گل آغا جلالی یکی از صد‌ها جنگجوی طالبان است که پس از بازگشت این گروه به قدرت اسلحه را کنار گذاشته و در کلاس درس حضور یافتند.
به گزارش فرارو، گل آغا شب‌ها را با بمب گذاری می‌گذراند، به این امید که یک سرباز دولت افغانستان یا بهتر است بگوییم یک سرباز خارجی را هدف قرار دهد.
این عضو ۲۳ ساله طالبان این روز‌ها در حال تحصیل زبان انگلیسی است و در یک دوره علوم کامپیوتر در کابل، پایتخت افغانستان ثبت نام کرده است.
گل آغا که کارمند وزارت ترانسپورت و هوانوردی شده می‌گوید: زمانی که کشور ما در اشغال کفار بود، به بمب، خمپاره و تفنگ نیاز داشتیم. او به خبرگزاری فرانسه گفت که اکنون نیاز بیشتری به آموزش وجود دارد.
از زمانی که طالبان در ماه اوت سال گذشته به قدرت بازگشتند، صد‌ها جنگجو به کلاس‌های درس بازگشته اند.
کلمه "طالبان" در واقع به معنای "دانشجویان" در عربی است و نام این جنبش اسلامگرای تندرو از در دهه ۱۹۹۰ از مدارس دینی جنوب افغانستان نشأت می‌گیرد.
اکثر جنگجویان طالبان در این مدارس تحصیل کردند، جایی که مطالعات عمدتاً به قرآن و سایر موضوعات اسلامی محدود می‌شود.
بسیاری از روحانیون محافظه کار افغان - به ویژه در میان طالبان - به آموزش مدرن تر، جدای از موضوعاتی که عملاً قابل اعمال نیست، مانند مهندسی یا پزشکی، بدبین هستند.
گل آغا که به مدت پنج سال بمب گذاری کرد، اما اکنون در میان ده‌ها طالبی است که به درس خواندن روی آورده است. او گفت: جهان در حال تکامل است، ما به فناوری و توسعه نیاز داریم.
بلال کریمی سخنگوی طالبان گفت که تمایل مبارزانی مانند گل آغا برای بازگشت به مکتب نشان داد که افغان‌ها مشتاق تحصیل هستند.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: بسیاری از مجاهدان باانگیزه که تحصیلات خود را تکمیل نکرده بودند به مؤسسات آموزشی مراجعه کردند و اکنون در حال تحصیل دروس مورد علاقه خود هستند.
اما آموزش یک موضوع بسیار مشکل ساز در افغانستان است، به طوری که از زمان بازگشت طالبان به قدرت، دختران دبیرستانی از حضور در کلاس‌ها منع شده اند و هیچ نشانه‌ای از اجازه بازگشت آنها علیرغم وعده‌های برخی از سران طالبان وجود ندارد.
در حالی که برنامه درسی قبلی تا حد زیادی یکسان است، مطالعات در مورد موسیقی و مجسمه سازی در مدارس و دانشگاه‌ها لغو شده است، که در پی مهاجرت نخبگان تحصیل کرده افغانستان از کمبود معلمان و استادان رنج می‌برند.
مؤسسه مسلمانان کابل حدود سه هزار دانشجو دارد - نیمی از آنها زن هستند - و شامل حدود ۳۰۰ جنگجوی طالبان است که بسیاری از آنها با ریش‌های پرپشت و عمامه خود مشخص هستند.
در یک تور اخیر، خبرنگار خبرگزاری فرانسه یک جنگجوی طالبان را دید که در پایان درس هایش یک تپانچه را از رختکن بیرون می‌آورد، منظره‌ای نامتجانس در اتاقی به رنگ پاستلی که با پوستر‌های دانش آموزان خندان تزئین شده بود.
یکی از مقامات موسسه که خواست نامش فاش نشود، گفت: وقتی می‌رسند، سلاح‌های خود را تحویل می‌دهند. آنها از زور استفاده نمی‌کنند و از موقعیت خود سوءاستفاده نمی‌کنند.
امان الله مبارز ۱۸ ساله بود که به طالبان پیوست، اما هرگز از تمایل خود برای تحصیل دست نکشید. این جنگجو که اکنون ۲۵ سال دارد و از افشای موقعیت کنونی خود در طالبان خودداری می‌کند، گفت: من برای دانشگاهی در هند درخواست دادم، اما در آزمون انگلیسی خود مردود شدم. او با اشاره به موسسه مسلمین گفت: به همین دلیل اینجا ثبت نام کردم.
در مقابل، محمد صابر خوشحال است که اعتراف می‌کند که با وجود اینکه در دانشگاه خصوصی نیز دانشجو است، برای آژانس اطلاعاتی طالبان کار می‌کند. او می‌گوید: امسال پس از پیروزی امارت اسلامی، درس‌هایم را از سر گرفتم.
او نیز مانند گل آغا، تحصیلات خود را برای پیوستن به طالبان متوقف کرد و با برادرش در ولایت وردک بمب‌گذاری و کمین کرد.
همه دانشجویان طالبان با خبرگزاری فرانسه صحبت کردند، گفتند که می‌خواهند از تحصیلات خود برای کمک به توسعه کشور استفاده کنند، اما آنها نسبت به محروم شدن دختران از تحصیل چه نظری دارند؟
امان الله مبارز گفت: شخصاً به عنوان یک مرد جوان، دانشجو و عضو امارت اسلامی فکر می‌کنم که آنها حق تحصیل دارند. آنها می‌توانند به کشور ما به روشی که ما انجام می‌دهیم خدمت کنند.
گل آغا هم گفت: این کشور به همان اندازه که به ما نیاز دارد به دختران دانشجو هم نیاز دارد.