"احتمال لو رفتن داستان"
فرارو- ملیکا زندیچی؛ درام روزی روزگاری در هالیوود اثر کوئنتین تارانتینو شما را شگفت‌زده میکند؛ البته بخشی از این اتفاق زمانی که لیست بازیگران را دیده‌اید اتفاق افتاده است.
لئوناردو دی کاپریو، برد پیت، مارگو رابی و آل پاچینو. اما آیا قرار است داستانی به سبک فیلم‌های پر تب و تاب تارانتیونویی ببینید؟ اگر این توقع را دارید باید بگویم از دیدن روزی روزگاری در هالیوود ناامید خواهید شد.
در این فیلم که تارانتینو می‌گوید برای خودش ساخته خبری از حمام خون (البته نه به طور کامل به هر حال نام تارانتینو بر روی فیلم است و مگر میشود خبری از امضای او نباشد؟) و تعقیب و اتفاق‌های بالا و پایین نیست؛ بلکه قرار است دغدغه‌های تارانتیتو درباره هالیوود و گویا مستندی مملو از نما‌ها و سبک زندگی و موسیقی آن دوران را ببینیم.
دی کاپریو نقش یک بازیگر وسترن هالیوودی را بازی میکند به نام ریک که بعد از کنسل شدن سریال موفقش حال برای در نور باقی ماندن در دنیای سینما و تلویزیون سخت دست و پا می‌زند و اعتیادش به الکل هم اوضاع را بدتر کرده است. این استرس در کلام او که بیشتر اوقات با لکنت هم همراه شده خودش را نشان می‌دهد.
در مقابل برد پیت نقش بدل او در فیلم‌های وسترن را بازی میکند که به مرور به صمیمی‌ترین و تنها دوست او هم تبدیل شده است. کلیف بی‌خیالی و آسون‌گیری خاص خودش را دارد. پیت شخصیت یاران اوشینش را با خود همراه کرده و بی تفاوت با لبخندی اطمینان بخش روز‌ها را می‌گذارند. با وجود آنکه بیکار بودن رییس/دوستش به معنای بیکاری او هم هست، اما این اتفاق نمی‌تواند او را تحت تاثیر قرار دهد در مقابل، اما ریک از کوچیک‌ترین تغییر و شکست به فروپاشی نزدیک‌تر میشود و هیچ چیز نمی‌تواند او را آرام کند.
در همسایگی ریک زوج رومن پولانسکی و شارون تیت قرار دارند که نقش شارون را مارگو رابی که پیش از این با دی کاپریو در فیم گرگ‌های وال استریت همبازی بوده است ایفا میکند.
وجود پولانسکی و شارون تیت در فیلم تارانتینو این وعده را می‌دهند که شاید قرار است داستان کشته شدن شارون توسط اعضای خانواده منسن روایت شود. هیجان در هر صحنه فیلم بیشتر و بیشتر میشود و زمانی که ردی هم از وجود خانواده منسن در فیلم می‌بینیم دیگر شک به یقین تبدیل میشود، اما این انتظار تا ثانیه‌های آخر با مخاطب باقی می‌ماند.
زمانی که خبر هم بازی شدن دی کاپرو که پیش از این در جنگوی آزاد شده با تارانتینو همکاری کرده بود و برد پیت که بازی به یاد ماندنی‌ای در حرام زاده‌های بی نام و نشان داشت، منتشر شد همه بر این باور بودند که تارانیتو قرار است فیلمی پر تب و تاب و صحنه‌هایی خشن و واقعی به سبک خودش را بسازد.
با توجه به شخصیت پرخاشگر ریک که در حال فروپاشی‌ست و موقعیت‌های بسیار خطرناکی که کلیف بر آن پا می‌گذارد هر لحظه لبه صندلی نشسته‌ایم که الان دیگر قرار است درگیری‌ای اتفاق بیوفتد، الان دیگر حمام خون میشود، اما در هر کدام از این موقعیت‌ها به طرز معجزه آسایی همه چیز ختم به خیر میشود. به رسم تارانتیتویی تنها در یک سوم باقی مانده فیلم همه چیز به هم میریزد و سرعت می‌گیرد که البته این بار بسیار ملایم‌تر از دفعه‌های پیشین است.
این بار روایت تارانتینو روایت یک فروپاشی شخصی و نقد به سال‌های آخر دوران طلایی هالیوودی است. با آنکه مخاطبانی که با این دید و خواسته پای دیدن روزی روزگاری در هالیوود نشسته‌اند نا امید از جا بلند می‌شوند، اما آنان که تا پایان روایت داستان را دنبال کرده‌اند و به کوچک‌ترین اشاره‌های تارانتینو پی برده‌اند با رضایت به آن می‌نگرند، یک سری خرده روایت از هم گسسته که هیچ ربطی به هم ندارند، اما در آخر آن هم تنها در ثانیه‌های پایانی در کنار هم قرار می‌گیرند.
