در گذشته جوراب‌های مردانه تنها مشکی، طوسی و سفید بود. بسیاری از آقایان از جوراب‌های سفید برای مراسم‌های رسمی یا عروسی استفاده می‌کردند. پوشیدن کت و شلوار با جوراب سفید نه تنها بد نبود بلکه نشانه تمیزی آقایان بود. خرید عید آقایان نیز محال بود شامل جوراب سفید نشود. اما دیگر دوره آن روز‌ها گذشته است و جوراب‌های مردانه در همه رنگ و مدل تولید می‌شوند. این روز‌ها دیگر دیدن یک مرد با ست سبز ارتشی و جوراب‌های قرمز عجیب به نظر نمی‌رسد.
به گزارش گسترش نیوز، درحال‌حاضر آقایان اگر برای کت وشلوار خود بخواهند جوراب تهیه کنند به سراغ جورابی می‌روند که رنگ کت و شلوارشان از آن روشن‌تر باشد. مناسب‌ترین جورابی که می‌توانید با کت و شلوار خود بپوشید، جوراب‌هایی با ساق بلند است که هنگام نشستن، پایتان از زیر آن معلوم نشود. مثلا اگر کت و شلوار شما مشکی است، می‌توانید از یک جوراب کشمیر زغالی یا سیاه‌رنگ با ساق‌های بلند استفاده کنید.
یک قانون برای انتخاب جوراب مردانه به این صورت است که سایز آن باید ۲ سایز از اندازه‌ی کفش شما بزرگتر باشد؛ اگر مثلاً سایز کفشتان ۴۰ است باید اندازه‌ی جورابی که قصد خرید آن را دارید می‌بایست ۴۲ باشد.
قطعا جوراب‌هایی که برای کار‌های روزمره یا ورزش استفاده می‌کنید با آن‌هایی که در موقعیت رسمی می‌پوشید، تفاوت دارد.
با گذر از هر خیابانی یا حتی عبور و مرور در مترو می‌توان جوراب خرید. اما بازار خرید جوراب‌های رنگی، عجیب و گران قیمت حسابی داغ شده است. به نظر می‌رسد این کالا همیشه ارزان‌ترین باشد. به دلیل ارزان بودن جوراب در بسیاری از موارد این شوخی باب است که این کالا هدیه مخصوص روز پدر است. اما حالا بنظرم ورق برگشته و این کالا نیز لاکچری شده است. هر چند که برای قشر متوسط و ضعیف جامعه هنوز نیز جوراب‌های ارزان در بازار است.
به سراغ جوراب فروشان مترو میروم. با اوضاع اقتصادی فعلی، جوراب‌هایی که تا سال گذشته ۳ تا ۱۰ هزار تومان بود را حالا ۲۰ هزار تومان می‌فروشند. به ادعای خودشان و مکالمه‌ای که با آن‌ها داشتم، می‌گفتند: دیگه برامون نمی‌صرفه. خودمون از بازار گرون می‌خریم داریم با حداقل سود می‌فروشیم.
این از جوراب‌های ارزان مترو که تکلیفشان روشن شد. حالا به سراغ سایت‌های اینترنتی میروم تا نرخ جوراب‌های مختلف را ببینم.
نرخ جوراب‌های مردانه از ۵ هزار تومان آغاز می‌شود و در کمال تعجب تا ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان می‌رسد.
در این سایت‌ها جوراب‌هایی به مبلغ ۱ میلیون تومان فروخته می‌شوند که ظاهر خاصی ندارند. به دلیل اینکه این جوراب‌ها با قیمت‌های نجومی خارجی و وارداتی هستند. به سراغ سایت‌های اصلی تولید‌کننده میروم.
برای مثال نرخ جورابی که از یک برند ترک است حدودا ۲۲۹ لیر است که به پول کشور ما ۴۱۲.۲۰۰ تومان است، اما در سایت‌های اینترنتی داخلی به مبلغ ۱.۰۸۱.۸۱۰ تومان به فروش می‌رسد. حتی اگر هزینه گمرک و سود فروشنده را هم حساب کنیم چنین نرخ‌هایی به شدت عجیب به نظر می‌رسد. اختلاف نرخ میان مبلغ فروش در ایران با خارج ۶۶۹ هزار تومان است.
در اینجا باید به برخی از سایت‌های اینترنتی ایران نیز فکر کرد که چه نظارتی روی قیمت‌گذاری آن‌ها می‌شود. آیا باید بدون هیچ نظارتی شاهد قیمت‌های نجومی و بی‌اساس در سایت‌های اینترنتی باشیم؟
عمق فاجعه اینجاست که پول این جوراب‌ها برابر با دستمزد ماهانه یک کارگر در سال ۹۸ است. با تصویب افزایش ۳۶.۵ درصدی حداقل دستمزد سال ۱۳۹۸ از یک میلیون و ۱۱۲ هزار تومان به یک میلیون و ۵۱۷ هزار تومان رسید. کارگری که با این حقوق ۳۰ روز خود را می‌گذراند حالا نرخ یک جفت جوراب است. هر چند که درحال‌حاضر با حقوق‌های فعلی نیز چرخ زندگی با مشقت می‌چرخد. اینکه از سال ۹۸ حدودا ۳ سال گذشته ترس ما را برای قیمت‌ها در سال‌های بعدی بیشتر می‌کند؟
حتی اگر بخواهیم با حقوق کارگران در ۱۴۰۱ نیز قیمت این جوراب‌ها را حساب کنیم به نتایج جالبی می‌رسیم. حقوق روزانه یک کارگر در ۱۴۰۱ حدود ۱۳۹ هزار تومان است. با این حساب قیمت این جوراب‌ها برابر با حقوق ۷ روز یک کارگر خواهد بود.
اینکه افرادی در بیخ گوش قشر متوسط و ضعیف جامعه برای یک جوراب هزینه‌ای می‌کنند که حتی یک سوم آن برای بقیه مبلغ قابل توجهی است بسیار عجیب به نظر می‌رسد. آدم‌های لاکچری با ماشین‌های آن چنانی برای جوراب یک مهمانی یا ورزش روزانه خود بالای یک میلیون تومان هزینه می‌کنند تا لاکچری‌تر به نظر برسند و در کنار آن هنوز هم در مترو برخی افراد برای خرید جوراب‌های دانه‌ای ۲۰ هزار تومان با فروشنده بحث می‌کنند. این همه فاصله از کجاست که فرقمان را، چون شرق و غرب کرده است!