کیهان نوشت: ویل اسمیت، بازیگر مشهور فیلم‌های هالیوود با دعوت از مردم برای همدردی با بی‌خانمان‌ها، همراه صد‌ها تن دیگر با شال و کلاه و پتو گرد هم آمده و یک شب سرد نیویورک را در میدان تایمز این شهر به سر آوردند.
این حرکت اجتماعی به دنبال کمپینی بود که این بازیگر معروف برای مبارزه با معضل بی‌خانمانی در نیویورک به راه انداخت تا بدین ترتیب برای مبارزه با معضلی که سازمان‌دهندگان این برنامه آن را «میزان بی‌سابقه بی‌خانمانی در سطح جهان» نامیده‌اند هم پول جمع کنند.
ویل اسمیت که در سال ۲۰۰۶ در فیلم «در جست‌وجوی خوشبختی» نقش بی‌خانمانی را بازی کرد که ناچار بود همراه پسر خردسالش در خیابان‌های سانفرانسیسکو زندگی کند، خود در این جمع حضور داشت و رو به حضار گفت که بازی در آن فیلم، برای او «تجربه‌ای بود که زندگیش را عوض کرد» و به او فرصت داد تا بدبختی فقر را درک کند.
همزمان با برنامه ویل اسمیت، قرار بود تا هلن میرن دیگر بازیگر معروف برنده جایزه اسکار نیز در میدان «ترافالگار» لندن در برنامه‌ای مشابه شرکت کرده و ضمن سر کردن شبی سرد در خیابان‌های لندن، برای حاضرین داستان خوانده و کمک‌های حاصله را صرف بی‌خانمان‌های انگلیس کنند.
حالا بد نیست سلبریتی‌های ایران که کورکورانه به تقلید محض از آن سوی آب‌ها می‌پردازند، لااقل این صفت برخی از آن‌ها را نیز بیاموزند و به جای دغدغه فرستادن ۱۰ هزار دلار ماهانه برای فرزندشان در آمریکا یا نگرانی از اضافه شدن عوارض خروج از کشور در فرودگاه و یا به سینه زدن سنگ آشوبگران و اغتشاشگران طبق رهنمود‌های رسانه‌های بیگانه و یا... کمی به فکر مشکلات واقعی اجتماعی و اقتصادی مردم خود بوده و اندکی از دستمزد‌های میلیاردی و پول‌های نجومی بادآورده خود را به این راه اختصاص داده یا اگر برای همدردی با مردم، عملی انجام نمی‌دهند، نمک هم به زخم‌های آن‌ها نپاشند.
بالاخره این پول‌های بی‌زبانی را که صرف مثلا موج سواری در سواحل سانتامونیکا می‌کنند یا در رستوران‌های آنچنانی خوشگذرانی می‌کنند و یا در کشتی‌های تفریحی ولنتاین را جشن می‌گیرند، از جیب و کیسه همین مردم بابت فیلم‌های سخیف و مبتذل آن‌ها به‌دست آمده است.