درست است که فیلم تارانتینو پرستاره است، اما در واقعیت تنها سایه‌ای از این بازیگران مطرح در فیلم تارانتیو دیده میشود. به غیر از بازی بی‌نهایت جذاب دی کاپریو که می‌توان گفت که شاید همین او تمام بازی‌های دیگر را به زیر سایه خود برده است، هیچ بازی درخشان دیگری نمی‌بینیم. حتی تنها سایه‌ای از آل پاچینو مثل نمک طعم دهنده در فیلم وجود دارد که در واقع نقشش را هر کسی می‌توانست بازی کند.
خبری از دیالوگ‌ها و یا حتی مکالمه‌های تاثیرگذاری که فقط از آل پاچینو بربیاید وجود ندارد. از طرفی مارگو رابی که نقش شارون تیت را بازی میکند عملا هیچ دیالوگی در فیلم ندارد و نه آنکه برای بازی درخشان نیازی به دیالوگ آنچنانی باشد، اما اصل داستان این است که کلا وجود او اهمیتی در داستان نداشته مگر برای ایجاد دلهره و انتظار روایت قتل بی‌رحمانه‌ش.
شاید بهترین چیزی که تارانتینو در این فیلم مخاطب را با آن بازی می‌دهد و سرگرم نگه میدارد انتظار و دلهره است. انتظار مخاطب از سه بازیگر اصلی و مطرح فیلم، انتظارکشمکشی خونین، انتظار داستانی که در نهایت این سه را به هم مرتبط کند و ...
البته که این انتظار هم آنچنان دور از تصور و غیر واقعی نیست. از تبلیغات گسترده قبل از ساخت نهمین ساخته تارانتیو گرفته تا حاشیه‌های تغییر تهیه‌کننده‌ش هاروی واینستین به خاطر فساد اخلاقی، وجود بازیگران درجه یک که یکی از آنان دی کاپریوست که قرار است بعد از ۴ سال و بردن جایزه اسکار به سینما برگردد، موضوع قتل شارون تیت باردار توسط خانواده منسن که خود یکی از داستان‌های جنایی مطرح آن زمان بود تا وجود رومن پولانسکی در همسایگی ریک و تمام حاشیه‌هایی که دارد همه به این انتظارات دامن می‌زنند تا روزی روزگاری در هالیوود فراتر از تصور‌ها باشد.
این انتظار هر لحظه با قرار گرفتن کلیف در تمام آن موقعیت‌های خطرناک و دردسرساز و یا ایجاد یک گره داستانی با وجود شارون و کلیف باقی می‌ماند، اما حقیقت این است که هیچ کدام از این انتظارات تا لحظه آخر فیلم برآورده نمی‌شود و مخاطب همین طور معلق در پی پیدا کردن اصل داستان باقی می‌ماند.
حال اصل داستان چیست؟
میان این همه تعلیق و انتظار و دلهره تارانتینو چه می‌خواهد بگوید؟ شاید همین؛ همین روزمرگی سایه انداخته بر داستان، همان روزمرگی‌ای ست که در آن دوران هالیوودی هم وجود داشته است و در بین تمام این تکه تکه‌های پازل هزار تیکه جا داده شده تا با امضای تارانتیویی آخر فیلم نشان داده شود.
تعریف ستاره سازی از زبان مدیر برنامه‌های ریک که نقش او را آل پاچینو بازی میکند، تاثیر رسانه و سینمای پر نفوذ آمریکا بر خانواده‌ها که به گفته دختر کولی آخر داستان آنان را برای خشونت و قتل پرورش می‌دهد، نقد وسترن اسپاگتی و سینمای ایتالیا و... تمام نقد‌هایی هستند که در هر تکه این پازل قرار گرفته‌اند. روزی روزگاری با قصه گویی‌ترین کلمه تمام ادبیات شروع میشود و قصه‌ای را که زندگی کرده و می‌کنیم به عادی‌ترین و معمولی‌ترین شکل ممکن به ما نشان می‌دهد.
روزی روزگاری در هالیوود نخستین بار در تاریخ ۲۱ مه ۲۰۱۹ در جشنواره کن ۲۰۱۹ به روی پرده رفت و اکران گسترده خود را از تاریخ ۲۶ ژوئیه ۲۰۱۹ آغاز کرد. این فیلم با تحسین جهانی از سوی منتقدان رو به رو شد و در زمینه فیلم‌نامه، کارگردانی، بازیگری و تصویربرداری و بازسازی فضای دهه ۶۰ هالیوود مورد تحسین قرار گرفت. روزی روزگاری در هالیوود بعد از جنگوی زنجیرگسسته به دومین فیلم پرفروش کارنامه تارانتینو تبدیل شده است.
روزی روزگاری در هالیوود (Once Upon a Time in Hollywood)
کارگردان : Quentin Tarantino
نویسنده : Quentin Tarantino
بازیگران :
Leonardo DiCaprio ...Rick Dalton
Brad Pitt... Cliff Booth
Al Pacino ...Marvin Schwarzs
Kurt Russell... Randy
رده سنی : R (مناسب برای افراد بالای 17 سال)
ژانر : کمدی
زمان : 161 دقیقه