مجوز حرفه‌ای تیم‌های ایرانی برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا صادر شد. البته اگر صادر نمی‌شد، جای تعجب داشت؛ چون طبق روالِ هر‌ساله، ابتدا کمی تردید به وجود می‌آید و سپس در یکی، دو ساعت مانده به پایان مهلت قانونی، به طرز معجزه‌آسایی همه مشکلات مربوط به صدور مجوز حرفه‌ای برطرف می‌شود و تیم‌های ایرانی که قرار است در آسیا به میدان بروند، مجوز لازم را به دست می‌آورند.
همین ابتدا باید گفت این مجوز از سوی کمیته‌ای مجزا در فدراسیون فوتبال ایران صادر می‌شود و کنفدراسیون فوتبال آسیا تا زمانی که نسبت به آن تردید‌هایی وجود نداشته باشد، ورود نمی‌کند. کمیته مربوطه در ایران هم هر‌ساله برای صدور مجوز حرفه‌ای باشگاه‌ها به‌درستی به این نتیجه می‌رسد که تیم‌های ایرانی حرفه‌ای نیستند و توان شرکت در لیگ قهرمانان آسیا را ندارند؛ ولی بعد با استفاده از بند «من بمیرم، تو بمیری» در مرحله نخست و بند «سفارش از بالا» در مرحله ثانویه، تیم‌های ایرانی مجوز حرفه‌ای را به دست می‌آورند. این سناریو امسال برای چندمین سال متوالی است که تکرار می‌شود. داستان از این قرار است که دوباره کمیته صدور مجوز حرفه‌ای اعلام کرد تیم‌های مطرح ایران مثل استقلال و پرسپولیس مجوز حضور در آسیا را ندارند و بعد در چشم به‌هم‌زدنی این مجوز را به دست می‌آورند. قبل از ورود به جزئیات این دوره ابتدا بهتر است درباره تعدادی از لزومات مورد تأکید کنفدراسیون فوتبال آسیا برای صدور مجوز حرفه‌ای بحث شود تا مشخص شود باشگاه‌های ایرانی به‌ویژه دو باشگاه پرسپولیس و استقلال چقدر حرفه‌ای هستند.
اولین بحثی که AFC در این زمینه دارد مقوله ساختارسازی در باشگاه‌هاست. به‌راستی آیا این موارد در باشگاه‌های بزرگ ایران رعایت می‌شود؟ یعنی همه چیز از تیم‌های پایه و زنان گرفته تا تیم‌های اصلی طبق رعایت نکات حرفه‌ای منبطق با ضوابط فیفاست؟ پاسخش روشن است؛ ولی برای ملموس‌تر‌شدن ساختار یک باشگاه حرفه‌ای کافی است به مشکلات چند ماه قبل استقلال، یکی از تیم‌هایی که مجوز حرفه‌ای را به دست آورده، پرداخته شود. به گواه مصاحبه اعضای این تیم، استقلالی‌ها تا چندی پیش زمین برای تمرین، رختکن برای تعویض لباس و تنوع در برنامه‌های تغذیه‌ای به دلیل نبودن بودجه لازم، نداشته‌اند! حال این تیم نه‌تن‌ها فصل پیش مجوز حرفه‌ای را به دست آورده؛ بلکه در این دوره هم پیشگام است. طبیعی است که شاید استقلال این روز‌ها چنین مشکلاتی نداشته باشد؛ ولی بالاخره این مشکلات زمانی در این باشگاه رخ داده که آن‌ها مجوز حرفه‌ای گرفته‌اند.
موضوع دومی که AFC روی آن دست گذاشته، مربوط به موضوعات مالی است؛ از پرداخت هزینه‌های مربوط به دستمزد کارکنان گرفته تا نداشتن بدهی به بازیکنان و مربیان سابق. در این زمینه هم باشگاه‌های ایرانی فوق‌العاده حرفه‌ای عمل کرده‌اند! همین حالا پنجره نقل و انتقالات باشگاهی مثل پرسپولیس به دلیل بدهی به گابریل کالدرون، سرمربی سابقش بسته شده و این تیم با‌وجود‌این موفق به اخذ مجوز حرفه‌ای می‌شود. البته این مورد فقط مثالی ملموس است؛ وگرنه کیست که نداند ایجاد شفافیت مالی در این باشگاه‌ها، نیاز به عزمی جدی دارد.
