقیقا جایگاه یک ابرقهرمان مرد را گرفته و همزمان در کار وکالت و حضور اجتماعی‌اش هم موفق عمل می‌کند.
اما به هر حال قسمت اول سریال، صرف نظر از مرد یا زن بودن قهرمان، آن چیزی نبود که انتظارش را داشتیم. داستان سریال از این قرار است که جنیفر والترز که به عنوان وکیل مشغول به کار است، یک روز همراه با پسرعمویش بروس بنر (هالک) در ماشین نشسته‌اند که ناگهان تصادفی اتفاق می‌افتد و هر دو زخمی می‌شوند. وقتی خون بروس روی جای زخم جنیفر می‌ریزد، او بلافاصله تبدیل به هالک می‌شود. از اینجا به بعد بروس و جنیفر به اقامتگاه بروس در یک ساحل زیبا و سرسبز در مکزیک می‌روند و در آنجا بروس سعی می‌کند به جنیفر آموزش بدهد تا هالک بودن خودش را کنترل کند و در ضمن به او می‌گوید که حالا باید مسئولیت حفاظت از مردم را به عهده بگیرد.
جنیفر در ابتدا نمی‌خواهد این مسئولیت را قبول کند، چون می‌خواهد موفقیت‌های شغلی‌اش را پیگیری کند. اما چند ماه بعد و در یک جلسۀ دادگاه، وقتی یک ضدقهرمان شرور ناگهان دیوار دادگاه را خراب می‌کند و وارد آنجا می‌شود، جنیفر احساس می‌کند که نمی‌تواند از زیر بار مسئولیتش شانه خالی کند؛ پس تبدیل به هالک می‌شود و ضدقهرمان را شکست می‌دهد.
در قسمت اول تقریبا همه‌چیز قابل پیش‌بینی و ساده و سطحی پیش می‌رود. واقعا هیچ لحظه‌ای نیست که ما را شگفت‌زده کند و هیچ هیجان و آب و تابی در کار نیست. انگار پیش‌پاافتاده‌ترین الگو‌های فیلم‌های ابرقهرمانی کنار هم قرار گرفته‌اند و چارچوب این سریال را شکل داده‌اند. شوخی‌های سریال شاید برای طرفداران دوآتشۀ دنیای مارول تا حدی بامزه به نظر برسند، اما فکر نمیکنم مخاطبان عادی خیلی لبخند به لبشان بیاید. من واقعا متوجه نشدم که صحنۀ آروغ زدن‌های «هالکی» جنیفر و پسرعمویش قرار است چه کسی را بخنداند.
کیفیت جلوه‌های ویژۀ فیلم هم به طرز عجیبی نازل است. صحنه‌های مربوط به رقابت و کل‌کل بین جنیفر و پسرعمویش (از مشت کوبیدن به زمین گرفته تا پرتاب کردن صخره‌ها) شبیه انیمیشن‌های کودکانه از کار درآمده‌اند؛ بگذریم از اینکه هیکل هالکی خانم هالک هم اصلا هالکی به نظر نمی‌رسد. انگار سازندگان سریال خواسته‌اند ظرافت‌های زنانۀ او را همزمان با هالک بودنش حفظ کنند، ولی خب نتیجۀ کار چندان باورپذیر و مطابق انتظار نیست.
اگر کسی عاشق سریال‌ها و فیلم‌های ابرقهرمانی مارول باشد حتما در این یکی هم چیز‌های جذابی برای تماشا کردن پیدا خواهد کرد. اما به نظرم حتی این هواداران هم انکار نخواهند کرد که این سریال نسبت به سایر سریال‌های مارول کیفیت درجه‌یک و قابل ملاحظه‌ای ندارد.
- بازیگران: تاتیانا ماسلانی (Tatiana Maslany)، مارک روفالو (Mark Ruffalo)، تیم راث (Tim Roth) و دیگران
- امتیاز: ۵.۸/۱۰