مورد بعدی که پیش‌تر AFC روی آن دست گذاشته و باعث تعجبش شده بود، حضور افراد و چهره‌های نظامی در هیئت‌مدیره باشگاه‌ها بود. کلا زمانی برای AFC سؤال بود که چطور تیمی مثل تراکتور در اختیار یک ارگان نظامی است. اگرچه آن موضوع برطرف شده؛ ولی آیا واقعا چهره نظامی در هیئت‌مدیره باشگاه‌های ایرانی نیست؟ کافی است خیلی سریع چند اسم در هیئت‌مدیره باشگاه‌های ایرانی به میان بیاید تا ارتباط آن‌ها با نهاد‌های نظامی مشخص شود. البته این مورد از نظر AFC ایراد دارد و در اینجا اگر فرد مد‌نظر کارایی لازم را داشته باشد، از آن استقبال هم می‌شود.
آخرین و جدی‌ترین موردی که AFC یکی، دو سالی می‌شود روی آن دست گذاشته، وضعیت مالکیت باشگاه‌ها و مجزاکردن آن از دولت است. همین مورد این بار هم دو تیم استقلال و پرسپولیس را تا پای حذف از لیگ قهرمانان آسیا برده؛ چون مالکیت هر دو به وزارت ورزش برمی‌گردد و عجیب اینکه یک نهاد، هر دو باشگاه را مدیریت می‌کند. اینجا هم دیگر نیاز به بحث تکراری و خسته‌کننده خصوصی‌سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس نیست. بحثی کسالت‌آور که یک وزیر ورزش از اولین روز کاری‌اش تا زمان تحویل‌دادن وزارت به وزیر جدید، مدام می‌گوید به‌زودی این دو تیم واگذار می‌شوند.
حال با بررسی مختصر همین موارد می‌شود به شاهکاری که روز گذشته صورت گرفته و مجوز حرفه‌ای برای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس صادر شده، نگاه دقیق‌تری کرد. مطابق با شواهد و قراین، هیچ‌کدام از دو باشگاه شانسی برای گرفتن مجوز حرفه‌ای نداشته‌اند؛ چون نه‌تن‌ها ساختار مشخص و زیرساخت حرفه‌ای ندارند؛ بلکه کلی بدهی قدیم و جدید روی دستشان مانده و البته همچنان هم تیم‌های دولتی هستند. کمیته صدور مجوز حرفه‌ای هم اعلام می‌کند که این دو باشگاه مجوز لازم را به دست نیاورده و باید از لیگ قهرمانان حذف شوند؛ ولی بعد، در عرض یکی، دو ساعت، جلسه‌ای در وزارت ورزش برگزار می‌شود و به ناگاه با اعلام اینکه مشکلات موجود، پیش‌پاافتاده و قابل حل بودند، اعلام می‌شود مجوز حرفه‌ای برای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس صادر شده است.
البته در این مورد هم مطابق با سال‌های گذشته بند توصیه از بالا رعایت شده است؛ چون کاظم اولیایی عضو کمیته استیناف صدور مجوز حرفه‌ای فدراسیون فوتبال در گفت‌وگویی با تسنیم می‌گوید: «کمیته بدوی ابتدا درخواست سه باشگاه استقلال، پرسپولیس و تراکتور را رد کرد و این باشگاه‌ها را واجد شرایط دریافت مجوز حرفه‌ای ندانست، در ادامه این باشگاه‌ها به کمیته استیناف صدور مجوز درخواست خود را ارسال کردند که این کمیته هم در مرحله اول درخواست این باشگاه‌ها را رد کرد؛ اما در ساعات آخر تضمین‌هایی از مراجع بالاتر داده شد تا این ایراد‌ها برطرف شود. به قول امروزی‌ها باشگاه استقلال و پرسپولیس با تک‌ماده مشکل‌شان حل شد. برای باشگاه تراکتور هم در حال بررسی است؛ ولی مجوز استقلال و پرسپولیس صادر شد و تضمین دادند مشکلات به‌زودی برطرف شود». به‌این‌ترتیب و به همین سادگی، همه مشکلات مربوط به باشگاه و باشگاه‌داری در عرصه حرفه‌ای حل‌وفصل شد تا بار دیگر مشخص شود که «چقدر خوبیم ما»!